Αγαπητέ κύριε Θαλάσση χαίρετε!
Αρχικά επιτρέψτε μου να συστηθώ. Ονομάζομαι Γεώργιος Τουμανίδης και είμαι Οικονομολόγος και συγγραφέας του βιβλίου για τον Πόντο με τίτλο «ΠΥΡΡΙΧΙΟΣ ΔΡΟΜΟΣ» που εκδόθηκε φέτος τον Μάιο. Επί πολλά έτη σχετίζομαι με την εκπαίδευση· είμαι εθελοντικά άμισθο μέλος του διοικητικού συμβουλίου των ιδιωτικών εκπαιδευτηρίων του συλλόγου «Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ». Η σύζυγος μου είναι Διδάκτωρ της Θεολογίας.
Τώρα που η πατρίδα μας εκτός όλων των άλλων μαστίζεται και από τις πυρκαγιές έκανα μια μικρή διασκευή με μερικές παρεμβάσεις στην προσευχή των Τριών Παίδων, που για την πίστη τους στον αληθινό Θεό τους έριξαν στο καμίνι της φωτιάς. Είναι μάλλον η ισχυρότερη προσευχή για την κατάσβεση των πυρκαγιών και είναι εξαιρετικά επίκαιρη και κρίσιμη την περίοδο αυτή που η χώρα μας καταστρέφεται με σχέδιο.
Η διασκευή που έκανα έγινε με μικρές παρεμβάσεις για να προσαρμοστεί το κείμενο στην σημερινή εποχή. Αφαίρεσα κάποιες εκφράσεις που αναφέρονταν σε θυσίες και ολοκαυτώματα της Παλαιάς Διαθήκης και πρόσθεσα στο αρχαίο κείμενο στην 5η γραμμή την φράση «ἐπὶ τὴν πατρίδα ἡμῶν», στην «10η γραμμή την φράση «… εἰς τό πῦρ», στην 3η από το τέλος γραμμή την φράση «… ἡ ἰσχὺς τοῦ πυρός».
Αν κρίνετε ανεβάστε την επισυναπτόμενη προσευχή στο blog σας για να διαδοθεί μήπως και σωθεί η πατρίδα μας από όσους την επιβουλεύονται.
ΙΣΧΥΡΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΠΑΥΣΗ ΤΩΝ ΠΥΡΚΑΓΙΩΝ
Διασκευή τῆς προσευχῆς τῶν Τριῶν Παίδων (Δανιήλ κεφ. 3), ὅταν γιά τήν πίστη τους στόν Θεό τούς έριξαν νά καοῦν στό καμίνι τῆς φωτιᾶς.
«Εὐλογητὸς εἶ, Κύριε ὁ Θεὸς τῶν πατέρων ἡμῶν, καὶ αἰνετός, καὶ δεδοξασμένον τὸ ὄνομά σου εἰς τοὺς αἰῶνας, ὅτι δίκαιος εἶ ἐπὶ πᾶσιν, οἷς ἐποίησας ἡμῖν, καὶ πάντα τὰ ἔργα σου ἀληθινά, καὶ εὐθεῖαι αἱ ὁδοί σου, καὶ πᾶσαι αἱ κρίσεις σου ἀλήθεια, καὶ κρίματα ἀληθείας ἐποίησας κατὰ πάντα, ἃ ἐπήγαγες ἡμῖν καὶ ἐπὶ τὴν πατρίδα ἡμῶν, ὅτι ἐν ἀληθείᾳ καὶ κρίσει ἐπήγαγες ταῦτα πάντα, διὰ τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν. ὅτι ἡμάρτομεν καὶ ἠνομήσαμεν ἀποστῆναι ἀπὸ σοῦ καὶ ἐξημάρτομεν ἐν πᾶσι καὶ τῶν ἐντολῶν σου οὐκ ἠκούσαμεν, οὐδὲ συνετηρήσαμεν οὐδὲ ἐποιήσαμεν καθὼς ἐνετείλω ἡμῖν, ἵνα εὖ ἡμῖν γένηται. καὶ πάντα, ὅσα ἐπήγαγες ἡμῖν καὶ πάντα ὅσα ἐποίησας ἡμῖν, ἐν ἀληθινῇ κρίσει ἐποίησας καὶ παρέδωκας ἡμᾶς εἰς τό πῦρ. καὶ νῦν οὐκ ἔστιν ἡμῖν ἀνοῖξαι τὸ στόμα· αἰσχύνη καὶ ὄνειδος ἐγενήθημεν. μὴ δὴ παραδῴης ἡμᾶς εἰς τέλος διὰ τὸ ὄνομά σου καὶ μὴ διασκεδάσῃς τὴν διαθήκην σου καὶ μὴ ἀποστήσῃς τὸ ἔλεός σου ἀφ' ἡμῶν. ὅτι, δέσποτα, ἐσμικρύνθημεν παρὰ πάντα τὰ ἔθνη καί ἐσμεν ταπεινοὶ ἐν πάσῃ τῇ γῇ σήμερον διὰ τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν, καὶ οὐκ ἔστιν ἐν τῷ καιρῷ τούτῳ ἄρχων καὶ προφήτης καὶ ἡγούμενος, οὐδὲ θυσία, οὐδὲ προσφορὰ, οὐδὲ θυμίαμα, οὐ τόπος τοῦ καρπῶσαι ἐνώπιόν σου καὶ εὑρεῖν ἔλεος· ἀλλ' ἐν ψυχῇ συντετριμμένῃ καὶ πνεύματι ταπεινώσεως προσδεχθείημεν, ὅτι οὐκ ἔσται αἰσχύνη τοῖς πεποιθόσιν ἐπὶ σέ. καὶ νῦν ἐξακολουθοῦμεν ἐν ὅλῃ καρδίᾳ καὶ φοβούμεθά σε καὶ ζητοῦμεν τὸ πρόσωπόν σου, μὴ καταισχύνῃς ἡμᾶς, ἀλλὰ ποίησον μεθ' ἡμῶν κατὰ τὴν ἐπιείκειάν σου καὶ κατὰ τὸ πλῆθος τοῦ ἐλέους σου καὶ ἐξελοῦ ἡμᾶς κατὰ τὰ θαυμάσιά σου καὶ δὸς δόξαν τῷ ὀνόματί σου, Κύριε. καὶ ἐντραπείησαν πάντες οἱ ἐνδεικνύμενοι τοῖς δούλοις σου κακὰ καὶ καταισχυνθείησαν ἀπὸ πάσης δυναστείας, καὶ συντριβείη ἡ ἰσχὺς αὐτῶν καί ἡ ἰσχὺς τοῦ πυρός· καὶ γνώτωσαν ὅτι σὺ εἶ Κύριος Θεὸς μόνος καὶ ἔνδοξος ἐφ' ὅλην τὴν οἰκουμένην»
Ἐρμηνεία (διασκευή ἀπό τήν ἐρμηνευτική ἀπόδοση Παναγιώτη Τρεμπέλα)
«Εἶσαι ἄξιος νὰ ὑμνῆσαι, νὰ εὐλογῆσαι καὶ νὰ δοξάζεσαι, Κύριε, ὁ Θεὸς τῶν πατέρων μας, καὶ ἄξιος παντὸς ὕμνου καὶ τὸ ὄνομά σου εἶναι αἰνετὸν καὶ δοξασμένον εἰς τοὺς ἀπεράντους αἰῶνας τῶν αἰώνων· διότι εἶσαι δίκαιος εἰς ὅλα ὅσα ἔκαμες εἰς ἡμᾶς, καὶ ὅλα τὰ ἔργα σου εἶναι ὀρθὰ καὶ ἀληθινὰ καὶ οἱ δρόμοι σου εἶναι εὐθεῖς, ὅλες δὲ οἱ ἀποφάσεις καὶ τιμωρίες σου εἶναι ὀρθές, ἀληθινὲς καὶ δίκαιες. Δίκαιες ἐπίσης εἶναι οἱ ἀποφάσεις ποὺ ἔλαβες καὶ ἐξέδωκες, προκειμένου νὰ ἐπιφέρῃς ὅλες ἐκεῖνες τὶς τιμωρίες ἐναντίον μας καὶ ἐναντίον τῆς πατρίδος μας· διότι, πράγματι, μὲ ὀρθὴν καὶ δικαίαν ἀπόφασιν ἐπέφερες ἐναντίον μας ὅλες αὐτὲς τὶς συμφορές, ἐξ αἰτίας τῶν ἁμαρτιῶν μας. Διότι ἁμαρτήσαμε καὶ παρέβημεν τὸν ἅγιον Νόμον σου μὲ τὸ νὰ σὲ ἐγκαταλείψωμεν καὶ ἀπομακρυνθῶμεν ἀπὸ Σέ, τὸν ἀγαθὸν Δεσπότην καὶ παντοδύναμον προστάτην· καὶ ἁμαρτήσαμε ὅλως διόλου εἰς ὅλα καὶ δὲν ὑπακούσαμε εἰς τὶς σωτήριες ἐντολές σου, οὔτε ἐφυλάξαμε μὲ προσοχὴν οὔτε ἐφαρμόσαμε ὅσα μᾶς διέταξες, ὥστε νὰ εὐτυχήσωμεν. Λόγῳ τῆς ἀνυπακοῆς καὶ ἀποστασίας μας, ὅλες τὶς θλίψεις καὶ ταλαιπωρίες ποὺ ἔστειλες ἐναντίον μας καὶ ὅλες τὶς τιμωρίες ποὺ ἐπέφερες ἐναντίον μας ὀρθῶς καὶ δικαίως τὶς ἐνήργησες καὶ τὶς ἐπέβαλες καὶ μᾶς παρέδωκες στήν φωτιά. Καὶ τώρα δὲν ἔχομεν τὴν τόλμην ἀλλ' οὔτε καὶ τὸ δικαίωμα νὰ ἀνοίξωμεν τὸ στόμα μας καὶ νὰ παραπονεθῶμεν· καταντήσαμε ἐντροπὴ καὶ ἀντικείμενον λοιδορίας καὶ καταφρονήσεως. Παρ' ὅλα αὐτὰ Σὲ ἱκετεύομεν: Χάριν τοῦ ἁγίου ὀνόματός σου ἐλέησέ μας, δεῖξε φιλανθρωπίαν καί μὴ μᾶς παραδώσῃς εἰς τελείαν καὶ ὁλοκληρωτικὴν καταστροφὴν καὶ μὴ διαρρήξῃς, μὴ ἀπαρνηθῇς καὶ μᾶς ἀκυρώσῃς ἀπό κληρονόμους τῆς χάριτός σου. Μὴ ἀπομακρύνῃς ἐπίσης τὴν συμπάθειαν καὶ τὴν εὐσπλαγχνίαν σου. Διότι, Δέσποτα, σήμερα ἐγίναμε οἱ ὀλιγαριθμότεροι ἀπὸ ὅλα τὰ ἄλλα ἔθνη καὶ εἴμεθα περιφρονημένοι καὶ ἐξευτελισμένοι εἰς ὅλην τὴν γῆν, ἕνεκα τῶν ἁμαρτιῶν μας. Καὶ κατὰ τὴν ἐποχὴν αὐτὴν δὲν ὑπάρχει πλέον εἰς ἡμᾶς οὔτε ἄξιος πολιτικὸς ἡγέτης οὔτε προφήτης οὔτε ἄξιος θρησκευτικὸς ἀρχηγός· οὔτε θυσία, οὔτε θυμίαμα, ἀλλ' οὔτε καὶ τόπος πού να καρποφορῆ ἐνώπιόν Σου γιά νὰ λάβωμεν τὸ ἔλεος καὶ τὴν εὐσπλαγχνίαν σου. Ἂς γίνωμεν δεκτοὶ ἀπὸ Σὲ προσφέροντες εἰς τὴν ἀγαθότητά σου ψυχὴν ἡ ὁποία ἔχει συντριβῆ ἀπὸ εἰλικρινῆ μετάνοιαν καὶ φρόνημα ταπεινόν, διότι εἶναι ἀδύνατον νὰ κατεντροπιασθοῦν ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι στηρίζουν τὴν πεποίθησιν καὶ τὶς ἐλπίδες των εἰς Σέ. Καὶ τώρα συνεχίζομεν νὰ Σὲ ἀκολουθῶμεν μὲ ὅλην μας τὴν καρδιά καὶ Σὲ εὐλαβούμεθα βαθύτατα· ζητοῦμεν δὲ μὲ ἐπιμονὴν καὶ ζῆλον νὰ ἴδωμεν τὸ πρόσωπόν σου, νὰ συναντήσωμεν τὴν εὐμένειάν σου καὶ νὰ εὐαρεστήσωμεν ἐνώπιόν Σου. Μὴ μᾶς κατεντροπιάσῃς μὲ τὴν ἀποδοκιμασίαν σου, ἀλλὰ μεταχειρίσου μας ὄχι κατὰ τὸν δίκαιον θυμόν σου, ἀλλὰ σύμφωνα μὲ τὴν ἐπιείκειάν σου καὶ τὸ ἀπέραντον πλῆθος τοῦ ἐλέους σου καὶ τὴν πολλὴν σοῦ εὐσπλαγχνίαν. Καὶ λύτρωσέ μας μὲ τὶς θαυμαστὲς ἐνέργειές σου καὶ μὲ αὐτὸν τὸν τρόπον δόξασε τὸ πάντιμον ὄνομά σου, Κύριε. Ἂς ἐντροπιασθοῦν ὅλοι ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι καταδυναστεύουν τοὺς δούλους σου. Ἂς κατεντροπιασθοῦν μὲ τὸ νὰ ἀποστερηθοῦν οἰανδήποτε ἐξουσίαν ποὺ σήμερα κατέχουν, καὶ εἴθε νὰ συντριβῇ ἡ δύναμίς των καί ἡ δύναμις τῆς φωτιᾶς. Ἂς γνωρίσουν πλέον ἐπάνω εἰς τὰ πράγματα ὅτι Σὺ καὶ κανένας ἄλλος εἶσαι Κύριος ὁ Θεός, ὁ μόνος ἔνδοξος εἰς ὁλόκληρον τὴν οἰκουμένην»
(Διασκευή από Γεώργιο Τουμανίδη, Οικονομολόγο – Συγγραφέα)