Όποιος ξύπνησε δεν έχει τίποτα άλλο να κάνει παρά να κλάψει. Ας μην κλαίνε όμως για αυτό που είναι εδώ, αλλά κυρίως για αυτό που μας περιμένει πέρα.
Όταν πλησιάζει το τέλος της ζωής, θέλει και η ψυχή να κοιτάξει μέσα, να δει τι έχει εκεί, και δεν υπάρχει τίποτα. Η ψυχή είναι σπασμένη. Όλα χάθηκαν από την κακία, την υπερηφάνεια και τον φθόνο!».
Ο ερημίτης Proclu Nicău (1930-2017)