Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης
Όταν εδώ και χρόνια είχαμε προειδοποιήσει ότι ο Ερντογάν θα εξελιχτεί σαν ο πιο επικίνδυνος ηγέτης της Τουρκίας, είχαμε αντιμετωπίσει έντονες επικρίσεις για αυτές τις «ακραίες» όπως χαρακτηρίστηκαν θέσεις μας από όσους υποστήριζαν ότι ο Τούρκος πρόεδρος ποτέ δεν θα μας… «πειράξει».
Η άποψη μας αυτή στηρίζονταν στην προοπτική που διακρίνονταν για όσους μελετούν από πολύ κοντά τις εξελίξεις στην Τουρκία, ότι ο Ερντογάν θα συνδύαζε για πρώτη φορά τόσο αποτελεσματικά, ( την πρώτη φορά ο Οζάλ στις αρχές της δεκαετίας του ενενήντα σε παρόμοια προσπάθεια του είχε αποτύχει), το εθνικιστικό με το θρησκευτικό στοιχείο για να προωθήσει πιο δραστικά την επεκτατική πολιτική της Τουρκίας και κυρίως για να απειλήσει πιο αποτελεσματικά τα εθνικά μας συμφέροντα.
Επί δεκαετίες ένα άθλιο μειοδοτικό ελληνικό πολιτικό κατεστημένο που προβάλλονταν μέσω ιδρυμάτων στρατηγικών ερευνών, αδρά επιχορηγουμένων από τον κρατικό κορβανά, όπως το γνωστό ΕΛΙΑΜΕΠ, και κύκλων του υπουργείου Εξωτερικών, προωθούσαν την πολιτική της συστηματικής αγνόησης της τουρκικής απειλής με την πρόταξη του δόγματος, «να μην προκαλούμε για να μην μας προκαλούν».
Επί δεκαετίες ένα άθλιο μειοδοτικό ελληνικό πολιτικό κατεστημένο που προβάλλονταν μέσω ιδρυμάτων στρατηγικών ερευνών, αδρά επιχορηγουμένων από τον κρατικό κορβανά, όπως το γνωστό ΕΛΙΑΜΕΠ, και κύκλων του υπουργείου Εξωτερικών, προωθούσαν την πολιτική της συστηματικής αγνόησης της τουρκικής απειλής με την πρόταξη του δόγματος, «να μην προκαλούμε για να μην μας προκαλούν».
Το δόγμα αυτό εξυπηρετούσε τότε και την αμερικανική πολιτική στην ανατολική μεσόγειο όπου ήθελαν την Τουρκία να πλασαριστεί σαν το μοντέλο για όλο τον ισλαμικό κόσμο, κάτι, που όπως αποδείχτηκε μεταγενέστερα, ήταν άλλη μια παταγώδη αμερικανική πολιτική και στρατηγική αποτυχία.
Όταν το Δεκέμβριο του 1999 ο τότε υπουργός Εξωτερικών, ο γνωστός μας ΓΑΠ, είχε άρει για πρώτη φορά το βέτο για την έναρξη της ενταξιακής πορείας της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, είχε αναγγείλει με θριαμβευτικό ύφος πως τώρα θα σταματήσουν οι τουρκικές προκλήσεις στο Αιγαίο και θα πάψουν οι παραβιάσεις του εθνικού εναέριου χώρου. Πέρασαν είκοσι χρόνια από τότε και οι τουρκικές προκλήσεις έχουν καταρρίψει όλα τα ρεκόρ ενώ έχουν αναβαθμιστεί στο μέγιστο δυνατό βαθμό!
Η πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα όπως διαμορφώθηκε από την έναρξη της εφαρμογής των μνημονίων και των προβλημάτων που επισώρευσαν στην ελληνική κοινωνία, είχαν σαν παράπλευρη συνέπεια την μεγάλη αύξηση της τουρκικής προκλητικότητας και επιθετικότητας σε πολύ επικίνδυνο βαθμό ενώ οι προοπτικές διαγράφονται ακόμα πιο επικίνδυνες στο ενδεχόμενο μιας αποσταθεροποίησης της ευρύτερες περιοχής μας.
Όταν το Δεκέμβριο του 1999 ο τότε υπουργός Εξωτερικών, ο γνωστός μας ΓΑΠ, είχε άρει για πρώτη φορά το βέτο για την έναρξη της ενταξιακής πορείας της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, είχε αναγγείλει με θριαμβευτικό ύφος πως τώρα θα σταματήσουν οι τουρκικές προκλήσεις στο Αιγαίο και θα πάψουν οι παραβιάσεις του εθνικού εναέριου χώρου. Πέρασαν είκοσι χρόνια από τότε και οι τουρκικές προκλήσεις έχουν καταρρίψει όλα τα ρεκόρ ενώ έχουν αναβαθμιστεί στο μέγιστο δυνατό βαθμό!
Η πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα όπως διαμορφώθηκε από την έναρξη της εφαρμογής των μνημονίων και των προβλημάτων που επισώρευσαν στην ελληνική κοινωνία, είχαν σαν παράπλευρη συνέπεια την μεγάλη αύξηση της τουρκικής προκλητικότητας και επιθετικότητας σε πολύ επικίνδυνο βαθμό ενώ οι προοπτικές διαγράφονται ακόμα πιο επικίνδυνες στο ενδεχόμενο μιας αποσταθεροποίησης της ευρύτερες περιοχής μας.
Το 2009, την χρονιά δηλαδή που έσκαγε στην Ελλάδα η οικονομική κρίση και υπήρχε πολιτική ρευστότητα, ο συνολικός αριθμός των τουρκικών μαχητικών αεροσκαφών που προέβησαν σε παραβιάσεις στο Αιγαίο έφτασε τις… 3.078. Παράλληλα οι υπερπτήσεις των τουρκικών μαχητικών πάνω από ελληνικό έδαφος, που σημειώθηκαν την ίδια χρονιά ανήλθαν στον αριθμό των 51.
Σε αρκετές από αυτές εμπεριεχόταν και ο εικονικός βομβαρδισμός κάποιων ελληνικών βραχονησίδων.
Δεν ήταν άσχετο με όλη αυτή την κατάσταση που έδειχνε τις προθέσεις της Άγκυρας να εξάγει την εσωτερική της κρίση προς τα δυτικά και οι πληροφορίες που έρχονταν στις αρχές του 2014 από το τουρκικό Επιτελείο Ναυτικού, (Haberler.com 1/1/2014), που ανέφεραν ότι η Τουρκιά αναπτύσσει δύναμη από δέκα ολοκαίνουργια μη επανδρωμένα αεροσκάφη τύπου, GİHA, παραγωγής της τουρκικής πολεμικής βιομηχανίας, Aselsan, τα οποία θα κάνουν περιπολίες σε όλο το μήκος και το πλάτος του Αιγαίου. Με λίγα λόγια η Τουρκία προχωρούσε στην μόνιμη εγκατάσταση δέκα κατασκοπευτικών αεροσκαφών που θα παρακολουθούν και θα κάνουν συνεχείς αναφορές στο τουρκικό Επιτελείο Ναυτικού όλων των ελληνικών κινήσεων στο ελληνικό Αιγαίο.
Είναι γνωστό πως η Τουρκία είναι κυριολεκτικά ένα ηφαίστειο. Ο Ερντογάν και κάποιοι κύκλοι στην τουρκική πρωτεύουσα εξακολουθούν να πιστεύουν ότι η Ελλάδα είναι ο πιο βολικός τους αντίπαλος για να εκτονώσουν τα εσωτερικά και εξωτερικά του αδιέξοδα.
Είναι γνωστό πως η Τουρκία είναι κυριολεκτικά ένα ηφαίστειο. Ο Ερντογάν και κάποιοι κύκλοι στην τουρκική πρωτεύουσα εξακολουθούν να πιστεύουν ότι η Ελλάδα είναι ο πιο βολικός τους αντίπαλος για να εκτονώσουν τα εσωτερικά και εξωτερικά του αδιέξοδα.
Οι αντιλήψεις αυτές έχουν δημιουργήσει ένα εκρηκτικό τοπίο στο Αιγαίο και στην ανατολική Μεσόγειο καθώς στήνονται οι προϋποθέσεις για πρόκληση ελληνοτουρκικής κρίσης με ανυπολόγιστες συνέπειες.
Πως όμως η ελληνική πλευρά μπορεί να αντιμετωπίσει μια πραγματικότητα που συστηματικά οι κυβερνώντες θέλουν να την αγνοούν λες και δεν υπάρχει και παράλληλα να καλλιεργούν ψευδαισθήσεις για τον «φίλο» της Ελλάδας, ο οποίος έχει προχωρήσει σε μια τρομακτική αύξηση της στρατιωτικής ισχύος της Τουρκίας δαπανώντας πολλά δισεκατομμύρια δολάρια, σε αντίθεση με την συνεχή συρρίκνωση της δικής μας δύναμης στρατιωτικής αντιπαράθεσης ;
Με τα δεδομένα αυτά είναι αναγκαίο να αναζητηθούν συμμαχίες που θα μπορέσουν να εξισορροπήσουν την αυξανομένη ανισορροπία δυνάμεων. Φυσικά το καλύτερο θα ήταν να είμαστε αυτάρκεις και ικανοί να υπερασπιστούμε τα εθνικά μας δίκαια, αλλά στις σύγχρονες συγκυρίες και με μια χώρα χρεοκοπημένη είναι αναγκαία οι εξεύρεση των κατάλληλων συμμαχιών στην αντιμετώπιση της μόνιμης εξωτερικής απειλής . Όσον αφόρα το Ισραήλ, που κάποιοι πίστεψαν ότι θα χρησιμέψει σαν αντίβαρο στην τουρκική απειλή, μάλλον θα πρέπει να κάνουν δεύτερες σκέψεις πιο ρεαλιστικές. Το καλό είναι πως με το «σύνδρομο του σουλτάνου» που έχει κυριέψει τον Ερντογάν, οι σχέσεις της Τουρκίας με τις ΗΠΑ είναι στο χειρότερο σημείο ενώ και με το Ισραήλ δημιουργεί συνεχώς προβλήματα.
Με τα δεδομένα αυτά είναι αναγκαίο να αναζητηθούν συμμαχίες που θα μπορέσουν να εξισορροπήσουν την αυξανομένη ανισορροπία δυνάμεων. Φυσικά το καλύτερο θα ήταν να είμαστε αυτάρκεις και ικανοί να υπερασπιστούμε τα εθνικά μας δίκαια, αλλά στις σύγχρονες συγκυρίες και με μια χώρα χρεοκοπημένη είναι αναγκαία οι εξεύρεση των κατάλληλων συμμαχιών στην αντιμετώπιση της μόνιμης εξωτερικής απειλής . Όσον αφόρα το Ισραήλ, που κάποιοι πίστεψαν ότι θα χρησιμέψει σαν αντίβαρο στην τουρκική απειλή, μάλλον θα πρέπει να κάνουν δεύτερες σκέψεις πιο ρεαλιστικές. Το καλό είναι πως με το «σύνδρομο του σουλτάνου» που έχει κυριέψει τον Ερντογάν, οι σχέσεις της Τουρκίας με τις ΗΠΑ είναι στο χειρότερο σημείο ενώ και με το Ισραήλ δημιουργεί συνεχώς προβλήματα.
Οι μονοί πραγματικοί σύμμαχοι μας σε αυτή την αντιπαράθεση είναι …«ασύμμετροι» και αναφέρομαι στους προαιώνιους εχθρούς της Τουρκίας στην ευρύτερη περιοχή που δεν περιλαμβάνονται στις κλασικές συμμαχίες μας, που κάθε άλλο παρά συμμαχίες είναι.
Πέραν τούτου θα πρέπει να υπάρξει κατάλληλη ανάλυση της εσωτερικής κατάστασης στην Τουρκία, συνεχής και εντατική παρακολούθηση των εξελίξεων και κυρίως να εκτιμηθούν ανάλογα οι εσωτερικές αντιπαλότητες, το Κουρδικό πρόβλημα καθώς έχουν αρχίσει ξανά οι αιματηρές συγκρούσεις με το ΡΚΚ, το πρόβλημα των Αλεβητών και των άλλων μειονοτήτων που ζητάνε εθνική αναγνώριση καθώς και το πρόβλημα του εκδημοκρατισμού για το οποίο συχνά εκφράζουν την ευαισθησία τους οι ΗΠΑ και η Ευρωπαϊκή Ένωση.
Πέραν τούτου θα πρέπει να υπάρξει κατάλληλη ανάλυση της εσωτερικής κατάστασης στην Τουρκία, συνεχής και εντατική παρακολούθηση των εξελίξεων και κυρίως να εκτιμηθούν ανάλογα οι εσωτερικές αντιπαλότητες, το Κουρδικό πρόβλημα καθώς έχουν αρχίσει ξανά οι αιματηρές συγκρούσεις με το ΡΚΚ, το πρόβλημα των Αλεβητών και των άλλων μειονοτήτων που ζητάνε εθνική αναγνώριση καθώς και το πρόβλημα του εκδημοκρατισμού για το οποίο συχνά εκφράζουν την ευαισθησία τους οι ΗΠΑ και η Ευρωπαϊκή Ένωση.
Η παλιά γνώστη τουρκική συνταγή. Θα πρέπει να είμαστε έτοιμοι για κάθε ενδεχόμενο καθώς τα «σημάδια» δείχνουν πως η άλλη πλευρά έχει προσανατολιστεί μάλλον προς μια τελική πρόκληση και μακάρι να κάνουμε λάθος. Το μεγάλο δέλεαρ προς αυτή την κατεύθυνση είναι ο ενεργειακός πλούτος του Αιγαίου καις της ανατολική Μεσογείου για μια χώρα όπως η Τουρκία που αντιμετωπίζει πολύ έντονο ενεργειακό πρόβλημα.
Το ζήτημα όμως είναι πως μια κατοχική κυβέρνηση που δεν ασκεί εθνική κυριαρχία, όπως η ελληνική κυβέρνηση, θα μπορέσει να αντιμετωπίσει μια έκρυθμη κατάσταση και μια εθνική κρίση. Αυτό, ας το αναλογιστούν όλοι αυτοί που κόπτονται πως υπηρετούν τα εθνικά μας συμφέροντα. Η ιστορία δεν «χαρίζεται» σε κανένα!
ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος.
nikosxeiladakis.gr
Το ζήτημα όμως είναι πως μια κατοχική κυβέρνηση που δεν ασκεί εθνική κυριαρχία, όπως η ελληνική κυβέρνηση, θα μπορέσει να αντιμετωπίσει μια έκρυθμη κατάσταση και μια εθνική κρίση. Αυτό, ας το αναλογιστούν όλοι αυτοί που κόπτονται πως υπηρετούν τα εθνικά μας συμφέροντα. Η ιστορία δεν «χαρίζεται» σε κανένα!
ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος.
nikosxeiladakis.gr