Ξέρεις παιδί μου γιατί τα σύννεφα κλείνουν όταν τα χωράφια διψάνε για βροχή και ανοίγουν όταν τα χωράφια δεν θέλουν βροχή;
Η φύση μπερδεύεται από τα εγκλήματα των ανθρώπων και φεύγει από την τάξη της.
Ξέρεις, παιδί μου, γιατί τα χωράφια καρποφορούν βαριά την άνοιξη και δίνουν άγονη σοδειά το καλοκαίρι;
Γιατί ακόμα και οι κόρες των ανθρώπων μισούν τον καρπό της κοιλιάς τους και το σκοτώνουν.
Ξέρεις, παιδί μου, γιατί στερεύουν οι πηγές, και γιατί οι καρποί της γης δεν έχουν πια τη γλύκα που είχαν;
Λόγω της ανθρώπινης αμαρτίας, από την οποία η ανικανότητα εισήλθε σε όλη τη φύση.
Ξέρεις, παιδί μου, γιατί ο νικηφόρος λαός παθαίνει ήττες από τη διχόνοια και τη διχόνοια του και τρώει ψωμί πικρό με δάκρυα και κακία;
Γιατί νικά τους δήμιους γύρω του, όχι να τους νικάει μέσα του.
Ξέρεις παιδί μου γιατί μια μάνα ταΐζει και δεν μπορεί να ταΐσει τα παιδιά της;
Γιατί ο θηλασμός τους δεν τους τραγουδά ένα τραγούδι αγάπης αλλά ένα τραγούδι μίσους προς τον πλησίον.
Ξέρεις, παιδί μου, γιατί οι άνθρωποι έγιναν άσχημοι και έχασαν την ομορφιά των προγόνων τους;
Διότι απέρριψαν την εικόνα του Θεού, που χωρίζει την ομορφιά της εικόνας από το εσωτερικό της ψυχής, και σχεδίαζαν στο πρόσωπο της γης.
Ξέρεις, παιδί μου, γιατί οι αρρώστιες πολλαπλασιάστηκαν και οι πληγές είναι φοβερές;
Γιατί οι άνθρωποι άρχισαν να πιστεύουν ότι η υγεία είναι απαγωγή από τη φύση και όχι δώρο από τον Θεό. Και αυτό που με κόπο κλέβεται πρέπει να το υπερασπίζεται με διπλή δυσκολία.
Ξέρεις, παιδί μου, γιατί οι άνθρωποι παλεύουν για τη γη, και δεν ντρέπονται για την ισότητα τους με τους τυφλοπόντικες;
Επειδή η γη μεγαλώνει μέσα από την καρδιά τους, αυτά τα μάτια βλέπουν μόνο ό,τι μεγαλώνει στην καρδιά. Και γι’ αυτό, παιδί μου, η αμαρτία τους κάνει πολύ αδύναμους για να πολεμήσουν για τον παράδεισο.
Μην κλαις, παιδί μου, σύντομα θα έρθει ο Κύριος και θα τα κανονίσει όλα.
Άγιος Επίσκοπος Νικόλαος – «Προσευχές στη λίμνη»