π.Διονύσιος
ΕΓΙΝΕ ΤΗΣ ΜΟΔΑΣ πλέον οι εμφάνιση διαφόρων επαναστατικών «συλλογικοτήτων» (βλέπε Ρουβίκωνες, Αναρχική Συλλογικότητα Pueblo …και δεν συμμαζεύεται)που εσχάτως, αφού ματαιώθηκε η προσπάθεια κάποιων να περιθωριοποιήσουνε την Εκκλησία με την πρόσφατη και φιλόδοξη συμφωνία Κράτους-Εκκλησίας, δεν τους απομένει πλέον άλλο από το να επιτίθενται και με φυσικό τρόπο τους Ιερούς Ναούς.
¨Όσο όμως και αν φαίνεται το γεγονός αυτό ως καινούργιο φρούτο, δεν παύει να αποτελεί ένα ξαναζεσταμένο και μπαγιάτικο φαγητό που ήδη πριν εκατό χρόνια έχει φαγωθεί.
Όλες αυτές οι οπλισμένες ορδές των απλύτων ,όλα ετούτα τα κρατοδίαιτα ES-ES που λειτουργούν ως κρατικό παρακράτος (μάλιστα εορτάζουν των Αγίων Ασωμάτων αφού ως «ασώματοι» όντες δεν μπορεί κανείς να τους συλλάβει )επαναλαμβάνουν την γνωστή ιστορία της κομμούνας στην πάλαι ποτέ Σοβιετική ένωση.
Διαβάστε λιγάκι από το βιβλίο «το Οδοιπορικό ραβδί» -εκδ.Ι.Μ.Παρακλήτου- τις φρικτές αναμνήσεις ενός Λευίτη εκείνης της εποχής και βγάλτε τα συμπεράσματά σας.
«Ἡ κομμοῦνα τοῦ χωριοῦ μας ἄρχισε τὴ δραστηριότητά της ὀργανώνοντας γλέντια στὸ κοιμητήριο.
Οἱ παλικαράδες γκρεμίσανε ἀπ᾿ τὸ καμπαναριὸ τὴ μεγάλη καμπάνα. Τὰ τζάμια τοῦ λουτροῦ, ποὺ μένω, τὰ σπάσανε ὅλα. Ὁ Ἀλέξιος Μπακβόλωφ ἔκαψε τὸ ξύλινο προσκυνητάρι, ποὺ ἦταν πάνω στὸ δρόμο. Ὁ Κούζμα ἔσκισε μὲ τὸ τσεκοῦρι τὴν εἰκόνα τῆς Δέσποινάς μας, τῆς Κυρίας Θεοτόκου, καὶ τὴν ἔριξε στὴ φωτιά.
Κάθε νύκτα ἀκούγονται πυροβολισμοί. Πηγαίνω ἀπὸ καλύβα σὲ καλύβα. Παρηγορῶ, νουθετῶ, προσεύχομαι...
Μοῦ ἔστησαν καρτέρι ἀργὰ τὸ βράδυ καὶ μὲ κτύπησαν ἀνελέητα. Τρεῖς μέρες δὲν μπόρεσα νὰ βγῶ ἔξω. Τὸ κορμί μου ὅλο ἦταν τυλιγμένο μ᾿ ἐπιδέσμους…»
«Τὸ ὁδοιπορικὸ ῥαβδί» Μετάφραση ἀπὸ τὰ ῥωσικά
ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ
Και η ιστορία επαναλαμβάνεται!