Από το κήρυγμα του Αρχιμανδρίτη Κύριλλου (Παύλου)
ΕΝΑ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ ΓΕΓΟΝΟΣ
Για το πόσο αναγκαίες είναι οι προσευχές για τους κεκοιμημενους και ότι υπάρχει κοινωνία με την μετά θάνατον ζωή, θα σας δώσω τώρα μια υπέροχη αλλά αληθινή ιστορία από τη ζωή μιας εκκλησίας της Ρωσικής Εκκλησίας μας.
Στο χωριό Lysogorka πέθανε ο ιερέας. Στη θέση του έστειλαν ένα άλλο ιερέα - ένα νέο ιερέα που πέθανε απροσδόκητα στην πρώτη ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ - ακριβώς στο βωμό. Έστειλαν έναν άλλο ιερέα, αλλά το ίδιο συνέβη και σε αυτόν: την πρώτη μέρα της διακονίας του, μετά το ΠΑΤΕΡ ΗΜΩΝ και του στίχου του μυστηρίου, ο ιερέας δεν βγήκε με τα ιερά δώρα για ώρα και όταν ο νεωκόρος εισήλθε στο βωμό, είδε έναν ιερέα να βρίσκεται με όλα του τα άμφια νεκρός δίπλα στην αγία τράπεζα. Όλοι ήταν τρομαγμένοι για τον μυστηριώδη θάνατο και χωρίς να γνωρίζουν τους λόγους, είπαν ότι κάποια σοβαρή αμαρτία θα υπάρχει στην ενορία και ότι για αυτό θυσιάστικαν οι δύο αθώοι νέοι ιερείς.
Τα νέα για όλα αυτά κυκλοφόρησαν σε ολόκληρη την περιοχή και κανένας από τους ιερείς δεν αποφάσιζε να πάει σε εκείνη την ενορία.
Η συναίνεση ήρθε μόνο από έναν γέρο ιερέα. Είναι για μένα εύκολο είπε και δέχτηκε αφού θα πεθάνω σύντομα.
Κατά τη διάρκεια της θειας λειτουργίας , όταν τελείωσε τον «ΠΑΤΕΡ ΗΜΩΝ», ΔΙΕΤΑΞΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΘΕΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ να ανοίξουν και οι δύο πλευρικές πόρτες και οι μπροστινές πόρτες. Κατά τη διάρκεια της απολύσεις, είδε μια σιλουέτα να έρχεται από την πόρτα. Αυτή η σιλουέτα γινόταν ολοένα και πιο έντονη και πιο έντονη και ξαφνικά φάνηκε η ζοφερή εικόνα ενός ιερέα ντυμένου με γιλέκο, που ήταν αλυσοδεμένος γύρω από τα χέρια και τα πόδια του, και στέκονταν πίσω από το Θρόνο.
Τρομάζοντας από φόβο, ο γέρο ιερέας μπέρδεψε τα λόγια της προσευχής. Αλλά μετά από λίγο, συγκέντρωσε την προσοχή του ενίσχυσε το πνεύμα του και βγήκε για να επικοινωνήσει με τους πιστούς. Ο καθένας κατάλαβε ότι κάτι λάθος είχε συμβεί σε αυτόν.
Και το πνεύμα στάθηκε εκεί, χτυπώντας με τις αλυσίδες, και με τα χέρια στραμμένα στο κουτί στην Αγία Πρόθεση.
Στο τέλος της Λειτουργίας, ο Ιερομόναχος κάλεσε τον νεωκόρο και άνοιξαν το κουτί στο οποίο βρήκαν χαρτιά για μνημόνευση.
Ο κεκοιμημενους ιερέας έπαιρνε τα χαρτιά μνημόνευσης και, χωρίς να τα διαβάσει, τα ανέβαλε για το μέλλον. Τώρα ο γέρο ιερέας κατάλαβε το λόγο για το όραμα και άρχισε καθημερινά να εξυπηρετεί τους ενορίτες και να διαβάζει τις συσσωρευμένες σημειώσεις.
Την επόμενη Κυριακή, που λειτουργούσε έκανε μνημόνευση του κεκοιμημένου ιερέα που είχε έρθει σε αυτόν.
Στον τρισάγιο ύμνο εμφανίστηκε και πάλι η σιλουέτα του αποθανόντος ιερέα. Αλλά δεν ήταν πλέον τραγικός, τρομερός, όπως ήταν την πρώτη φορά, αλλά με ένα φωτεινό, χαρούμενο πρόσωπο και χωρίς αλυσίδες στα χέρια και τα πόδια του. Έπειτα από όλα αυτά ο κεκοιμημενους ιερέας σηκώθηκε από το έδαφος και εξαφανίστηκε.
Ας υπερασπιστούμε, αγαπητοί αδελφοί και αδελφές και ας προσευχόμαστε στον Χριστό Θεό και για τους κεκοιμημενους. Να είναι με τους Αγίους, να ξεκουραστούν κοντά στον Χριστό, οι ψυχές τους να είναι χωρίς ασθένεια, θλίψη και χωρίς κανένα στεναγμό. Αμήν.
Για το πόσο αναγκαίες είναι οι προσευχές για τους κεκοιμημενους και ότι υπάρχει κοινωνία με την μετά θάνατον ζωή, θα σας δώσω τώρα μια υπέροχη αλλά αληθινή ιστορία από τη ζωή μιας εκκλησίας της Ρωσικής Εκκλησίας μας.
Στο χωριό Lysogorka πέθανε ο ιερέας. Στη θέση του έστειλαν ένα άλλο ιερέα - ένα νέο ιερέα που πέθανε απροσδόκητα στην πρώτη ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ - ακριβώς στο βωμό. Έστειλαν έναν άλλο ιερέα, αλλά το ίδιο συνέβη και σε αυτόν: την πρώτη μέρα της διακονίας του, μετά το ΠΑΤΕΡ ΗΜΩΝ και του στίχου του μυστηρίου, ο ιερέας δεν βγήκε με τα ιερά δώρα για ώρα και όταν ο νεωκόρος εισήλθε στο βωμό, είδε έναν ιερέα να βρίσκεται με όλα του τα άμφια νεκρός δίπλα στην αγία τράπεζα. Όλοι ήταν τρομαγμένοι για τον μυστηριώδη θάνατο και χωρίς να γνωρίζουν τους λόγους, είπαν ότι κάποια σοβαρή αμαρτία θα υπάρχει στην ενορία και ότι για αυτό θυσιάστικαν οι δύο αθώοι νέοι ιερείς.
Τα νέα για όλα αυτά κυκλοφόρησαν σε ολόκληρη την περιοχή και κανένας από τους ιερείς δεν αποφάσιζε να πάει σε εκείνη την ενορία.
Η συναίνεση ήρθε μόνο από έναν γέρο ιερέα. Είναι για μένα εύκολο είπε και δέχτηκε αφού θα πεθάνω σύντομα.
Κατά τη διάρκεια της θειας λειτουργίας , όταν τελείωσε τον «ΠΑΤΕΡ ΗΜΩΝ», ΔΙΕΤΑΞΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΘΕΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ να ανοίξουν και οι δύο πλευρικές πόρτες και οι μπροστινές πόρτες. Κατά τη διάρκεια της απολύσεις, είδε μια σιλουέτα να έρχεται από την πόρτα. Αυτή η σιλουέτα γινόταν ολοένα και πιο έντονη και πιο έντονη και ξαφνικά φάνηκε η ζοφερή εικόνα ενός ιερέα ντυμένου με γιλέκο, που ήταν αλυσοδεμένος γύρω από τα χέρια και τα πόδια του, και στέκονταν πίσω από το Θρόνο.
Τρομάζοντας από φόβο, ο γέρο ιερέας μπέρδεψε τα λόγια της προσευχής. Αλλά μετά από λίγο, συγκέντρωσε την προσοχή του ενίσχυσε το πνεύμα του και βγήκε για να επικοινωνήσει με τους πιστούς. Ο καθένας κατάλαβε ότι κάτι λάθος είχε συμβεί σε αυτόν.
Και το πνεύμα στάθηκε εκεί, χτυπώντας με τις αλυσίδες, και με τα χέρια στραμμένα στο κουτί στην Αγία Πρόθεση.
Στο τέλος της Λειτουργίας, ο Ιερομόναχος κάλεσε τον νεωκόρο και άνοιξαν το κουτί στο οποίο βρήκαν χαρτιά για μνημόνευση.
Ο κεκοιμημενους ιερέας έπαιρνε τα χαρτιά μνημόνευσης και, χωρίς να τα διαβάσει, τα ανέβαλε για το μέλλον. Τώρα ο γέρο ιερέας κατάλαβε το λόγο για το όραμα και άρχισε καθημερινά να εξυπηρετεί τους ενορίτες και να διαβάζει τις συσσωρευμένες σημειώσεις.
Την επόμενη Κυριακή, που λειτουργούσε έκανε μνημόνευση του κεκοιμημένου ιερέα που είχε έρθει σε αυτόν.
Στον τρισάγιο ύμνο εμφανίστηκε και πάλι η σιλουέτα του αποθανόντος ιερέα. Αλλά δεν ήταν πλέον τραγικός, τρομερός, όπως ήταν την πρώτη φορά, αλλά με ένα φωτεινό, χαρούμενο πρόσωπο και χωρίς αλυσίδες στα χέρια και τα πόδια του. Έπειτα από όλα αυτά ο κεκοιμημενους ιερέας σηκώθηκε από το έδαφος και εξαφανίστηκε.
Ας υπερασπιστούμε, αγαπητοί αδελφοί και αδελφές και ας προσευχόμαστε στον Χριστό Θεό και για τους κεκοιμημενους. Να είναι με τους Αγίους, να ξεκουραστούν κοντά στον Χριστό, οι ψυχές τους να είναι χωρίς ασθένεια, θλίψη και χωρίς κανένα στεναγμό. Αμήν.