Του Στρατή Μαζίδη
www.freepen.gr
Τελικά το 2,5% έγινε 4,63% στην κάλπη και 241.633 ψήφοι. Οι Σπαρτιάτες αναδείχθηκαν σε πέμπτη κοινοβουλευτική δύναμη και κανείς δεν ξέρει που θα έφταναν αν είχαν περισσότερο καιρό και απουσίαζε η πιθανότητα μιας απαγόρευσης.
Οι "έγκυροι" και "έγκριτοι" δημοσιογράφοι άρχισαν να φρίττουν στα παράθυρα, να μιλούν για μορφώματα και αν υπάρχουν τρόπος το συγκεκριμένο κόμμα να αποκλειστεί κατόπιν εορτής. Εξαιρώ το Γιάννη Πρετεντέρη ο οποίος το βράδυ των εκλογών έριχνε τη μια ατάκα μετά την άλλη, όπου μέσα σε όλα είπε "Μα τι Σπαρτιάτες είναι αυτοί αν δε βγάζουν βουλευτή στην Σπάρτη;". Με όλο αυτό το νταβαντούρι όμως πετούν την μπάλα στην εξέδρα και αποφεύγουν να θέσουν τα σοβαρά ερωτήματα.
Πρώτον,
πως έχει τόση δύναμη και ιδίως τόσο οργανωμένο δίκτυο ο Ηλίας
Κασιδιάρης; Αν οι Σπαρτιάτες κατέβαιναν σκέτοι - νέτοι, ίσως να μάζευαν
μερικές εκατοντάδες, άντε κάποιες χιλιάδες ψήφους. Όμως απέσπασαν
241.633 και μάλιστα σε ατμόσφαιρα αποχής. Αυτό σημαίνει πως ο Κασιδιάρης
έχει στήσει έναν εντυπωσιακό αθόρυβο, αόρατο αλλά αποτελεσματικό
μηχανισμό που περνά κάτω από τα ραντάρ και θα ζήλευαν μυστικές
υπηρεσίες. Δεν μπήκαν απλά στη Βουλή, αλλά ξεπέρασαν ακόμη και τον
Βελόπουλο που έχει δικό του κανάλι, έβγαινε σε εκπομπές κ.ο.κ.
Δεύτερον, σε αντιδιαστολή με το πρώτο ερώτημα, σε μια χώρα όπου πριν λίγους μήνες είδαμε ότι παρακολουθούνται τα πάντα, ακόμη κι αν μια ομάδα ανθρώπων κινείται δίχως να την αντιλαμβάνεται κανείς, είναι δυνατόν ένας φυλακισμένος είτε να στήνει κόμμα του οποίου είναι ο αφανής αρχηγός [κάτι σαν την αόρατο αρχή πριν το 1821] είτε έχοντας κάνει μια επιλογή στήριξης να κινητοποιείται προς την κατεύθυνση της... Σπάρτης και να μη γίνεται αντιληπτός;
Μήπως να θυμίσουμε ότι ο Κασιδιάρης διατηρώντας κανάλι μεγάλης απήχησης στο Youtube ανέβαζε ανενόχλητος βίντεο συγκεντρώνοντας εκατοντάδες χιλιάδες θεάσεις παρά την παραμονή του στις φυλακές και είχε δημιουργήσει το κόμμα "Ελληνες" δίχως να τον ενοχλεί κανείς; Πότε ασχολήθηκε η πρώτη κυβέρνηση Μητσοτάκη μαζί του; Όταν είδε να του δίνουν - φανερά τουλάχιστον - 2,5-3% στις μετρήσεις. Τότε ξαφνικά θυμηθήκαμε πάλι τα μορφώματα, τον κίνδυνο του ναζισμού, το αυγό του φιδιού σε μια χώρα που μέχρι πρότινος ζητούσε sms για να πας μέχρι τη γωνία, σε τσάκιζε στα πρόστιμα, σε περιθωριοποιούσε αν δε σήκωνες το μανίκι και είχε για βασικούς υπουργούς, τρία άτομα που κάποτε ανήκαν σε ένα κόμμα για το οποίο ο Κώστας Καραμανλής έλεγε το 2007-9 ότι η ΝΔ δε συνεργάζεται με τα άκρα. Εν ολίγοις, η προηγούμενη κυβέρνηση ασχολήθηκε μαζί του όχι από δημοκρατικές ευαισθησίες αλλά γιατί φοβήθηκε πιθανή εκλογική ζημιά.
Άραγε
μήπως όταν πια είδε στις 21 Μαΐου ότι παίζει δίχως αντίπαλο, έπαψε να
ασχολείται με το τι κάνει ο Κασιδιάρης και τον άφησε... ανενόχλητο; Κι
επιπρόσθετα, μήπως ήλπιζε ότι η παρουσία των Σπαρτιατών θα έκοβε ψήφους
από Νίκη κι Ελληνική Λύση ώστε άπαντες να μείνουν εκτός Βουλής και να
μην έχει ενοχλήσεις από τα δεξιά σε αυτά που ενδεχομένως σκοπεύει να
προχωρήσει;
Τρίτον, όταν ένας
χώρος μέχρι το 2009 έπαιρνε 0,2% και από το 2012 - με εξαίρεση το 2019 -
μπαίνει άνετα στη Βουλή, μήπως αυτό σημαίνει ότι οφείλεται σε κάποιες
ιδιαίτερες συνθήκες και προβλήματα τα οποία τα παραδοσιακά κόμματα όχι
μόνο δεν αντιμετώπισαν αλλά τα επιδείνωσαν; Μήπως το ότι κάποιοι δεν
αναγνωρίζουν τις γειτονιές που μεγάλωσαν νομίζοντας πως ζουν σε άλλη
χώρα, έχει παίξει κάποιο ρόλο; Μήπως η εγκληματικότητα που πλέον σαρώνει
και στα παιδιά, έχει βάλει το χεράκι της; Μήπως η υπερβολή της
προβολής, έως και επιβολής, της ατζέντας και των επιθυμιών ορισμένων
ομάδων, ως δράση έχει αρχίσει να προκαλεί αντίδραση; Ας δούμε λίγο τι
γίνεται στην Ιταλία, την Ισπανία, τη Γερμανία, μέχρι κι αυτή ακόμη τη
Σουηδία.
Ωραία είναι τα αναθέματα, αλλά προτιμότερο είναι κανείς να αναλύσει την πραγματικότητα και να αναρωτηθεί γιατί καταγράφονται εκλογικά συγκεκριμένες επιλογές τα τελευταία 10+ χρόνια και για ποιο λόγο δε συνέβαινε κάτι αντίστοιχο πχ τη δεκαετία του 1980.