Ο Όσιος Συμεώνης δέχθηκε κάποτε στην σπηλιά του επισκέπτες. Ενώ συνομιλούσαν, εμφανίσθηκε από μακριά ένα λιοντάρι, που κάτι κρατούσε στο στόμα του. Πάγωσαν από τον φόβο τους οι επισκέπτες. Ο Όσιος όμως, γνωστός για το χάρισμά του να ημερεύει και τα αγριότερα θηρία, σηκώθηκε από την θέση του και έκανε νόημα στο λιοντάρι να πλησιάσει.
Πράγματι το λιοντάρι τον πλησίασε και του έδωσε ένα τσαμπί χουρμάδες. Έπειτα απομακρύνθηκε λίγο από την σπηλιά, ξάπλωσε κάτω και αποκοιμήθηκε. Ο Όσιος κέρασε με τους χουρμάδες τους επισκέπτες του, κι έπειτα προσευχήθηκε και έψαλε μαζί τους.
Πηγή: ΦΙΛΟΘΕΟΣ ΙΣΤΟΡΙΑ Α'
Από το βιβλίο: Η Ζωοφιλία των Αγίων και η Αγιοφιλία των ζώων.
Εκδόσεις "Ο Αγιος Στέφανος"
Ο Αββάς Στέφανος ασκήτευε στον Μαλωχά, σ' ένα τόπο ξηρό και αδιάβατο. Είχε μάλιστα κι ένα μικρό κήπο, όπου είχε φυτέψει λίγα λαχανικά για την διατροφή του, διότι τίποτε άλλο δεν έτρωγε. Το κακό ήταν, πως στην περιοχή κυκλοφορούσαν μερικοί αγριόχοιροι, οι οποίοι έμπαιναν στον κήπο του και έτρωγαν τα λαχανικά.
Ένα πρωΐ, αφού μέτρησε τις απώλειες από την νυχτερινή επιδρομή των αγριόχοιρων, κάθισε σε μία πέτρα λυπημένος, μη γνωρίζοντας πια τι να κάνει. Τότε είδε από μακριά μια λεοπάρδαλη. «Έλα εδώ, είπε ο Γέρων στο άγριο θηρίο». Εκείνο, πραγματικά, αφήνοντας κατά μέρος τα άγρια ένστικτα του, τον πλησίασε ήρεμα και έσκυψε ευλαβικά το κεφάλι του. «Από σήμερα θα φυλάς τον κήπο μου και θα τρως όσους αγριόχοιρους συλλαμβάνεις», συνέχισε ο Γέρων.
Και, πράγματι, η λεοπάρδαλη έμεινε κοντά του και φύλαγε τον κήπο του Γέροντα, μέχρι το τέλος της ζωής της, συνεπής στην διακονία που της είχε ορίσει ο Γέρων Στέφανος.
Πηγή: ΛΕΙΜΩΝΑΡΙΟΝ ΤΟ ΠΑΛΑΙΟΝ
Από το βιβλίο: Η Ζωοφιλία των Αγίων και η Αγιοφιλία των ζώων. Εκδόσεις "Ο Αγιος Στέφανος"
https://www.dromokirix.gr/2019/04/blog-post_30.html
ΛΙΟΝΤΑΡΙ ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ
Ένα πρωΐ, αφού μέτρησε τις απώλειες από την νυχτερινή επιδρομή των αγριόχοιρων, κάθισε σε μία πέτρα λυπημένος, μη γνωρίζοντας πια τι να κάνει. Τότε είδε από μακριά μια λεοπάρδαλη. «Έλα εδώ, είπε ο Γέρων στο άγριο θηρίο». Εκείνο, πραγματικά, αφήνοντας κατά μέρος τα άγρια ένστικτα του, τον πλησίασε ήρεμα και έσκυψε ευλαβικά το κεφάλι του. «Από σήμερα θα φυλάς τον κήπο μου και θα τρως όσους αγριόχοιρους συλλαμβάνεις», συνέχισε ο Γέρων.
Και, πράγματι, η λεοπάρδαλη έμεινε κοντά του και φύλαγε τον κήπο του Γέροντα, μέχρι το τέλος της ζωής της, συνεπής στην διακονία που της είχε ορίσει ο Γέρων Στέφανος.
Πηγή: ΛΕΙΜΩΝΑΡΙΟΝ ΤΟ ΠΑΛΑΙΟΝ
Από το βιβλίο: Η Ζωοφιλία των Αγίων και η Αγιοφιλία των ζώων. Εκδόσεις "Ο Αγιος Στέφανος"
https://www.dromokirix.gr/2019/04/blog-post_30.html 
ΛΙΟΝΤΑΡΙ ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ
Δεν έμαθε καθόλου γράμματα, ήξερε όμως αυτό που έπρεπε: Να αγαπά τον Θεό και να αγωνίζεται για την σωτηρία των ψυχών. Σε ηλικία δεκαπέντε χρόνων ο Όσιος Ανίνας ο Θαυματουργός έφυγε στην έρημο, όπου συνάντησε τον ξακουστό τότε μοναχό Μαϊουμά, γνωστό για την υπερβολική του ακτημοσύνη. Έζησαν μαζί για αρκετά χρόνια, αφού προηγουμένως ένωσαν την φτώχεια τους, την άσκησή τους και τις προσευχές τους.
Όταν ο Μαϊουμάς έφυγε για τα ενδότερα της ερήμου, ο Ανίνας έμεινε εκεί και συνέχισε τους αγώνες μόνος του. Τόσο πολύ δε κατάφερε να υποτάξει τα πάθη του σώματος στον νου, που ο Κύριος τον αντάμειψε με την χάρι να υποτάσσονται σ' αυτόν τα άγρια θηρία. Οπουδήποτε και να πήγαινε τον ακολουθούσαν, σαν μόνιμοι σωματοφύλακές του, δύο λιοντάρια. Τόσο αυτά τα λιοντάρια, όσο και άλλα θηρία, ο Όσιος τα περιποιόταν και τα απάλλασσε από διάφορα σωματικά προβλήματα.
Ένα από τα λιοντάρια, που του έκαναν παρέα, το χρησιμοποίησε ο Όσιος και σαν ταχυδρόμο. Συγκεκριμένα, κάποια φορά έγραψε μια επιστολή σε κάποιον στυλίτη Όσιο, για να τον βοηθήσει να αντιμετωπίσει ένα πρόβλημα που τον απασχολούσε, και του την έστειλε με το λιοντάρι. Ο στυλίτης, βλέποντας το Θηρίο, τρομοκρατήθηκε αρχικά. Όταν όμως εκείνο τον πλησίασε και άφησε μπροστά στα πόδια του την επιστολή, που κρατούσε στο στόμα του, τότε κατάλαβε τι συνέβαινε. Κάθισε αμέσως και έγραψε απαντητική επιστολή στον Όσιο Ανίνα και του την έστειλε με τον ίδιο «ταχυδρόμο».
Με συντροφιά πάντα τα θηρία της ερήμου, ο Όσιος Ανίνας έζησε στο ασκητήριό του ενενήντα πέντε ολόκληρα χρόνια, χωρίς ν' απομακρυνθεί καθόλου από αυτό. Κοιμήθηκε σε ηλικία εκατόν δέκα χρόνων.
Πηγή: ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΚΑΙ ΤΑ ΖΩΑ
Από το βιβλίο: Η Ζωοφιλία των Αγίων και η Αγιοφιλία των ζώων.
Εκδόσεις "Ο Αγιος Στέφανος"
https://www.dromokirix.gr/2019/04/blog-post_46.html
Όταν ο Μαϊουμάς έφυγε για τα ενδότερα της ερήμου, ο Ανίνας έμεινε εκεί και συνέχισε τους αγώνες μόνος του. Τόσο πολύ δε κατάφερε να υποτάξει τα πάθη του σώματος στον νου, που ο Κύριος τον αντάμειψε με την χάρι να υποτάσσονται σ' αυτόν τα άγρια θηρία. Οπουδήποτε και να πήγαινε τον ακολουθούσαν, σαν μόνιμοι σωματοφύλακές του, δύο λιοντάρια. Τόσο αυτά τα λιοντάρια, όσο και άλλα θηρία, ο Όσιος τα περιποιόταν και τα απάλλασσε από διάφορα σωματικά προβλήματα.
Ένα από τα λιοντάρια, που του έκαναν παρέα, το χρησιμοποίησε ο Όσιος και σαν ταχυδρόμο. Συγκεκριμένα, κάποια φορά έγραψε μια επιστολή σε κάποιον στυλίτη Όσιο, για να τον βοηθήσει να αντιμετωπίσει ένα πρόβλημα που τον απασχολούσε, και του την έστειλε με το λιοντάρι. Ο στυλίτης, βλέποντας το Θηρίο, τρομοκρατήθηκε αρχικά. Όταν όμως εκείνο τον πλησίασε και άφησε μπροστά στα πόδια του την επιστολή, που κρατούσε στο στόμα του, τότε κατάλαβε τι συνέβαινε. Κάθισε αμέσως και έγραψε απαντητική επιστολή στον Όσιο Ανίνα και του την έστειλε με τον ίδιο «ταχυδρόμο».
Με συντροφιά πάντα τα θηρία της ερήμου, ο Όσιος Ανίνας έζησε στο ασκητήριό του ενενήντα πέντε ολόκληρα χρόνια, χωρίς ν' απομακρυνθεί καθόλου από αυτό. Κοιμήθηκε σε ηλικία εκατόν δέκα χρόνων.
Πηγή: ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΚΑΙ ΤΑ ΖΩΑ
Από το βιβλίο: Η Ζωοφιλία των Αγίων και η Αγιοφιλία των ζώων.
Εκδόσεις "Ο Αγιος Στέφανος"
https://www.dromokirix.gr/2019/04/blog-post_46.html