Το σύνθημα που ενώνει τους Έλληνες του 1821 με τους Έλληνες του σήμερα είναι ένα «ΘΕΛΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ ΠΙΣΩ». Τότε όπως και τώρα, η Πατρίδα μας έχει κλαπεί. Έχει αποστραγγιστεί, λεηλατηθεί από τους ξένους δανειστές και έχει μαραζώσει ακριβώς όπως 200 χρόνια πριν.
Ένα κομματικό σύστημα που εξελίχθηκε στον μεγαλύτερο εχθρό του Έθνους μας, έχει εξαντλήσει όλους τους πόρους της Ελλάδας μας. Φυσικούς, πνευματικούς, βιομηχανικούς, εργατικούς και ανθρώπινους. Έχει προκαλέσει μια πρωτοφανή ασφυξία στην Ελληνική κοινωνία, που ταυτόχρονα επιβαρύνεται με εκατομμύρια αμφιβόλου προέλευσης «οικονομικούς μετανάστες» που παρουσιάζονται σαν δήθεν «πρόσφυγες». Χωρίς να μπορεί να αντέξει το βάρος της οικονομικής και πολιτιστικής ενσωμάτωσης τους. Μιας και ποτέ, ούτε και τώρα, είχε ή έχει ολοκληρωμένη μεταναστευτική πολιτική.
Όταν δεν υπάρχουν πλέον θέσεις εργασίας για τους Έλληνες, είναι αδύνατον να υπάρξουν για τους «οικονομικούς μετανάστες», των οποίων τον ακριβή αριθμό κανείς δεν γνωρίζει. Εν τω μεταξύ, οι φυλακές δεν τους χωρούν πια, ενώ η εγκληματικότητα αυξάνεται καθημερινά. Είναι πράγματι στενάχωρο να αισθανόμαστε σήμερα, ότι περίπου αισθάνονταν οι προγονοί μας την εποχή της Επανάστασης του 1821.
Όταν επιτέλους τελειώσει η ψευδαίσθηση της σύγχρονης Ευρωπαϊκής «οικονομικής ευημερίας», ο Ελληνικός λαός θα ξυπνήσει. Τα τελευταία 10 χρόνια έχει ήδη γευτεί μια πρώτη πικρία αυτής της απάτης. Μια πικρία που είχε νιώσει και την δεκαετία του 1980 όταν η μια επιχείρηση μετά την άλλη έκλεινε. Όταν η μια βιομηχανία μετά την άλλη πέρναγε στα χέρια του τότε κομματικού μηχανισμού.
Επίλογος
Μια παρακμή που οδήγησε στις εθνικές ταπεινώσεις της δεκαετίας του 1990, σε Ίμια και Κύπρο. Ταπεινώσεις που οι πολιτικοί μας ταγοί, μας ανάγκασαν να ξεχάσουμε δένοντας τα μάτια μας με τους επιδέσμους της Ευρωζώνης. Στάλα-στάλα έκτοoτε το κρατικό ποτήρι ξεχείλισε και τα ταμεία άδειασαν.
Φτάσαμε στην δεκαετία του 2010 να ζούμε σε μια χρεοκοπημένη και κατεχόμενη από όλες τις απόψεις Ελλάδα. Απέναντι σε αυτή την καταστροφή πρέπει να αντιτάξουμε το φλεγόμενο ιδανικό της Πατρίδας. Γιατί, όπως οι ήρωες του 1821, για την Πατρίδα μας θα ζήσουμε, για την Πατρίδα μας θα παλέψουμε και για την Πατρίδα μας θα πεθάνουμε
[1] Ο Γιώργος Μιχαήλ είναι επιχειρηματίας, Διευθύνων Σύμβουλος ναυτιλιακής εταιρείας και συγγραφέας του βιβλίου Πολικός Αστέρας, Αθήνα, Κυπρής, 2017.
https://analyst.gr