Όταν οι τρεις Αυτοκρατορίες: της Γερμανίας του Β' Ράιχ, της Αυστροουγγαρίας και της Οθωμανίας συμμάχησαν και συγκρούστηκαν με τις δυνάμεις της λεγόμενης Αντάντ (Entente), δεν μπορούσαν να φανταστούν ότι και οι τρεις στο τέλος αυτού του πολέμου θα έπαυαν να υπάρχουν ως Αυτοκρατορίες.
Για την Οθωμανία το τέλος του Α' Παγκοσμίου Πολέμου υπήρξε κάτι περισσότερο από καταστροφικό, αφού εκτός από την απώλεια τεράστιων γεωγραφικών περιοχών
απώλεσε τον έλεγχο και της ίδιας της αυτοκρατορικής πρωτεύουσάς της, της Κωνσταντινούπολης.
Δες τις σχετικές αναρτήσεις:
Συγκεκριμένα με την ταπεινωτική για την Οθωμανία Συνθήκη του Μούδρου, που υπογράφηκε στον όρμο του Μούδρου (Λήμνος) στις 17(π.η)/30(ν.η) Οκτωβρίου 1918 πάνω στο αγγλικό πολεμικό "Αγαμέμνων" συμφωνήθηκε μεταξύ άλλων η παροχή δυνατότητας των Συμμάχων της κατάληψης, για λόγους ασφάλειας, οποιωνδήποτε στρατηγικών σημείων, που θα έκριναν εκείνοι επί του εδάφους της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας χωρίς προηγούμενη συνεννόηση με την Οθωμανική κυβέρνηση. Σύμφωνα λοιπόν με τους όρους της ανακωχής ακολούθησε η κατάληψη των Στενών του Ελλησπόντου από Αγγλικές και Γαλλικές δυνάμεις καθώς επίσης και η άφιξη αγγλογαλλικών και Ελληνικών στρατιωτικών τμημάτων στη Κωνσταντινούπολη (4 Νοεμβρίου 1918).
Υψώνοντας στον ουρανό της Κωνσταντινουπόλεως την Ελληνική σημαία παραλήρημα ενθουσιασμού και σκηνές απολύτρωσης πλημμύρισε ολόκληρο τον Ελληνισμό.
Το παλάτι του σουλτάνου γίνεται έδρα Ελληνικού τάγματος. Το γραφείο του Σουλτάνου, τώρα έδρα του Αρχηγού του Ελληνικού τάγματος. Τάγμα Κρητικών χωροφυλάκων αναλαμβάνει την περιφρούρηση του Πατριαρχείου. Ενώ τον επόμενο χρόνο (1919) ο πατέρας Ελευθέριος Νουφράκης από την Κρήτη πράττει το ακατόρθωτο, λειτουργεί ύστερα από τεσσερισήμισυ περίπου αιώνες στην Αγιά Σοφιά! Οι τούρκοι είχαν χάσει τα πάντα.
Η πτώση του αγγλογαλλόφιλου Ελευθερίου Βενιζέλου και η άνοδος του φιλογερμανού βασιλιά στην πολιτική σκηνή της Πατρίδος με τα καταστροφικά του λάθη, που ακολούθησαν, φέραν την ολική ανατροπή και την μεγαλύτερη τραγωδία, που έζησε ο Ελληνισμός μετά το 1453.
Στην κατάληξη αυτής της τραγωδίας οι νεκραναστημένοι τούρκοι υπογράφουν την συνθήκη της Λωζάνης 24 Ιουλίου 1923. Η στρατιωτική συμμαχική διοίκηση Κωνσταντινουπόλεως παύει και οι τελευταίες στρατιωτικές δυνάμεις των συμμάχων αποχωρούν από την Κωνσταντινούπολη στις 23 Σεπτεμβρίου 1923. Λίγες μέρες μετά, στις 6 Οκτωβρίου 1923, ο τουρκικός στρατός εισέρχεται στην Πόλη και ύστερα από την πενταετή απώλεια κυριαρχίας της (4 Νοεμβρίου 1918 - 6 Οκτωβρίου 1923) επιστρέφει θριαμβευτής.
Φέτος, που συμπληρώνονται 555 χρόνια τουρκικής κυριαρχίας στην Πόλη, η Ρωμιοσύνη κρατιέται ζωντανή και όρθια στην Πόλη των θρύλων και του ονείρου περιμένοντας καλύτερες μέρες, Ρωμαίικες.
yiorgosthalassis.blogspot.com