Γνωστά και ως Ελγίνεια Μάρμαρα, τα Γλυπτά του Παρθενώνα είναι μια συλλογή μαρμάρινων διακοσμητικών αγαλμάτων που ελήφθησαν από το ναό στην Ακρόπολη της Αθήνας.
Τα Γλυπτά του Παρθενώνα που εκτίθενται στο Βρετανικό Μουσείο, θαυμάζονται για αιώνες για τη λευκή τους λάμψη – ωστόσο νέα στοιχεία αποδεικνύουν τελικά ότι δεν ήταν πάντα αυτό το χρώμα.
Τα γλυπτά είναι από τον Παρθενώνα της Αθήνας, έναν αρχαίο ναό μέσα στην Ακρόπολη, σκαρφαλωμένη στην κορυφή μιας βραχώδους προεξοχής. Ο αστραφτερός μαρμάρινος ναός, που έχει γίνει συνώνυμο της αρχαίας Ελλάδας, ήταν αφιερωμένος στη θεά Αθηνά στα μέσα του 5ου αιώνα π.Χ. Τα περίτεχνα διακοσμητικά γλυπτά του απεικονίζουν σκηνές από την αρχαία ελληνική μυθολογία.
Μια ομάδα ερευνητών από το King’s, το Βρετανικό Μουσείο και το Ινστιτούτο Τέχνης του Σικάγο χρησιμοποίησαν τεχνικές ψηφιακής απεικόνισης και επιστημονικά όργανα για να εξετάσουν τα γλυπτά σε μικροσκοπικό επίπεδο και ανακάλυψαν έναν «πλούτο σωζόμενης μπογιάς», αποκαλύπτοντας ότι τα γλυπτά είχαν αρχικά ζωγραφιστεί σε πολλά χρώματα και σχέδια.
«Ακόμη και αν οι επιφάνειες δεν ήταν ρητά προετοιμασμένες για την εφαρμογή βαφής, ωστόσο, το σκάλισμα και το χρώμα ενοποιήθηκαν στη σύλληψή τους. Οι καλλιτέχνες του Παρθενώνα συμπαθούσαν το τελικό επιδιωκόμενο πολύχρωμο γλυπτό, παρέχοντας επιφάνειες που προκαλούσαν υφές παρόμοιες με εκείνες των θεμάτων που αντιπροσωπεύονταν. Είναι πιθανό ότι οι ζωγράφοι εκμεταλλεύτηκαν αυτές τις μιμητικές επιφάνειες για να επιτύχουν τα τελικά αποτελέσματα», λέει ο Δρ Will Wootton, ερευνητής Κλασικής Τέχνης και Αρχαιολογίας.
Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν απεικόνιση ορατής φωταύγειας στα Μάρμαρα του Παρθενώνα στο Βρετανικό Μουσείο, μια μη επεμβατική τεχνική που αναπτύχθηκε από τον Δρ Giovanni Verri από το Ινστιτούτο Τέχνης του Σικάγο που μπορεί να ανιχνεύσει μικροσκοπικά ίχνη μιας χρωστικής που ονομάζεται Αιγυπτιακό μπλε, αποκαλύπτοντας τα πιο μικροσκοπικά υπολείμματα βαφής και μοτίβα.
Το μπλε της Αιγύπτου είναι μια τεχνητή χρωστική ουσία που αποτελείται από ασβέστιο, χαλκό και πυρίτιο. χρησιμοποιήθηκε ήδη στην Αίγυπτο γύρω στο 3000 π.Χ. και ήταν ουσιαστικά οι μόνες μπλε χρωστικές που χρησιμοποιήθηκαν στην Ελλάδα και τη Ρώμη.
Στα γλυπτά εντοπίστηκαν επίσης μικρά ίχνη λευκής και μοβ χρωστικής ουσίας. Η αληθινή μωβ χρωστική ουσία ήταν πολύ πολύτιμη στην αρχαία Μεσόγειο και παρήχθη από οστρακοειδή, αλλά η μωβ του Παρθενώνα προφανώς δεν ήταν.
Η βαφή δεν επιβιώνει συχνά με την πάροδο του χρόνου, ειδικά όταν εκτίθεται στα στοιχεία ανά τους αιώνες, και έτσι το μεγαλύτερο μέρος του χρώματος είχε ήδη φθαρεί. Αυτό σήμαινε για πολύ καιρό πολλοί πίστευαν ότι η αρχαία ελληνική τέχνη χρησιμοποιούσε μόνο λευκό μάρμαρο.
Επιπλέον, οι ιστορικές αποκαταστάσεις έχουν συχνά αφαιρέσει οποιαδήποτε διαρκή ίχνη χρώματος, για να αποκαταστήσουν την υποτιθέμενη αρχική «λευκότητα» του γλυπτού. Αυτό έχει καταστήσει δύσκολη την κατανόηση και την ανακατασκευή της αρχικής εμφάνισης των γλυπτών.
Αυτά τα προκαταρκτικά ευρήματα υποδηλώνουν ότι η ζωγραφική των Γλυπτών του Παρθενώνα ήταν ένα πιο περίτεχνο εγχείρημα από ό,τι φανταζόμασταν ποτέ.