Aπάντηση σε σχόλιο επί του ρεπορτάζ για κοινό εορτασμό του Πάσχα και ενώσεως των Ρ/Κ με την Ορθόδοξη Εκκλησία.
Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου
Ενδιαφέρουσες οι σκέψεις του ανωνύμου σχολιαστού του κειμένου μου. Σημειώνω ότι η άρση των αναθεμάτων, στις 7 Δεκεμβρίου 1965, από τον Οικουμενικό Πατριάρχη Αθηναγόρα και τον Πάπα Παύλο Στ΄, αφορούσε το γεγονός της αναίρεσης των λιβέλλων μεταξύ Ρώμης και Κωνσταντινουπόλεως και δεν υπεισήλθε στην ουσία της άρσεως του σχίσματος. Παρά ταύτα υπήρξε στην Ελλάδα έντονη αντίδραση.
Ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος (Χατζησταύρου) σε αυστηρή επιστολή του προς τον Πατριάρχη Αθηναγόρα τον επέκρινε ευθέως για την ενέργειά του. Επίσης μιλώντας με τον τότε Υπουργό Παιδείας και Θρησκευμάτων Στ. Αλαμανή του είπε σε έντονο ύφος: «Δεν είμεθα διατεθειμένοι να εγκαταλείψωμεν την Ορθοδοξίαν μας, η οποία είναι συνυφασμένη με την ιστορίαν του Έθνους. Είμεθα πρόθυμοι να υποστώμεν και θυσίαν χάριν της ορθοδόξου πίστεώς μας.... Ο Οικουμενικός Πατριάρχης, ως κεφαλή της Ορθοδοξίας, πρέπει να προστατεύη πάντοτε και να μην καταπατή τους Κανόνας. Ημείς υπεφέραμεν από το Πατριαρχείον, του οποίου τρεις Αρχιερείς πρόπερσι εδώ εις τας Αθήνας επροπαγάνδιζαν εναντίον μας». Αρνητικά είχε σχολιάσει το γεγονός και ο μακαριστός πατήρ Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος.
Τώρα όμως στο εκτενές κοινό κείμενο τους στην έγκριτη και ιστορική γαλλική εφημερίδα Le Figaro ο Μητροπολίτης Γαλλίας και ο Ρ/Κ Επίσκοπος της Ναντέρ ευθέως θέτουν το θέμα της «άρσης του σχίσματος» και «της πλήρους ενότητας» των Ρ/Κ με την Ορθόδοξη Εκκλησία. Αυτό, κατά την άποψή μου, σημαίνει την εκ μέρους της Ορθοδόξου Εκκλησίας αναγνώριση του Πρωτείου του Πάπα και όλων των κακοδοξιών του Βατικανού, εναντίον των οποίων επί 1000 χρόνια αντέστησαν οι πατέρες της Εκκλησίας και ο Ορθόδοξος λαός και παρά το ότι υπέστησαν διωγμούς, εκβιασμούς, βασανιστήρια, προπαγάνδες, θανάτους, κράτησαν αλώβητη την Πίστη και ακέραια τα Δόγματα της Εκκλησίας.