Ποίημα Αντωνίου Μάρκου Καθηγητού Αγιολογίας
Στίχοι Ἱκετευτικοί·
κατά παράφρασιν τῆς θ΄ ᾨδῆς τοῦ Κανόνος τῶν Χριστουγέννων,
ποιήματος ἁγ. Ἰωάννου τοῦ Δαμασκηνοῦ.
Στέργειν μέν ἐμέ, ὡς ἀκίνδυνον φόβῳ,
ῥάον σιωπή· Παράκλητε, πλήν πόθῳ,
ὕμνους ὑφαίνω, συντόνως τεθηγμένους,
ἐργῶδες ἐστιν· ἀλλά Σύ Πνεῦμα σθένος,
ὅση πέφυκεν ἡ προαίρεσις δίδου.
Στίχοι ἕτεροι·
Φωτός τήν πηγήν οὐ τολμῶ ὑμνῆσαι,
ὁ σκότος βαθύ τόν νοῦν κυριευμένος·
φωτός χορηγέ ἀκτῖνα πέμψον μίαν,
τόν νοῦν καταύγασον, κατεύθυνον γραφίδα,
εἰς ὕμνον Σόν, αἴνεσιν μετά πόθου.
Κοντάκιον. Ἦχος πλ. δ΄ (ἐκ τοῦ Πεντηκοσταρίου).
Ὅτε
καταβάς, τάς γλώσσας συνέχεε, διεμέριζεν ἔθνη ὁ Ὕψιστος· ὅτε τοῦ πυρός
τάς γλώσσας διένειμεν, εἰς ἑνότητα πάντας ἐκάλεσεν· καί συμφώνως
δοξάζομεν τό Πανάγιον Πνεῦμα.
Οἱ Οἶκοι.
Ἄσωμεν οἱ πιστοί, Παρακλήτῳ τῷ Θείῳ, αἶνον ἐκ ψυχῆς, ἀπό παθῶν κεκαθαρμένης (ἐκ γ’, μετά τῆς ἐπωδοῦ· Δόξα Σοι ὁ Θεός ἡμῶν, δόξα Σοι)· Θεός γάρ ὑπάρχει, Πατρί τε καί Υἱῷ ὁμοούσιος καί ἴσος· πρός Ὅν ἐν εὐφροσύνῃ ἐκβοῶμεν τοιαῦτα·
Χαῖρε, Βασιλεῦ οὐρανοῦ τε καί γῆς·
χαῖρε, χορηγέ ἀγαθότητος τῆς Σῆς.
Χαῖρε, ὁ πανταχοῦ παρών καί ὑπάρχων·
χαῖρε, ὁ τά πάντα πληρῶν καί καλύπτων.
Χαῖρε, ὁ θησαυρός τῶν τοῦ Θεοῦ ἀγαθῶν·
χαῖρε, ὁ τοῖς πιστοῖς αὐτά χορηγῶν.
Χαῖρε, τό Πνεῦμα τῆς τοῦ Θεοῦ ἀληθείας·
χαῖρε, ὁ ἐκδιδάσκων αὐτήν τοῖς ἀνθρώποις.
Χαῖρε, ὁ τῆς ζωῆς, δι’ Υἱοῦ, χορηγέ·
χαῖρε, ὁ τῶν ψυχῶν τῷ Πατρί ὁδηγέ.
Χαῖρε Παράκλητε, ἡμῶν παραμυθία·
χαῖρε, εὐφροσύνης πηγή παναγία.
Χαῖροις θεῖε Παράκλητε.
Βοήσωμεν φωνῇ μεγάλῃ, τῷ βοῇ τῶν καταρακτῶν Του αἰνουμένῳ· δόξα Σοι ὁ Θεός, Παράκλητε θεῖε, ὁ χορηγῶν ἡμῖν, ἀγαθότητι ἀπείρῳ, ζωῆς τῆς αἰωνίου τάς ἀφθάρτους ἀρρούρας· διό Σοι εὐγνωμόνως βοῶμεν·
Ἀλληλούϊα.
Γνωρῆσαι ἑαυτούς, τούς πάθεσι φθειρομένους, εὐδόκησον, Ἀγαθέ· ὁδόν ἐπιστροφῆς δέ πρός τόν Ἄναρχον Πατέρα, ἀρχήν βαλεῖν ἐλέησον, ἵνα βοῶμέν Σοι ἐν παρακλήσει·
Χαῖρε, ὁ ῥυόμενος ἡμᾶς ἀπό πτώσεως·
χαῖρε, ὁ δωρούμενος ἡμῖν τήν μετάνοιαν.
Χαῖρε, ὁ μετανοίας τοῖς ἀνθρώποις κῆρυξ·
χαῖρε, ὁ εὐλογίαν ἐφ’ ἡμᾶς ἐπομβρίζων.
Χαῖρε, ὁ τῶν παθῶν καταργῶν δυναστείαν·
χαῖρε, ὁ τοῖς βροτοῖς εὐδοκῶν σωτηρίαν.
Χαῖρε, ὁ μετανοίας ὁδούς διανύγων·
χαῖρε, ὁ ἄφεσιν μετανοοῦσι βραβεύων.
Χαῖρε, ὁ δεχόμενος ἁμαρτωλῶν τήν μετάνοιαν·
χαῖρε, ὁ ξηραίνων τῶν δακρύων τήν θάλασσαν.
Χαῖρε, ὁ εἰς μετάνοιαν καλῶν καί ἀναμένων·
χαῖρε, ὁ μετανοίᾳ πάντα ῥῦπον καθαίρων.
Χαῖροις θεῖε Παράκλητε.
Δόξα Σοι, Εὐεργέτα τοῦ Σοῦ σύμπαντος κόσμου, ὅν εὐεργετῶν καί ἐλεῶν οὐ παύεις· ἡμῶν δέ τῶν ἀθλίων τῶν ὑπό Σοῦ εὐεργετουμένων, δέχου τήν φωνήν τῆς αἰνέσεως ταύτης καί εὐμενῶς ἐνωτίζου τῶν ψαλλόντων Σοι·
Ἀλληλούϊα.
Ἔπιδε ἐφ’ ἡμᾶς, Παράκλητε θεῖε, Πνεῦμα τό ἀγαθόν Πατρός τοῦ ἀναιτίου καί εἰσάκουσον φωνῆς ψυχῆς βαρυαλγούσης, σταυρῷ τῷ τῶν παθῶν δεινῶς καθηλομένης· ἵνα χαίροντες ἀεί Σοί ψάλλομεν τοιαῦτα·
Χαῖρε, τό ἐκ Πατρός, δι’Υἱοῦ, ἐκπορευόμενον·
χαῖρε, τό σύν Πατρί καί Υἱῷ προσκυνούμενον.
Χαῖρε, ἡ τῆς κτήσεως πνοή ζωηφόρος·
χαῖρε, ὁ τῆς φύσεως ὄμβρος καρποφόρος.
Χαῖρε, ὁ ἐπί θρόνου τῆς ἄνω δόξης καθήμενος·
χαῖρε, ὁ ὑπ’ Ἀγγέλων καί ἀνθρώπων ὑμνούμενος.
Χαῖρε, ἡ τῆς τῶν Ἀγγέλων αἰνέσεως ὑπόθεσις·
χαῖρε, ἡ τῆς τῶν ἀνθρώπων δοξολογίας πρόθεσις.
Χαῖρε, ὁ φωτίζων φωτί ἀνεσπέρῳ·
χαῖρε, ὁ πηγάζων σωτηρίας τό ῥεῦμα.
Χαῖρε, ἀγαθωσύνης ὁ πατήρ παρ’ἀνθρώποις·
χαῖρε, ἐγκρατείας ὁ δοτήρ τοῖς ποθοῦσι.
Χαῖροις θεῖε Παράκλητε.
Ζωῆς τόν χορηγόν ἀνυμνήσωμεν, πιστοί, Πνεῦμα τό θεῖον, Πνεῦμα τῆς ἀληθείας, ἐν ᾧ ὁ Πατήρ δι’ Υἱοῦ τόν σύμπαντα εἰς ὕπαρξιν ἔφερε κόσμον· τῇ Τριάδι οὖν ἐς ἀεί ἐκβοῶμεν·
Ἀλληλούϊα.
Ἤρεσεν Κυρίῳ ὁ καλός λίαν κόσμος, ὅν ἐκ τοῦ μή ὄντος εἰς τό εἶναι ἔφερεν Αὐτοῦ ἡ ἀγάπη· Πνεῦμα Κυρίου γάρ ἧν ἐπί τῶν ὑδάτων, ἡ δέ γῆ ἧν ἀόρατος καί ἀκατασκεύαστος. Τῷ Πνεύματι οὖν τῷ δημιουργοῦντι, τῷ φωτίζοντι καί ἁγιάζοντι, βοήσωμεν λέγοντες·
Χαῖρε, ὁ τόν Ἀδάμ θεωρῶν ἐν τῷ Παραδείσῳ·
χαῖρε, ὁ τήν Εὔαν ἐν τῇ Ἐδέμ ἐπιβλέπων.
Χαῖρε, ὁ προγνωρίσας τήν πτῶσιν ἐκείνων·
χαῖρε, ὁ προβλέψας τήν ἀνόρθωσιν τούτων.
Χαῖρε, ὁ ὁδηγός Ἀβραάμ τῆς ἐξόδου·
χαῖρε, ὁ τροφοδότης Ἰσραήλ ἐν ἐρήμῳ.
Χαῖρε, ὁ ἀποτρέψας Ἰσαάκ τήν θυσίαν·
χαῖρε, ὁ χορηγήσας ἀντί τούτου τόν ἄρνα.
Χαῖρε, ὁ Μωϋσέως κατευθύνας τήν ῥάβδον·
χαῖρε, ὁ διαρρήξας δι’ αὐτῆς Ἑρυθραίαν.
Χαῖρε, ὁ διαθρέψας τούς Ἑβραίους τῷ μάννα·
χαῖρε, ὁ ἐκβλύσας ἐν ἐρήμῳ αὐτοῖς ὕδωρ.
Χαῖροις θεῖε Παράκλητε.
Θεωρῆσαι δέομαι Σοί μόνε Παντεπόπτα, ἐν οὐρανῷ τάς Σάς μονάς, αἵ πολλαί ὑπάρχουσι· Ἁγίων δέ ἐν σκηναῖς καί ἐν Δικαίων τόποις, κατάταξον τούς Σούς ἱκέτας τούς βοῶντας, ἐν πίστει ἀκλινεῖ Σοί τῷ ἀγαθῷ Δεσπότῃ·
Ἀλληλούϊα.
Ἰδεῖν ἡμᾶς τέλος καλόν, βίου τοῦ ἐπιγείου δεόμεθά Σοι τῷ Ἀγαθῷ· Σύ γάρ ἡμᾶς διδάσκεις, σκοπόν τοῦ βίου καί ζωῆς τῆς φθειρομένης εἶναι τοῦ ὁμοιᾶσαι τῷ Πατρί, Ἅγιος γάρ ἐνυπάρχει· διό βοῶμεν Σοι ἐν χαρᾷ, ὁμολογοῦντες ταῦτα·
Χαῖρε, ἁγιότητος πηγή τε καί πέλαγος·
χαῖρε, ὡραιότητος ἀρρήτου τό πλήρωμα.
Χαῖρε, τῶν Προφητῶν ἐσομένων ἡ ἐνόρασις·
χαῖρε, τῶν Δικαίων χοροῦ ἡ ἐξύμνησις.
Χαῖρε, ὁ ἐν καρδίαις Πραέων ἀναπαυόμενος·
χαῖρε, ὁ ἐν αἵμασι Μαρτύρων ἐνδοξαζόμενος.
Χαῖρε, ὁ τῶν Ἀποστόλων ὁδηγός καί βακτηρία·
χαῖρε, ὁ τῶν ἐθνῶν δι’ αὐτῶν σωτηρία.
Χαῖρε, ὁ τῶν δακρύων τῶν Ἀσκητῶν ἀποδέκτης·
χαῖρε, ὁ τῶν γραφῶν τῶν Πατέρων συνθέτης.
Χαῖρε, ὁ ὁδηγός πάντων ἡμῶν πρός τά ἄνω·
χαῖρε, ὁ πλοηγός ἐν τῷ πελάγι τοῦ βίου.
Χαῖροις θεῖε Παράκλητε.
Κάτω τῷ κειμένῳ, λάμψον μοι, Ἐλεῆμον, φωτός χορηγέ καί ἡ τούτου πηγή τε· φάνηθι τῷ ἀθλίῳ, τῷ ἐν παντί ἐσκοτισμένῳ, φώτισον τῆς ψυχῆς ἀτραπούς καί νοός μου· ἐπίφανον ἐν φωτί, οὐ πυρί, ἵν’εὐγνωμόνως ψάλλω Σοι·
Ἀλληλούϊα.
Λαοί τόν ἐμπνευστήν Παλαιᾶς καί Καινῆς τε δοξάζομεν, σεπτόν Παράκλητον Δεσπότην, οἱ αἵματι Χριστοῦ, ἐνανθρωπήσαντος Λόγου, εὐδοκίᾳ Πατρός, Πνεύματος συνεργείᾳ, ἠγορασμένοι ἄθλιοι, καθ’ἅ ὁ Παῦλος λέγει· ὅθεν βοήσωμεν Αὐτῷ, τόν φωτισμόν αἰτοῦντες·
Χαῖρε, ὁ τοῦ φωτός προβολεύς καί πηγή τε·
χαῖρε, ὁ τοῦ σκότους τά ἐρέβη σκορπίζων.
Χαῖρε, ὁ τῷ φωτί Σου συστησάμενος κόσμον·
χαῖρε, ὁ πρός ἐκεῖνο ὁδηγῶν τούς ἀνθρώπους.
Χαῖρε, ὁ φωτίζων τῶν Δικαίων τάς τρίβους·
χαῖρε, ὁ καταυγάζων τάς βροτῶν διανοίας.
Χαῖρε, ὁ ὑπέρ ἥλιον διαλάμπων καί φαίνων·
χαῖρε, ὁ καταυγάσας τῶν ὑδάτων τά σκότη.
Χαῖρε, ὁ τῶν Ἁγίων φωτισμός καί λαμπρότης·
χαῖρε, ὁ ἐν Προφήταις καί Πατράσι λαλήσας.
Χαῖρε, τοῦ ἀνεσπέρου φωτός ἡ φαιδρότης·
χαῖρε, πρός Ὅν βοᾶ ἡ φωτισθεῖσα ἀνθρωπότης·
Χαῖροις θεῖε Παράκλητε.
Μάξιμον ὁ φωτίσας, ἐν εἰρκτῇ γράψαι ὕμνον, ἱκέσιον ὠδήν, παρακλήσεως λόγον, φώτισον τανῦν νοός μου τά σκότη, φωνήν ἀρθρῶσαι, Ἀγαθέ, πρός Σήν δοξολογίαν· πρός Ὅν βοῶμεν οἱ πιστοί·
Ἀλληλούϊα.
Ναούς ὁ ἁγιάζων τῇ σεπτῇ Σου καθόδῳ, τῷ Μύρῳ ὁ τελειῶν τῆς Σῆς Ἐκκλησίας, ναόν τόν τῆς ψυχῆς κείμενον ἐρρειπίοις ἀνόρθωσον, φωτί Σου θείῳ καταυγάζων καί μύρου νοητοῦ τοῦ Σοῦ, Παντελεήμων, τῇ χρήσει καθαγίασον, ὅπως αἰνῶν Σε εἴπω·
Χαῖρε, ὁ Ναόν ἁγιάσας τῆς Σιών τό πάλαι·
χαῖρε, ὁ εὐλογήσας τόν ἐν αὐτῇ ἡμῶν νέον.
Χαῖρε, ὁ Σολομῶντα ὡς Προφήτην φωτίσας·
χαῖρε, ὁ Κωνσταντῖνον Βασιλέα ἀναδείξας.
Χαῖρε, ὁ ἐνοικῶν τῷ τῆς Πόλεως τεμένει·
χαῖρε, ὁ χορηγῶν ἐκεῖθεν εὐλογίας.
Χαῖρε, ὁ ἁγιάζων τῆς Παρθένου τό ὕδωρ·
χαῖρε, ὁ διανέμων δι’ αὐτοῦ τάς ἰάσεις.
Χαῖρε, ὁ ἐπιφοιτῶν εἰς καρδίας Δικαίων·
χαῖρε, ὁ ποιῶν ἐκεῖ μονήν, μετά Πατρός Υἱοῦ τε.
Χαῖρε, καρδιῶν τῶν Σῶν πιστῶν ὁ πόθος·
χαῖρε, ναούς ποιῶν τῆς Σῆς χάριτος ἐκείνας.
Χαῖροις θεῖε Παράκλητε.
Ξενίσαι ἠξίωσας ποτέ Ἄβραμ τόν Πατριάρχην, ὑπό τήν Δρῦν τοῦ Μααβρῆ, εἰς τύπον τῆς Τριάδος, Ἀγγέλους τρεῖς· ὅθεν ἡμᾶς ξένους τοῦ κόσμου δεῖξον, οἰκείους δέ Σῆς χάριτος, ἀγγέλους τῆς Σῆς δόξης, τούς Σοί βοῶντας ἐκ ψυχῆς, Δέσποτα·
Ἀλληλούϊα.
Ὅλον μέ τῷ φωτί Σου καταλάμπρυνον, ὅπως φωτός ἀνεσπέρου τῆς ἀνέσεως τύχω, φωτός ἐνυπάρξω προβολεύς τοῖς ἐν σκότει καί κῆρυξ φωτός, ὁ Παλαμᾶς Σοί ἐβόα· μεθ’οὗ καί ἡμεῖς ἐκβοῶμεν τοιαῦτα·
Χαῖρε, ἡ τοῦ φωτός πηγή ἡ αἰώνιος·
χαῖρε, ὁ τῆς χαρᾶς, τῆς ἐν Τριάδι, συνώνυμος.
Χαῖρε, ὁ τῆς εἰρήνης βραβεύων τήν χάριν·
χαῖρε, ὁ τοῦ πολέμου καταργῶν δυναστείαν.
Χαῖρε, ἀγαθωσύνης τῶν Πραέων ταμεῖον·
χαῖρε, τῶν παρθένων καί ἀγνευόντων δοχεῖον.
Χαῖρε, ἡ τῶν Μαρτύρων ἐν βασάνοις ἐγκαρτέρησις·
χαῖρε, ἡ τῶν Ὁσίων ὑπομονή ἐν τοῖς τραύμασι.
Χαῖρε, Ἱεραρχῶν πρός ἀγῶνας ἡ ἔμπνευσις·
χαίρε, Ὁμολογητῶν μαρτυρίου ἡ πρόθεσις.
Χαῖρε, ὁ ἐμπνέων δικαιοσύνην ἀνθρώποις·
χαῖρε, ὁ ἐπιχέων ἐπί Δικαίοις τήν χάριν.
Χαῖροις θεῖε Παράκλητε.
Πατρός τοῦ Προανάρχου ἱσότιμος ὑπάρχων, Υἱοῦ τε συνανάρχου, Παράκλητε Οἰκτίρμων, δέχου τάς παρ’ ἡμῶν αἰνέσεις, ἅς ἐκ πόθου καί ἐκ ψυχῆς δεινῶς πάθεσι τηκομένοις, τοῖς ἄδουσι πιστῶς, Κύριε·
Ἀλληλούϊα.
Ῥανίδας ἐλέους ὁμοῦ καί χάριτος πέμψον ἡμῖν, Ἀγαθέ, ἐπομβρίζων τούς πίστει πρός Σέ ἀκλινεῖ καί γνησίᾳ ζητοῦντας φωτός κοινωνεῖν τοῦ ἐν Σοί, Ἐλεῆμον, ἵν’εὐχαρίστως φθεγγόμεθά Σοι ταῦτα·
Χαῖρε, ὁ Μανασσῆν τῇ μετανοίᾳ ἐλκύσας·
χαῖρε, ὁ Σεραφείμ ἐν Σάρωφ χαριτώσας.
Χαῖρε, ὁ τῆς Μαρίας δεξάμενος δάκρυα·
χαῖρε, ὁ Πελαγίαν τοῦ πάθους ῥυσάμενος.
Χαῖρε, Ἰωάννου ἐν τῇ καλύβῃ παρηγορίᾳ·
χαῖρε, Ἀλεξίου ἐν τῷ ἀγῶνι συντροφίᾳ.
Χαῖρε, ὁ Γρηγορίου φωτίσας τό σκότος·
χαῖρε, ὁ τοῦ αὐτοῦ ἐμπνεύσας τούς λόγους.
Χαῖρε, ὁ χρυσόστομον Ἰωάννην δειξάμενος·
χαῖρε, ὁ δι’ αὐτοῦ αἱρετικούς τροπωσάμενος.
Χαῖρε, Γρηγορίου τοῦ Μεγάλου ἡ θεολόγος γλῶττα·
χαῖρε, Μάρκου τοῦ κωφοῦ ἡ παραδείσιος νότα.
Χαῖροις θεῖε Παράκλητε.
Σωτηρίας τάς τρίβους ἡμῖν διανοίγων, ἐλέει τῷ Σῷ ὁδήγησον πάντας πρός Σέ, Ἀγαθέ, Βασιλεῦ τῶν αἰώνων· ἵνα γνῶμεν ἐν Σοί τόν Πατέρα, Υἱόν τε τόν ἀγάπῃ δι’ ἡμᾶς ἐκ τῆς Ἁγνῆς σαρκωθέντα, ἐκβῶντες ἀεί Σοί τῇ Τριάδι·
Ἀλληλούϊα.
Τροφήν ὁ διδούς πάσῃ τῇ κτίσει, ἑστιάτωρ γενοῦ ψυχῇ πεινώσῃ, ἐλέους τοῦ Σοῦ καί χάριτος ὁμοῦ τε· δός ἡμῖν, Ἀγαθέ, νέκταρ σωτηρίας, Αἷμα τοῦ ἐνανθρωπήσαντος Θεοῦ Λόγου καί Σῶμα, ὅ ἀμβροσίας ὕψιστον τοῦ μύθου ἐνυπάρχει· ὅπως βοῶμεν Σοί, Θεέ Ἄναρχε, ἐν Τριάδι·
Χαῖρε, ὁ διατρέφων κόσμον νεύματι μόνῳ·
χαῖρε, ὁ ἐπιστρέφων ἁμαρτωλούς ἐκ πλάνης.
Χαῖρε, ὁ χορηγῶν ἄφεσιν ἁμαρτίαις·
χαῖρε, ὁ ἐλεῶν ἐλέει Σου ἀφάτῳ.
Χαῖρε, ὁ κινῶν γραφίδα συγγραφέων·
χαῖρε, ὁ ἐμπνέων τοῖς ποιηταῖς τόν στίχον.
Χαῖρε, ὁ ἡδύνων τήν γλῶτταν τῶν ψαλλόντων·
χαῖρε, ὁ ἐνδυναμῶν χεῖρας τῶν κοπιόντων.
Χαῖρε, ὁ χαριτώνων τῶν Σῶν πιστῶν τόν βίον·
χαῖρε, ὁ καταυγάζων αὐτούς φωτί οὐρανίῳ.
Χαῖρε, ὁ ἀεί παρών ἐν τῷ μονήρι βίῳ·
χαῖρε, ὁ συναθλῶν Μαρτύροις μαρτυρίῳ.
Χαῖροις θεῖε Παράκλητε.
Ὑμνεῖν Σε τόν Παράκλητον παυόμενοι πώποτε, Ἀγγέλων τόν ὕμνον πηλίνοις τοῖς χείλεσι, ἀλλ’ ἐκ καρδίας τῷ πόθῳ τῷ Σῷ καιομένης, Σοί ἄδομεν, Δέσποτα, τῷ Κυρίῳ, Σοί κράζοντες·
Ἀλληλούϊα.
Φωτός τήν πηγήν καί αὐτοῦ τόν προβολέα, δοξάσωμεν πιστοί, εὐσεβῶς αἰτοῦντες ἀκτῖνα ἐκ τοῦ φωτός, ῥανίδα ἐκ τοῦ ἐλέους δεχθῆναι ἐπί νοός τό ἐρεβῶδες σκότος· προσείπωμεν οὖν Αὐτῷ, Πνεύματι Παρακλήτῳ·
Χαίρε, ὁ τῷ φωτί καταυγάζων τά πέρατα·
χαῖρε, ὁ τῷ ἐλέει κατακλύζων τά σύμπαντα.
Χαῖρε, ὁ ἀνυψῶν εὐσεβῶν τό πολίτευμα·
χαῖρε, ὁ καταργῶν ἀντικειμένων τό στράτευμα.
Χαῖρε, ὁ βασιλεύων ἐπί καρδίας Πραέων·
χαῖρε, ὁ ἐλοχεύων ἐπί Δικαίων τούς νόας.
Χαῖρε, ὁ εὐλογῶν τούς εὐλογίαν ζητοῦντας·
χαῖρε, ὁ καθαίρων ἁμαρτανόντων τόν ῥῦπον.
Χαῖρε, ὁ ἀναμένων ἁμαρτωλῶν τήν μετάνοιαν·
χαῖρε, ὁ ὑπομένων ἐπί καρδίας σκληρότητα.
Χαῖρε, ὁ μακροθυμῶν ἐπ’ ἁμαρτίας ἀνθρώπων·
χαῖρε, ὁ χαίρων ἐπί ἑνός ἁμαρτωλοῦ μετανοίᾳ.
Χαῖροις θεῖε Παράκλητε.
Χαρᾶς ἡ πηγή, ἀγαθότητος πέλαγος, ὁσιότητος ἕδρα, ἐγκρατείας ὑπόθεσις, σωφροσύνης βραβεῖον, πίστεως κεφάλαιον ἐνυπάρχων, Ἀγαθέ, δέχου δέησιν δούλων Σοί βοώντων·
Ἀλληλούϊα.
Ψαλμοῦ περατωθέντος, ὅν ἐξύφανεν πόθος, Σοί τῷ Παρακλήτῳ, τῷ Θεῷ ἡμῶν, δέχου, ὡς ἐδέχθη ὁ Λόγος λεπτά δύο τῆς χῆρας, πλεῖον τούτου οὐδέν μοι τῷ ἀθλίῳ ἐνυπάρχει, πλέον ῥύπου, βορβόρου καί ἁμαρτίας ὀζούσης· ἐν τῷ τέλει δέ τούτους Σοί ἀναπέμπω τούς λόγους·
Χαῖρε, ὁ τοῦ Δαβίδ κινήσας τήν κινήραν·
χαῖρε, ὁ τοῦ Φοίβου καταργήσας τήν λῦραν.
Χαῖρε, ὁ καταργῶν δυνατῶν δυναστείαν·
χαῖρε, ὁ ἀνυψῶν τῶν πενήτων τό κέρας.
Χαῖρε, ὁ καταργήσας τήν τοῦ κόσμου σοφίαν·
χαῖρε, ὁ ἐκδιδάξας τοῦ Σταυροῦ τήν μωρίαν.
Χαῖρε, ὁ Ἀποστόλων πληρῶν τήν σαγήνην·
χαῖρε, ὁ τοῖς πιστοῖς δαψιλεύων εἰρήνην.
Χαῖρε, ἡ τῶν Πατέρων θεοφόρος μελάνη·
χαῖρε, ἡ Ἁλιέων τῶν ἀνθρώπων σαργάνη.
Χαῖρε, τό τῶν νοσούντων φάρμακον καί θεραπεία·
χαῖρε, ἡ τῶν καμνόντων θαλπωρή ἐν πορείᾳ.
Χαῖροις θεῖε Παράκλητε.
Ὦ Παράκλητε θεῖε, Πνεῦμα τό ἀληθές, Πατρός Προανάρχου (ἐκ γ’, μετά τῆς ἐπωδοῦ· Δόξα Σοι ὁ Θεός ἡμῶν, δόξα Σοι), πηλίνων ἐκ χειλέων δέχου δοξολογίαν, ὁ τῶν Ἀγγέλων δεχόμενος τήν αἴνεσιν καί τῶν Ἁγίων δεξάμενος τήν θυσίαν, τῶν βοώντων Σοι ἐκ πίστεως·
Ἀλληλούϊα.
Χαιρετισμοί καταληκτικοί·
Χαῖρε, ὁ εὐδοκήσας τοῦδε ὕμνου τήν σύλληψιν·
χαῖρε, ὁ οἰκομήσας ἐπί τῷ τέλει τήν ἔκφρασιν.
Χαῖρε, ὁ τήν γλῶτταν κινήσας πρός αἶνον·
χαῖρε, ὁ τοῖς ὠσῖν, ὥσπερ αὔρα θροΐσας.
Χαῖρε, ὁ τοῦ νοός κατευθύνας τήν σκέψιν·
χαῖρε, ὁ τῆς καρδίας ὡραΐσας εἰκόνας.
Χαῖρε, ὁ τῇ ἐμπνεύσει ἐλεήσας Σόν δοῦλον·
χαῖρε, ὁ τῇ ἐκβάσει τοῦτον τέρψας ἀφθόνως.
Χαῖρε, ὁ τήν πρεσβείαν εἰσακούσας Παρθένου·
χαῖρε, ὁ προσδεξάμενος τάς εὐχάς τοῦ Μαξίμου.
Χαῖρε, ὁ τοῦ ἀναξίου ὁδηγήσας τόν κάλαμον·
χαῖρε, ὁ τοῦ τολμητίου εὐλογήσας τήν πρόθεσιν.
Χαῖροις θεῖε Παράκλητε.