\Στο χωριό του στην Ήπειρο, στη Σκουλικαριά Άρτας μέσα σ' ένα σεντούκι, φυλάσσονται τα οστά του ήρωα Γεωργίου Καραϊσκάκη! Το σεντούκι που βρίσκεται στην πλατεία του χωριού, δίπλα στην προτομή του. Για ασφάλεια, δεν μπορεί να ανοίξει παρά μόνο με την ταυτόχρονη χρήση τριών κλειδιών που κρατούν τρεις διαφορετικοί άνθρωποι. Ο ήρωας γεννήθηκε το 1782, σ’ ένα κελί του μοναστηριού της Κοίμησης, στη Σκουληκαριά. Σύμφωνα με τους περισσότερους ιστοριογράφους, ο Γεώργιος Καραισκάκης "εγεννήθη τω 1782
εις Σκουλυκαρύαν (ή Σκωληκοκαρυάν) της επαρχίας Άρτης». Στην βιογραφία των ηρώων Μάρκου Μπότσαρη και Καραϊσκάκη, ο Γαζής επίσης αναφέρει ότι "κατήγετο από την Άρταν (εξ Αμφιλοχίας), από χωρίον Σκουληκαρυιάν». Κατά τον ίδιο «η μητέρα του ήτον αδελφή του Κώνστα Διμισκή και πρώτη εξαδέλφη του Καπετάν Γώγου Μπακώλα». Για τον τόπογέννησης του καπετάνιου οι πρώτοι του βιογράφοι είτε δεν τον αναγράφουν, είτε αναφέρουν διαφορετικές περιοχές: Το Μαυρομμάτι, το γειτονικό χωριό Μουζάκι και την Σκουληκαριά Άρτας. Το προσωνύμιο
που τον συνόδευε πάντα ήταν «ο γιος της καλογριάς», από τη μάνα του Ζωΐτσα Ντιμισκή, που
ζούσε στο μοναστήρι. Τον είπαν Γεώργιο, για χάρη του αγίου, όταν βρέφος λίγων ημερών ακόμα τον μετέφερε η μητέρα του στο μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου, στο Μαυρομάτι Καρδίτσας. Αργότερα, τον πήγε στα χωριά του Βάλτου, στον εξάδελφό της Δημήτριο Ισκο, και καθώς ήταν αδύνατος και καχεκτικός, τον είπαν «μικρό, μαύρο Ισκο», δηλαδή Καραϊσκάκη. Πολύ αργότερα, επέστρεψε στη γενέτειρά του Σκουληκαριά. Εδώ ήταν η έδρα και η βάση του για τις στρατιωτικές του δράσεις στην ευρύτερη περιοχή.
εις Σκουλυκαρύαν (ή Σκωληκοκαρυάν) της επαρχίας Άρτης». Στην βιογραφία των ηρώων Μάρκου Μπότσαρη και Καραϊσκάκη, ο Γαζής επίσης αναφέρει ότι "κατήγετο από την Άρταν (εξ Αμφιλοχίας), από χωρίον Σκουληκαρυιάν». Κατά τον ίδιο «η μητέρα του ήτον αδελφή του Κώνστα Διμισκή και πρώτη εξαδέλφη του Καπετάν Γώγου Μπακώλα». Για τον τόπογέννησης του καπετάνιου οι πρώτοι του βιογράφοι είτε δεν τον αναγράφουν, είτε αναφέρουν διαφορετικές περιοχές: Το Μαυρομμάτι, το γειτονικό χωριό Μουζάκι και την Σκουληκαριά Άρτας. Το προσωνύμιο
που τον συνόδευε πάντα ήταν «ο γιος της καλογριάς», από τη μάνα του Ζωΐτσα Ντιμισκή, που
ζούσε στο μοναστήρι. Τον είπαν Γεώργιο, για χάρη του αγίου, όταν βρέφος λίγων ημερών ακόμα τον μετέφερε η μητέρα του στο μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου, στο Μαυρομάτι Καρδίτσας. Αργότερα, τον πήγε στα χωριά του Βάλτου, στον εξάδελφό της Δημήτριο Ισκο, και καθώς ήταν αδύνατος και καχεκτικός, τον είπαν «μικρό, μαύρο Ισκο», δηλαδή Καραϊσκάκη. Πολύ αργότερα, επέστρεψε στη γενέτειρά του Σκουληκαριά. Εδώ ήταν η έδρα και η βάση του για τις στρατιωτικές του δράσεις στην ευρύτερη περιοχή.