Έλεγε γέρων:
"Θα κλάψωμε ...γιατί δεν εχουμε αγάπη.
Τόσα χρήματα...Αχ… Δώσε κι σ' ένα πτωχόν να κάνης ένα σπιτάκι στον ουρανό".
Δεύτερος Παύλος ο απλούς ανεδείχθη ο γέρων Γεδεών ο Λαυριώτης.
Όταν έβλεπε αεροπλάνο προσηύχετο.
"Τι κάνεις εκεί, π.Γεδεών;"
"Να, τραβάω κομποσχοίνι, απαντούσε μα απλότητα, να μην πέφτουν τα αεροπλάνα. Να φθάσουν οι άνθρωποι εις τον προορισμόν των σώοι και αβλαβείς.
Ένας άλλος ελεήμων ψαράς υπήρξαν ο Σωφρόνιος Αγιαννανίτης, ο οποίος ησκήτευε κάτω από τα Βουλευτήρια εις ξεροκαλυβην, ονόματι' Λαβιάρικα". Είχε πάει την πρώτην φοράν εις την Ι. Μονήν Λαύρας δια να καρή μοναχός, αλλά επέστρεψεν άπρακτος. Οι δαίμονες τότε του επετέθησαν με ειρωνικές φωνάς κοροϊδεύοντάς τον:
"Σπύρος πήγες, Σπύρος ήλθες" ( ήτο το κοσμικόν του όνομα). Αλλά δεν απεγοητεύθη.
Επήγεν έκ νέου εις την Μονήν και τελικώς εκάρη μοναχός. Έζησεν εντελώς ακτήμων αλλά με πολλήν αγάπην. Εμοίραζε τα ψάρια που εψάρευε εις τους πτωχούς πατέρας. Εκοιμήθη εις ηλικίαν ενενήντα ετών.
Ο ερημίτης π. Χρυσόστομος μας διηγείται. Υπήρχε ένας γεροντάκος, στα Καυσοκαλύβια. Είχε αγγελική φωνή.
Λέγεται πως όταν έψαλλε το «Άξιον εστί» άνοιγε τα χέρια του διάπλατα από την μεγάλη αγαλλίαση της καρδιά του και φημολογείται ότι κουνιόντουσαν τα καντήλια. Μια φορά κατέβαινα προς την Αγία Άννα και άκουσα να ψέλνει.
Έλεγα, μα τι φωνή είναι αυτή; Άγγελος ψάλει;
Ο θεοφόρος πνευματικός παπα- Σάββας ουδέποτε κατηγόρησε άνθρωπο.
Όταν τον ρωτούσαν «Τι άνθρωπος είναι εκείνος Πνευματικέ;» απαντούσε. "Άγιος άνθρωπος είναι αυτός ο άνθρωπος"!
Είπε γέρων: Ταπείνωση είναι το κάτω σκαλοπάτι των αρετών.
Αγάπη είναι το επάνω σκαλοπάτι.
Γιατί δεν αγιάζουμε σήμερα;
Γιατί δεν έχουμε ταπείνωση..
Είπε πάλι άλλος:
Η υπερηφάνειά μας κάνει κουφό τον Θεό.
Όταν έρθει και κατοικήσει σε όλο το χώρο της ψυχή μας ο Χριστός, τότε φεύγουν όλα τα προβλήματα, όλες οι στενοχώριες.
Τότε φεύγει και η αμαρτία.!
ΑΘΩΝΙΚΟΝ ΓΕΡΟΝΤΙΚΟΝ
''Χωρίς το θέλημα του Κυρίου, μήτε ασθενούμεν μήτε αποθνήσκομεν...
Λοιπόν ταπεινώσου και πάσαν την ελπίδα σου στήριζε εις Αυτόν.''
Γέροντας Ιωσήφ ο Ησυχαστής