«Το βράδυ της Μ. Τετάρτης μού εκδηλώθηκε υψηλός πυρετός με ρίγη. Τούτο συνεχίσθηκε την Μ. Πέμπτη και την Μ. Παρασκευή με επιδείνωση.
Την νύκτα της Μ. Παρασκευής κατά τις 23:45 περίπου, επειδή δεν μπορούσα να κοιμηθώ, πήρα το εικόνισμα του Αγ. Ραφαήλ και των συν Αυτώ και απευθυνόμενη προς την Αγ. Ειρήνη έλεγα: "Έλα, Αγ. Ειρηνούλα μου, να με επισκεφθής".
Παρακαλούσα συνεχώς. Μετά από αρκετή ώρα με πήρε ο ύπνος και είδα την Αγ. Ειρηνούλα, όπως ακριβώς είναι Αγιογραφημένη, με καστανόξανθα μαλλιά, στο ύψος μου, φορώντας το λευκό μακρύ της φόρεμα.
Με προσκάλεσε να πάμε ένα περίπατο. Οραματίσθηκα, ότι βρεθήκαμε σε ένα μέρος παρόμοιο μ’ εκείνο στο οποίο ευρίσκεται το Μοναστήρι του Αγ. Ραφαήλ στο Άνω Σούλι Μαραθώνα. Την ρώτησα πώς αισθανόταν κατά το μαρτύριο. Εκείνη, μου απάντησε ότι δεν φοβήθηκε καθόλου, διότι είχε προστάτη της τον Θεό.
Τότε, μετά από αυτό ξύπνησα. Αισθανόμουν μέσα μου μεγάλη χαρά και γαλήνη. Αμέσως, διηγήθηκα το γεγονός στους γονείς μου και, αργότερα, με την πρώτη ευκαιρία, στον πνευματικό μου. Μετά το γεγονός τούτο, η ασθένεια άρχισε να υποχωρεί σταδιακώς, μέχρις ότου έγινα εντελώς καλά.
Φυσικά, ευχαρίστησα μέσα από την ψυχή μου την Αγ. Ειρηνούλα, που εισάκουσε και ικανοποίησε την παράκλησή μου να την γνωρίσω από κοντά, και επισκέφθηκα το Μοναστήρι του Αγίου Ραφαήλ στο Άνω Σούλι για να προσκυνήσω».
https://www.vimaorthodoxias.gr