«Ονομάζομαι Κέρτ Βάγκνερ καί ήμουν ένας άπό τούς σωματοφύλακες τού ΧΙΤΛΕΡ. Ανήκα σ’ αύτόν.
Τώρα είμαι ελεύθερος καί ανήκω στό Χριστό. Είχα κερδίσει τή συμπάθεια καί τήν εμπιστοσύνη τού ΧΙΤΛΕΡ, σέ τέτοιο βαθμό, πού μέ είχε ανεβάσει σέ ύψηλή θέσι καί καθήκοντα. Τόν αγαπούσα καί τόν λάτρευα, ώς Θεό μου. Είχε κατακτήσει όλη μου τήν καρδιά. Σ' αύτόν είχα άφιερώσει όλες μου τις δυνάμεις. Ή ύπηρεσία μου πρός αύτόν ήταν ή μοναδική μου χαρά καί ό θάνατός μου γι’ αύτόν, θά ήταν ή μεγαλύτερή μου δόξα.
Ό πόλεμος τελείωσε. Ή Γερμανία έπεσε. Ή πτώσι της ήταν μεγάλη. Υποδουλώθηκε. Ό ΧΙΤΛΕΡ εξαφανίσθηκε καί μαζί μέ αύτόν καί οί ελπίδες μου. Ή άπογοήτευσι καί ή άπελπισία μου ήταν άπερίγραπτες...
Μιά μέρα ένώ βάδιζα σ’ ένα δρόμο τής γενέτειράς μου Φραγκφούρτης, πηγαίνοντας στό σπίτι μου, καταλυπημένος, ξάφνου άπό ένα μισογκρεμισμένο τοίχο πέφτει ένα φυλλάδιο στά πόδια μου. Σκύβω καί τό παίρνω. Τό άπλό σχέδιο του Θεού γιά τήν Σωτηρία, ήταν ό τίτλος του.
Στήν άρχή τό διάβασα μέ κάποια άδιαφορία. Υστερα τό ξαναδιάβασα μέ περιέργεια. Αλλά σάν νά μ’ έσπρωχνε μιά άόρατη δύναμι, τό ξαναδιαβάζω γιά τρίτη φορά, μέ ενδιαφέρον πλέον καί σοβαρότητα.
Τά λόγια του, μου τάραξαν τόσο πολύ όλο τό είναι μου, ώστε στό σπίτι μου έφθασα άνω-κάτω. Τό Πνεύμα τού Θεού δούλευε μέσα στή φτωχή καρδιά μου.
Τά πάντα δοκίμασα γιά νά καθησυχάσω τήν ταραγμένη συνείδησί μου, άλλ’ εις μάτην. Ταραγμένος καί άνήσυχος, όπως ήμουν, άποφάσισα νά πάω στόν ιεροκήρυκα μιας Εκκλησίας, νά τόν ρωτήσω, τί νά κάνω. Αυτός δεν μοϋ είπε πολλά πράγματα.
—Γονάτισε, μου λέει, πλάι μου.
Γονάτισα. Κάθε εγωισμός καί υπερηφάνεια έφυγαν άπό πάνω μου, τήν ώρα εκείνη της προσευχής καί μαζί μ’ αυτά καί τό προσφιλές είδωλό μου, ό ΧΙΤΛΕΡ. Έξαλείφθηκαν, όπως τά γράμματα άπό τό μαυροπίνακα, άπό τό δυνατό χέρι του Παντοδύναμου. Γονατιστός, όπως βρισκόμουν εκεί, άφιέρωσα τόν εαυτό μου στό Χριστό.
Εγινα δικός Του, μέ μετάνοια καί πίστι άληθινή καί ή φτωχή, κούφια καί περίλυπος καρδιά μου, πλημμύρισε άπό ειρήνη καί χαρά. Αμέσως εκείνη τήν ώρα, άποφάσισα όλο τό ύπόλοιπο μέρος τής ζωής μου νά τό άφιερώσω στήν ύπηρεσία του Θεού, καθώς καί όλες τίς νεανικές μου δυνάμεις.
Τώρα είμαι έτοιμος γιά τό έργο Του καί είμαι εύτυχής.
Ή ζωή χωρίς τό Χριστό δέν άξίζει νά λέγεται ζωή. Στό πρόσωπο του Υιό τού Θεού καί Σωτήρος μας βρήκα τήν πραγματική καί άληθινή ζωή. Τώρα μόνο άρχίζω νά ζω"»
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. ΑΡΧΙΜ. Ιωάννου ΚΩΣΤΩΦ. ΘΕΟΣ ΕΦΑΝΕΡΩΘΕΙ.ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΘΕΙΣΜΟ ΣΤΟ ΧΡΙΣΤΟ