Χωρίς να υπεισέλθουμε στην ουσία των ισχυρισμών Ερντογάν, καθώς στερείται σε διπλωματικό επίπεδο κάθε σημασίας...
εφόσον δεν προσφέρει το παραμικρό αποδεικτικό στοιχείο και βγάζει κυριολεκτικά μίσος βαθειά ριζωμένο που αποκαλύπτει έναν άνθρωπο επικίνδυνο με τον οποίο δεν μπορείς να συνδιαλεχτείς, περιοριζόμαστε να σχολιάσουμε αυτή καθαυτή τη δήλωση με την οποία «φόρτωσε» με συνοπτικές διαδικασίες ό,τι συμβαίνει στην Αίγυπτο, στην κυβέρνηση – και προφανώς τις μυστικές υπηρεσίες – του Ισραήλ.
Με απλά λόγια, ένας πρωθυπουργός μια μεγάλης και σημαντικής γεωπολιτικά χώρας, όπως η Τουρκία, δεν κάνει τίποτε παραπάνω όχι μόνο από το να υποβιβάσει τον δημόσιο διάλογο, αλλά και να εκθέσει σοβαρά τη χώρα του διεθνώς, χρησιμοποιώντας σκεπτικό που παραπέμπει σε κουβέντες καφενείου, όπου κάθε λογής θεωρία συνωμοσίας μπορεί περίφημα να… ευημερήσει, με τους θαμώνες να φεύγουν έχοντας πιει το ουζάκι τους (όχι στην Τουρκία… ισχύει ποτοαπαγόρευση!) ή το καφεδάκι τους, ικανοποιημένοι ότι είναι πολύ έξυπνοι για να τους κοροϊδέψει «ο Αμερικάνος και οι Σιωνιστές»! Αυτό είναι το επίπεδο!
Φυσικά, δεν μπορούμε παρά να επαναλάβουμε για πολλοστή φορά, το πώς είναι δυνατόν ένας τόσο επικίνδυνος άνθρωπος να γίνεται δεκτός και μόνον ως συνομιλητής στον Λευκό Οίκο και να πιστεύει σοβαρά η Ουάσιγκτον – προφανώς όχι πλέον – ότι αποτελεί έναν αξιόπιστο συνομιλητή και εταίρο για τη διευθέτηση ζητημάτων ασφαλείας, περιφερειακών μεν, αλλά τόσο σοβαρών ώστε να απειλούν ευθέως την ίδια τη διεθνή ασφάλεια.
Από την ελληνική σκοπιά, κανονικά θα έπρεπε να ευχαριστούμε… στις προσευχές μας τον Ερντογάν που αποδεικνύεται τόσο ευφυής ώστε να δίνει αποδείξεις μόνος του για την προσωπικότητα και την ψυχοσύνθεσή του, απαλλάσσοντας την ελληνική διπλωματία από το καθήκον να πείσει για όλα αυτά στην προσπάθεια να ενισχύσει τη γεωπολιτική σημασία του Ελληνισμού, της Ελλάδας και της Κύπρου για τη διεθνή ασφάλεια.
Αυτό που οφείλουμε να δούμε βέβαια, είναι και το πόσο προβληματική είναι σήμερα η στάση της ελληνικής διπλωματίας απέναντι στην Τουρκία, θεωρώντας ότι αυτή η ισλαμιστική κυβέρνηση με αυτούς τους πολιτικούς άνδρες, υπάρχει ποτέ περίπτωση να αποτελέσει αξιόπιστο εταίρο που κάποια στιγμή θα επιδείξει ορθολογική και μετριοπαθή συμπεριφορά, απαλλάσσοντας τις ελληνοτουρκικές σχέσεις από αχρείαστες εντάσεις. Η συγκεκριμένη αναφορά συνιστούμε να ειδωθεί από τους φίλους μας στην… υπερβολή της, αφού όσο και να «σκαλίζουμε» τη μνήμη μας, Τούρκους πολιτικούς με τέτοιον προσανατολισμό δεν μπορούμε να θυμηθούμε.
Φαίνεται όμως, ότι ο Ερντογάν ανέλαβε να προωθήσει αποφασιστικά τα ελληνικά συμφέροντα, κάνοντας τα πάντα για να τρομάξει καθέναν που εξακολουθεί αυτιστικά να σκέπτεται το πώς θα συμπεριλάβει αυτή την Τουρκία στους σχεδιασμούς του (π.χ. αγωγοί που θα προωθήσουν τους υδρογονάνθρακες της Νοτιοανατολικής Μεσογείου στη Δύση) και δεν θα κάνει τα πάντα για να την αποφύγει, εξαιτίας του απρόβλεπτου και αλλοπρόσαλλου (erratic) χαρακτήρα του ηγέτη της, ο οποίος εξακολουθεί να απολαμβάνει της εμπιστοσύνης του μισού πληθυσμού της χώρας! Και αυτό είναι το πραγματικά ανησυχητικό…
Ο Ερντογάν δείχνει να έχει χάσει εντελώς τον έλεγχο, ενώ ο υπέρμετρα εγωιστικός χαρακτήρας του δεν επιτρέπει καν να προβεί σε τακτική αναδίπλωση επιχειρώντας να μαζέψει τα λάθη του, με αποτέλεσμα αυτά να συσσωρεύονται προκαλώντας συνεχώς ζημιές στη χώρα του (αδιάφορο αν όχι… ενδιαφέρον για την Ελλάδα), η οποία απομονώνεται κάθε μέρα που περνάει και περισσότερο.
Σε τέτοιες συνθήκες είναι θέμα χρόνου να σου χτυπήσει την πόρτα η οικονομική κρίση που θα βοηθήσει στην ταχεία αποδόμησή του ως ηγέτη, ενώ ο χειρισμός των διαδηλωτών στην πλατεία Ταξίμ βοηθά να αντιληφθούμε το ενδεχόμενο σενάριο που θα μετατρέψει την Κωνσταντινούπολη και την Άγκυρα σε Κάιρο…
Για να πάμε όμως και στα ειδικού ελληνικού ενδιαφέροντος, πότε άραγε το υπουργείο Εξωτερικών θα προβεί στις κατάλληλες προσαρμογές της πολιτικής της χώρας; Διότι ειδικά στα ελληνοτουρκικά, εάν αποδειχθεί ότι αυτό δεν μπορεί να το κάνει ούτε μια κυβέρνηση υπό τον Αντώνη Σαμαρά, τότε…
defence-point.gr
aienaristeyein.com