Ο Ήχος της Ελευθερίας (Sound of Freedom) - Τα παιδιά του Θεού ΔΕΝ πωλούνται

Από LifeSiteNews, Doug Mainwaring,
(LifeSiteNews) — Το "Sound of Freedom" είναι μια εξαιρετική - αν και φοβερή - ταινία βασισμένη στην αληθινή ιστορία του πρώην πράκτορα της CIA, Tim Ballard, ο οποίος άφησε τη δουλειά του πριν από δέκα χρόνια για να σώσει αμέτρητα αθώα παιδιά που ήταν παγιδευμένα στο φρικτό υπόκοσμο της παιδικής σεξουαλικής εμπορίας.

Όταν ερωτήθηκε γιατί ανέλαβε αυτή την ηρωική  αποστολή, ο Tim Ballard  τον οποίο υποδύεται ο ηθοποιός  Jim Caviezel, απάντησε: «Επειδή τα παιδιά του Θεού δεν πωλούνται». Η απερίγραπτη βαναυσότητα της σεξουαλικής εκμετάλλευσης των παιδιών, όπου περίπου δύο εκατομμύρια παιδιά, νήπια, 4 - 5 ετών, παιδιά μέχρι την εφηβεία τους, σε όλο τον κόσμο εκβιάζονται, κακοποιούνται, εξαναγκάζονται σε μη φυσικές σεξουαλικές πράξεις, βασανίζονται και απειλούνται με θάνατο πολλές φορές κάθε ημέρα από διεφθαρμένους ενήλικες, δεν είναι μακριά από κανέναν μας. Είναι μια βιομηχανία πολλών δισεκατομμυρίων δολαρίων και προς μεγάλη μας ντροπή, οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι ο μεγαλύτερος καταναλωτής του κλάδου.

«Οι απλοί άνθρωποι δεν θέλουν ούτε να το ακούσουν», εξηγεί ο Tim Ballard, ιδρυτής της Operation Underground Railroad, στην ταινία. «Είναι πολύ άσχημο για να ακουστεί σε μια «καθώς πρέπει» συζήτηση. Εν τω μεταξύ, περισσότερα από δύο εκατομμύρια παιδιά το χρόνο παγιδεύονται στις βαθύτερες καταπακτές της κόλασης».

Η αλήθεια είναι ότι η σεξουαλική εμπορία παιδιών είναι το ταχύτερα αναπτυσσόμενο διεθνές εγκληματικό δίκτυο  που έχει δει ποτέ ο κόσμος. Έχει ήδη ξεπεράσει το παράνομο εμπόριο όπλων και σύντομα θα ξεπεράσει και το εμπόριο ναρκωτικών. Θέλετε να μάθετε το γιατί; Μπορείτε να πουλήσετε μόνο μια σακούλα κοκαΐνη κάθε φορά. Αλλά ένα παιδί, ένα πολύτιμο παιδί…μπορείς να το πουλάς… μπορείς να πουλάς ένα πεντάχρονο παιδί πέντε έως δέκα φορές την ημέρα,  για δέκα χρόνια συνεχόμενα. Και συνεχίζει  ο Tim Ballard με δάκρυα: «Πίστεψε με φίλε, αν δεν κάνουμε τίποτα, ο πόνος τους θα εξαπλωθεί και άλλο, και άλλο…, ώσπου κάποια μέρα θα φτάσει και στους ομοίους σου. Και αυτός θα είναι ένας εφιάλτης από τον οποίο δεν πρόκειται να ξεφύγουμε ποτέ.

Υπάρχει μια συγκλονιστική σκηνή όπου ο Tim ρωτά τον μεσήλικα "Vampiro" τί τον ανάγκασε να εγκαταλείψει μια μακρά καριέρα στο οργανωμένο έγκλημα για να βοηθήσει τα παιδιά να ξεφύγουν από την σεξουαλική αγοραπωλησία. Ο εξαιρετικός- πλέον- διασώστης αφηγείται  τη τραγική ιστορία του με μια πόρνη που πίστευε ότι ήταν 25 ετών  και με την οποία είχε μόλις κοιμηθεί, η οποία ήταν στην πραγματικότητα μόλις 14 ετών. Εξηγεί, ότι μετά, όταν τα βλέμματά τους συναντήθηκαν,  ήταν σαν να του έκανε το δώρο να δει μέσα στην ψυχή της.

 «Και το μόνο που είδα ήταν θλίψη…. Το έκανε αυτό από τα έξι της χρόνια».

Και συνεχίζει ο ίδιος: «Ξαφνικά, με χτύπησε αυτό το παλιρροϊκό κύμα, αυτό το τσουνάμι του σκότους. Και ξέρω, πως εγώ ήμουν το σκοτάδι στα μάτια της. Εγώ. Εγώ είμαι το σκοτάδι. Και ξέρω ακόμη: Το σκοτάδι πρέπει να πεθάνει.

Οπότε παίρνω το 45άρι μου. Το βάζω στο κεφάλι μου. Και βάζω το δάχτυλό μου στη σκανδάλη.

Τώρα, αν υπήρχε κάποια στιγμή στη ζωή μου που έπρεπε να ρωτήσω αν υπάρχει Θεός, κατάλαβα πως αυτή ήταν η στιγμή. Έτσι έκανα.

Όταν ο Θεός σου  λέει τί να κάνεις, δεν μπορείς να διστάσεις.»

Έχει κανείς την αίσθηση ότι καθένας από τους άνδρες και τις γυναίκες που βρίσκονται πίσω από τη δημιουργία αυτής της ταινίας- ορόσημο, έκανε ακριβώς αυτό. Ο Θεός τους είπε τί να κάνουν και δεν δίστασαν. Το αποτέλεσμα είναι μια αριστουργηματική ταινία για το πιο άσχημο από τα θέματα, που βγήκε με στόχο να ζητήσει τη βοήθεια των απλών πολιτών για τη διάσωση των παιδιών που πουλήθηκαν ως σκλάβοι στο εμπόριο της σάρκας.

Ενώ η ταινία αποφεύγει επιδέξια τις φρικιαστικές σκηνές, εξακολουθεί να είναι δύσκολο να την παρακολουθήσει κάποιος. Τα καταπληκτικά παιδιά- ηθοποιοί κάνουν εξαιρετική δουλειά εκφράζοντας την αγωνία των παιδιών που παρασύρονται σε αυτόν τον εφιαλτικό κόσμο και ο Jim Caviezel εκφράζει την εσωτερική ένταση της ψυχής του διασώστη Tim Ballard με τα μάτια του, συχνά βρεγμένα με δάκρυα, όπως και με τα λόγια του.

Ομολογώ πως παρά το ότι έχω έλθει σε επαφή με πολλές δυσκολίες της ζωής, έκλαψα –ας είμαστε ειλικρινείς, έκλαψα με λυγμούς– από τη πρώτη ώρα της ταινίας. Καθώς την έβλεπα στον υπολογιστή μου, αναγκάστηκα να σηκωθώ και να φύγω αρκετές φορές ανάμεσα στις σκηνές για να αποσυμπιεστώ από τις ισχυρές, συγκινητικές παραστάσεις που είχα μόλις δει.

Στην αρχή της ταινίας, καθώς ένας ταλαίπωρος πατέρας τρέχει σε έναν δρόμο αναζητώντας απεγνωσμένα την κόρη και τον γιο του που μόλις απήχθησαν, η σκηνή ξεθωριάζει προς ένα μοντάζ από ασπρόμαυρα κλιπ ενός κλειστού κυκλώματος τηλεόρασης (Closed-circuit television, CCTV) με ανυποψίαστα παιδιά που κλάπηκαν στους δρόμους των πόλεων της Νότιας και Κεντρικής Αμερικής. Ρώτησα τον Tim Ballard εάν τα κλιπ του CCTV ήταν αληθινά ή δημιουργήθηκαν για την ταινία. Με διαβεβαίωσε πως είναι αληθινά.

Σε μια άλλη σκηνή, μια ομάδα παιδιών από την Κολομβία που απήχθησαν πρόσφατα συσκευάζονται σε ένα βρώμικο κοντέινερ που φορτώνεται σε ένα φορτηγό πλοίο με προορισμό τον ωκεανό. Τα παιδιά φωνάζουν απελπισμένα για βοήθεια μέσω του μικρού αεραγωγού του κοντέινερ. Γρήγορα γίνεται φανερό ότι κανείς δεν θα έρθει να τα βοηθήσει: Η κάμερα βγαίνει έξω για να αποκαλύψει ότι το σκάφος είναι μόνο του στη μέση μιας απέραντης θάλασσας. Κανείς δεν θα ακούσει τις κραυγές τους.

Αλλά κατά κάποιον τρόπο, κάποιος άκουσε τις κραυγές τους και νιώθει την αγωνία τους από χιλιάδες μίλια μακριά: ο Tim Ballard. Μέχρι το τέλος της ταινίας, αυτά τα παιδιά θα σωθούν.

Σε ένα υστερόγραφο της ταινίας, ο Jim Caviezel δηλώνει: «Μπορούμε να θεωρήσουμε το «Sound of Freedom» σαν τη «Καλύβα του Μπάρμπα Θωμά» για τη σκλαβιά του 21ου αιώνα», τη σεξουαλική σκλαβιά των παιδιών.  Μακάρι με αφορμή την ταινία αυτή, να βρεθούν άνθρωποι που θα θελήσουν να βοηθήσουν ώστε να σωθούν αυτά τα παιδιά από τον τραγικό τους εφιάλτη.