Μας έδιναν λοιπόν ένα καλάμι και μέσα σε ορισμένο χρόνο, έπρεπε να
«ψαρέψουμε» όσα περισσότερα ψαράκια μπορούσαμε και ο νικητής έπαιρνε
δώρο.
Για όσους δεν γνωρίζουν, το Ροντέο ήταν το θρυλικό λούνα παρκ στο
Καλαμάκι Είχε ξεκινήσει τη λειτουργία του στη Λεωφόρο Συγγρού, στο ύψος
του Ωνάσειου, στα μέσα της δεκαετίας του 1960.
Σχεδόν μία δεκαετία μετά, μετακόμισε στο μπάζωμα (τότε) αριστερά των εκβολών του ρέματος της Πικροδάφνης και αργότερα στην δεκαετία του ’70 στο σημείο της παραλίας μας που είναι σήμερα το Penarrubia και το μεζοδοπωλείο «Ελλάδος Εικόνες».
Το Ροντέο έγινε αμέσως γνωστό σε όλη την Αθήνα και κάθε Σαββατόβραδο ήταν γεμάτο από Αθηναίους που ερχόντουσαν με τις οικογένειες τους.
Γονείς, παιδιά, νεαροί, μουσική, φασαρία και δυνατά φώτα ήταν πάντα εκεί. Οι νεαροί κατέβαιναν με την ελπίδα να δουν ωραία κορίτσια και να τα «πειράξουν».
Το λούνα-παρκ χωριζόταν σε δύο μέρη, με δύο ξεχωριστές εισόδους, που όμως ενωνόταν μεταξύ τους. Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς;
Τον Λαβύρινθο, το χταπόδι, τη σκοποβολή, τη μπαλαρίνα, τη ρόδα ή το τρενάκι του τρόμου. Υπήρχε και ένα τεράστιο τελεφερίκ με καρέκλες που σε έκανε βόλτα σε όλο το πάρκο.
Ποιος όμως ξεχνά το έντερπραιζ, τα συγκρουόμενα και το ταψί; Το ταψί δεν διέθετε ζώνες ασφαλείας και έπρεπε να κρατιέσαι σφιχτά για να μη βρεθείς στη μέση του. Ειδικά αν κάποια κοπέλα φορούσε φούστα, τότε τα πράγματα δυσκόλευαν.
Ωστόσο, η αίγλη του σταμάτησε το 1986 όταν έγινε ένα δυστύχημα στο έντερπραιζ. Μία κοπέλα έπεσε και ως συνέπεια είχε να απομακρύνει σταδιακά τον κόσμο από το λούνα παρκ.
Σε συνδυασμό με τα υψηλά τέλη που πλήρωνε στο Δήμο, η επιχείρηση ένα χρόνο μετά αποφάσισε να σταματήσει. Ο ιδιοκτήτης του, κύριος Ρίμπας, συνέχισε την επιχειρηματική του δραστηριότητα στην Βάρκιζα , ανοίγοντας το επίσης θρυλικό κλαμπ, Ribas.
Το Ροντέο έφυγε από την περιοχή το 1987. Ήταν όμως τέτοια η δόξα που γνώρισε, που για αρκετά χρόνια μετά το κλείσιμό του, ο κόσμος συνέχιζε να αποκαλεί «ροντέο» όλα τα λούνα-παρκ.
Ελισάβετ Μιτσού
Πηγή: Alimos Online