Γιατί δεν γίνεται όμως αυτό, το τόσο απλό και εύκολο; Διότι αυτοί που πραγματικά νοιάζονται για τους φτωχούς, το περιβάλλον κλπ είναι πάρα πολύ λίγοι. Είναι μια μικρή μειοψηφία. Διότι οι περισσότεροι -η μεγάλη πλειοψηφία του πληθυσμού- δεν διαφέρει σε τίποτα από τους πλουτοκράτες και δυνάστες. Έχει τα ίδια, ακριβώς, ιδεώδη ζωής. Και ο λόγος που διαμαρτύρεται κάποτε εναντίον των δυναστών είναι επειδή του κόβουν τον δρόμο να γίνει και αυτός όπως αυτοί... και όχι επειδή βρίσκει προβληματική την πλουτοκρατία και τις απαίσιες αντιλήψεις και πρακτικές αυτής.
Είναι το ίδιο πράγμα με τους πανεύκολα υποτασσόμενους σε δικτατορικές πρακτικές όπως αυτές που ζήσαμε σε σχέση με τα εμβόλια: Αν η πλειοψηφία αρνούνταν να τις δεχτεί καμιά κυβέρνηση δεν θα μπορούσε να τις επιβάλει. Έλα όμως που η πλειοψηφία όχι μόνο στήριξε τις πρακτικές αυτές αλλά εκδήλωσε και στάση τυραννική εναντίον όσων αρνήθηκαν να υποταγούν.
Αν είχαμε κυλήσει σε ακόμη σκληρότερο καθεστώς και οι κυβερνητικοί δεν τηρούσαν κάποια προσχήματα, σίγουρα οι πολλοί θα είχαν γίνει μέχρι και ωμοί καταδότες και δεσμοφύλακες των λίγων που θα αντιστέκονταν (καθησυχάζοντας τους εαυτούς τους, μάλιστα, για το αίσχος τους με μυθεύματα τύπου 'το έκανα για το κοινό καλό').
Συνοπτικά: Το παραμύθι με τον 'αγνό λαό' θα πρέπει να λήξει πλέον στις αντιλήψεις μας. Δεν υπάρχει 'αγνός λαός'. Η πλειοψηφία είναι μια αγέλη σκληρά συμφεροντολόγων που είναι έτοιμη να συνεργαστεί με κάθε δυνάστη που θα της πρότεινε ανταλλάγματα καλοπέρασης. Έτσι έχουν στηθεί άλλωστε όλες οι δικτατορίες της Ιστορίας. Δικτατορίες με πέντε και δέκα ατόμων κύκλους δεν στήνονται. Για να στηθούν χρειάζονται έναν πολύ ευρύ, πληθυσμιακά, υποστηρικτικό κύκλο.
Dimitri Lalushi