Το κελλί μας είναι ο τάφος μας, που συμβολίζει την ανάσταση, διότι καθόμαστε σε αυτό όπως περίπου το έμβρυο στην κοιλιά της μάνας. Ο τάφος της εμβρυϊκής ηλικίας είναι η μητρική κοιλιά, από την οποία ανατέλλει η ανάστασις σε μια καινούρια ζωή. Το ίδιο πράγμα είναι και το δικό μας κελλί, καθώς και το κρεβάτι μας και το στασίδι μας. Όλα συμβολίζουν τον τάφο.
…Παιδιά μου, μη πλανάσθε! Σταθήτε ενώπιον του Θεού και τα υπόλοιπα θα σας τα δώσει ο ίδιος ο Θεός. Γι’ αυτό γίναμε μοναχοί. Πως μπορούμε να το πετύχουμε αυτό; Μόνον με το κλείσιμό μας στην ησυχία του κελλιού μας, στον εαυτό μας. Εκεί είναι η ζωή μας. Γι’ αυτό πρέπει κανείς να διορθώνει το πρόγραμμά του, τη ζωή του, την ψυχή του, τα πάντα, κατά τέτοιο τρόπο, ώστε να μπορή να έχει ώρες ησυχίας στο κελλί του, ιδιαίτερα βεβαίως την νύκτα. Από εκεί ξεκινάει η ζωή μας. Η ζωή μας εξαρτάται από το πόσο ησυχάζουμε και αγρυπνούμε…
Γέροντας Αιμιλιανός Σιμωνοπετρίτης
Απόσπασμα από το άρθρο
«Κάθου εις το κελλίον σου και αυτό σε διδάξει πάντα»
του αρχιμ. Δαμασκηνού
Καθηγουμένου Ι.Μ. Προφήτου Ηλία Θήρας
Περιοδικό Πρωτάτον
τεύχος 124, Οκτ.-Δεκ. 2011
σελ. 296
«Κάθου εις το κελλίον σου και αυτό σε διδάξει πάντα»
του αρχιμ. Δαμασκηνού
Καθηγουμένου Ι.Μ. Προφήτου Ηλία Θήρας
Περιοδικό Πρωτάτον
τεύχος 124, Οκτ.-Δεκ. 2011
σελ. 296