Δευτέρα 16 Νοεμβρίου 2020

Μαρτυρία της Ελένης Μπάρμπα για τον Άγιο Παΐσιο

Μαρτυρία της Ελένης Μπάρμπα στον Νικόλαο Ζουρνατζόγλου



Παίρνω το θάρρος να σας γράψω αυτό το γράμμα, με πολύ σεβασμό και πίστη, για να σας πω μερικά πράγματα για τον π.Παΐσιο που τα έζησα η ίδια. Είμαι μια απλή γυναίκα εξήντα τριών ετών. Με λένε Ελένη και είμαι από την Κόνιτσα, απ' όπου ήταν και αυτός ο Άγιος άνθρωπος. Ζούσα με την αδελφή μου Αικατερίνη, τον αδελφό μου Παύλο και τη μητέρα μου Αναστασία. Χάσαμε τον πατέρα μας το 1955 και μείναμε ορφανά, μέσα σε μεγάλη φτώχεια. Ο Γέροντας μας ήξερε πολύ καλά και μας βοηθούσε με ό,τι είχε το Μοναστήρι του Στομίου, στην Κόνιτσα. Θυμάμαι με πολύ πόνο και συγκίνηση, όταν ήμουν επτά ετών (τα δύο αδέλφια μου ήταν πιό μικρά), μια Τετάρτη απόγευμα που δεν είχαμε σχολείο, η μάνα μου μου είπε:
- ''Ελένη, θα πάμε μαζί για ξύλα, γιατί δεν έχουμε να αγοράσουμε, για να ζεσταθείτε''.
Ήταν Φεβρουάριος μήνας. Ξεκινήσαμε να πάμε προς το δάσος , που ήταν και ο δρόμος για το Μοναστήρι όπου ζούσε ο π.Παΐσιος. Κάποια στιγμή, φτάσαμε σ' ένα γεφύρι κάτω από το οποίο περνάει ο ποταμός Αώος. Μόλις μπήκαμε στη γέφυρα, είδαμε από το άλλο μέρος να έρχεται ο π.Παΐσιος και να λέει στη μάνα μου:
- ''Που πηγαίνεις βρε,φουκαριάρα, με τέτοιο χιόνι;''
- ''Πάω να φέρω ξύλα, να ζεστάνω τα παιδιά μου'', είπε η μάνα μου. Εγώ κρύωνα κι έτρεμα. Τότε ο Γέροντας πήρε τα χέρια μου στα δικά του, για να μου τα ζεστάνει. Ακόμα και τώρα, που είμαι τόσο μεγάλη, αισθάνομαι τη ζέστη που μου πρόσφερε εκείνη τη φορά που με ευλόγησε. Και είπε στη μάνα μου:
- ''Να γυρίσεις πίσω γρήγορα!''
Έκανε πιο πέρα και γύρισε να μας ξαναδεί.
- ''Ελένη, έλα εδώ'', μου φώναξε και μου έβαλε στο χέρι μια χούφτα ψιλά, λέγοντας:
- ''Να πάρετε τετράδια για το σχολείο''.
Η χαρά μου ήταν τέτοια που δεν μπορώ να την περιγράψω με λόγια. Γράφω, και τα δάκρυα τρέχουν από τη συγκίνηση. Κανένας άλλος δε μας βοήθησε όπως εκείνος. Κάθε Πάσχα, Χριστούγεννα, μας έφερνε τρόφιμα και τ' άφηνε έξω από την πόρτα μας. Ερχόταν νύχτα, γιατί δεν ήθελε να τον δει κανείς. Κι εμείς πηγαίναμε τακτικά στο Μοναστήρι και τον συναντούσαμε.

. Από το βιβλίο ''Μαρτυρίες Προσκυνητών-Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης'' Τόμος Β'- Εκδόσεις Αγιοτόκος Καππαδοκία

πηγή