Μόνο με τη λέξη «σφαγή» μπορεί να περιγραφεί αυτό που συμβαίνει τώρα στον τομέα της τεχνολογίας, όπου οι μαζικές απολύσεις προσλαμβάνουν πλέον τη μορφή «πογκρόμ».
Οι εργαζόμενοι στον τομέα της τεχνολογίας αισθάνονται σοκαρισμένοι από το κύμα απολύσεων που έχει κυριεύσει τον τομέα και βρίσκεται στο επίκεντρο των συζητήσεων του επιχειρηματικού κόσμου.
Τις τελευταίες δύο εβδομάδες, συνολικά 40.000 εργαζόμενοι απολύθηκαν από την Amazon, τη Microsoft και την Google, ένας εφιάλτης που έγινε πραγματικότητα για τους εργαζόμενους στον τομέα της τεχνολογίας.
Στο LinkedIn και σε άλλες πλατφόρμες κοινωνικής δικτύωσης, χιλιάδες πλέον πρώην υπάλληλοι «θρηνούν» για τους απαίσιους τρόπους με τους οποίους τους απομάκρυναν.
Ράγισε η εικόνα των τεχνολογικών εταιρειών - Ήταν όλα μία ψευδαίσθηση;
Για χρόνια, η βιομηχανία της τεχνολογίας καλλιέργησε μια εικόνα μεταξύ των εργαζομένων της ότι η απασχόλησή τους ήταν κάτι περισσότερο από ένα αντικείμενο, πως ήταν μέρος μιας οικογένειας που εργαζόταν για έναν κοινό στόχο, αναφέρει σε ανάλυσή του το Business Insider.
Οι τεχνολογικές απολύσεις είναι εντελώς διαφορετικές από τη Wall Street, η οποία τους τελευταίους μήνες έχει αρχίσει τους δικούς της γύρους περικοπών θέσεων εργασίας.
Περισσότεροι από 15.000 εργαζόμενοι έχουν απολυθεί από εταιρείες όπως η Goldman Sachs, η BlackRock, η Citi και η Morgan Stanley, με τους υπαλλήλους να βλέπουν την πόρτα της εξόδου γρήγορα και βάναυσα.
Αλλά σε αντίθεση με την τεχνολογία, οι τραπεζικές θέσεις διέπονται από δύο παράγοντες: την επίτευξη στόχων και την κυκλική φύση των αγορών.
Δεν υπάρχουν αυταπάτες ότι αυτές οι εργασίες είναι κάτι περισσότερο από μια συμφωνία εργοδότη - εργαζόμενου.
Και τώρα, καθώς το πρώτο συνεχές κύμα απολύσεων σε δύο δεκαετίες πλήττει τη βιομηχανία της τεχνολογίας, οι εργαζόμενοι - τόσο αυτοί που έχουν απολυθεί όσο και οι συνάδελφοί τους που παραμένουν πίσω - αντιμετωπίζουν αυτή τη σκληρή αλήθεια.
Ο χώρος εργασίας δεν είναι το ίδιο πράγμα με μία οικογένεια.
Η τεχνολογία πέρασε χρόνια περνώντας την εικόνα της «οικογένειας» — πριν τη συντρίψει.
Η ιδέα της οικονομικής επισφάλειας δεν είναι ξένη στη Silicon Valley.
Εκατοντάδες τεχνολογικές startups καταρρέουν κάθε χρόνο.
Δεν υπάρχει ασφάλεια
Ωστόσο την περασμένη δεκαετία, ορισμένοι τεχνολογικοί γίγαντες άρχισαν να υπόσχονται στους υπαλλήλους τους κάτι εκτός από ένα αίσθημα σκοπού – μια αίσθηση ασφάλειας.
Στην Google, η εταιρεία αποκαλούσε τους εργαζομένους της Googlers, ένα αναγνωριστικό που τους επισήμανε όχι μόνο ως υπαλλήλους αλλά και ως βαθιά ριζωμένα κομμάτια του οργανισμού.
Στις πρώτες μέρες της, η Google εγκαινίασε την εποχή των εκτεταμένων τεχνολογικών πανεπιστημιουπόλεων γεμάτες με όλες τις πιθανές ανέσεις, όπου οι υπάλληλοι μπορούσαν να εργάζονται όλη μέρα και μέχρι τη νύχτα χωρίς να χρειάζεται να φύγουν (και κάποιοι δεν το έκαναν).
Και η εταιρεία ενθάρρυνε εδώ και καιρό τους υπαλλήλους να φέρουν «όλο τον εαυτό τους στη δουλειά», συνδυάζοντας τη ζωή τους με την εργασία τους.
Η «απάτη» του Facebook
Οι πρώτες μέρες του Facebook, τώρα Meta, χαρακτηρίστηκαν από παιδική έξαψη.
Αλλά μέχρι τη δεκαετία του 2010, είχε φτάσει στην εφηβεία, και έγινε ένας τεχνολογικός γίγαντας από μόνος του.
Στην τεράστια πανεπιστημιούπολη του Menlo Park στην Καλιφόρνια, οι εργαζόμενοι μπορούσαν να παρακολουθήσουν ομαδικά μαθήματα γυμναστικής σε ένα από τα γυμναστήρια της εταιρείας και να φάνε πρωινό σε ένα από τα πολλά καφέ.
Το Facebook ψηφίστηκε ως το καλύτερο μέρος για εργασία στη χώρα το 2018, εν μέρει επειδή ενθάρρυνε τους ανθρώπους να φέρουν τον «αυθεντικό εαυτό τους» στη δουλειά.
Η εξωτερική αντίληψη ήταν ότι το εργατικό δυναμικό του Facebook ένιωθε ευτυχισμένο, ήταν επιτυχημένο και είχε φτάσει στην τέλεια ισορροπία μεταξύ επαγγελματικής και προσωπικής ζωής.
Όμως άρχισαν να φαίνονται οι πρώτες ρωγμές: πρώτα, στην ίδια την επιχείρηση, η οποία φαινόταν να βιώνει το ένα σκάνδαλο μετά το άλλο και μετά με την εσωτερική της κουλτούρα.
Τώρα, κατά τη διάρκεια μερικών μηνών, οι ίδιες εταιρείες που βοήθησαν στην ενίσχυση της νοοτροπίας της οικογένειας στη Silicon Valley είναι αυτές που συντρίβουν την ψευδαίσθηση.
Το σοκ
Τον Νοέμβριο, η Meta απέλυσε 11.000 υπαλλήλους, περίπου το 13% του εργατικού δυναμικού της, σε αυτό που οι εργαζόμενοι ονόμασαν απολύσεις τύπου «Παιχνίδια πείνας».
Ακόμη και όταν ανακοίνωσε τις απολύσεις, ο CEO Mark Zuckerberg επανήλθε στη γλώσσα της οικογένειας, ευχαριστώντας τους υπαλλήλους που φεύγουν επειδή έβαλαν «την καρδιά και την ψυχή τους σε αυτό το μέρος».
Όταν κόπηκαν οι θέσεις εργασίας 12.000 υπαλλήλων της Google — η μία ενώ βρισκόταν σε άδεια μητρότητας με ένα μωρό 4 μηνών στο σπίτι και η άλλη οκτώ μηνών έγκυος — περιέγραψαν ότι ένιωσαν σοκαρισμένοι και προδομένοι.
«Μου είναι δύσκολο να πιστέψω ότι μετά από 20 χρόνια στη Google ανακάλυψα απροσδόκητα την τελευταία μου μέρα μέσω email», έγραψε στο Twitter ένας μηχανικός λογισμικού.
Γιατί η Big Tech καλλιεργούσε τον μύθο της οικογένειας
«Η οικογένεια δεν προκαλεί απλώς μια εγγύτητα, αλλά μια αφοσίωση και έναν διαρκή δεσμό, εμποτισμένο με θυσίες: Η οικογένεια έρχεται πρώτη.
Η αντιμετώπιση ενός οργανισμού ως οικογένεια μπορεί τελικά να αναγκάσει τους εργαζόμενους να αγνοήσουν τη δική τους εκμετάλλευση και το αποτέλεσμα μπορεί να κάνει τους εργαζόμενους να αισθάνονται ότι δεν πρέπει να ζητούν άδεια, να ζητούν περισσότερα χρήματα ή να διαμαρτύρονται για κακή συμπεριφορά σε χώρο εργασίας.
Με άλλα λόγια, αυτό που εκ πρώτης όψεως θα έπρεπε να είναι μια απλή εργασιακή σχέση θάβεται σε ένα λάκκο ενοχής», λένε οι ειδικοί.
Ο Eden King, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Rice που ειδικεύεται στη βιομηχανική και οργανωτική ψυχολογία, είπε πως ορισμένες εταιρείες που κηρύττουν την οικογενειακή νοοτροπία τη χρησιμοποιούν ως προπέτασμα καπνού για να αποσπάσουν περισσότερα από τους υπαλλήλους τους.
«Μερικές φορές οι ηγέτες χρησιμοποιούν αυτού του είδους τη γλώσσα, όπως ‘’είμαστε όλοι μέρος της ίδιας οικογένειας’’, με έναν τρόπο που δεν είναι αυθεντικός και, στην πραγματικότητα, κάνει τους ανθρώπους να
εμπλακούν στον σκοπό αυτό», εξηγεί.
Η σκληρή πραγματικότητα της Wall Street
Από πολλές απόψεις, οι εργαζόμενοι στον τομέα της τεχνολογίας αφυπνίζονται σε μια πραγματικότητα που γνώριζαν πάντα οι συνάδελφοί τους στη Wall Street.
Στη Wall Street, οι απολύσεις είναι τόσο μέρος της ζωής όσο και η νέα «σοδειά» των ασκουμένων. Οι απολύσεις εκεί είναι κυκλικές.
Οι τραπεζίτες ζουν και πεθαίνουν για τις επιδόσεις, οι οποίες υπαγορεύουν όχι μόνο το μέγεθος των bonus τους αλλά και το αν έχουν ακόμα δουλειά.
Αυτές οι περικοπές θεωρούνται εδώ και καιρό απαραίτητο συστατικό της επιχειρηματικής δραστηριότητας στον άκρως ανταγωνιστικό και άκρως προσοδοφόρο κόσμο των οικονομικών, μια δυσάρεστη και απρόσωπη κατάσταση για τους εργαζόμενους που γνωρίζουν ότι όλα τελικά είναι απλώς μία δουλειά.
www.bankingnews.gr