*Από το νέο βιβλίο «Ο Πάνσοφος Όσιος Πορφύριος – Μαρτυρίες (Τόμος Α’)»
~ Στις 17 Ιανουαρίου 2016. ημέρα Κυριακή, πήγα να λειτουργήσω στο σπήλαιο του Αγίου Αντωνίου του Μεγάλου, κοντά στο αεροδρόμιο της Σούδας. Είναι ένα Εκκλησάκι μέσα σε μια σπηλιά προσαρμοσμένο με τα βράχια και πανηγύριζε. Κατέβηκα προσεκτικά το μονοπάτι και όταν μπήκα μέσα στον Ναϊσκο, στάθηκα δεξιά, κοντά στους ψάλτες. Όλα ήταν απλά και ασκητικότατα. Το δάπεδο από χώμα…! Τα ταπεινά καντηλάκια και τα λιγοστά κεριά φωτίζανε το τέμπλο που ήταν κατασκευασμένο με απλά σανίδια και την Αγία Τράπεζα που ήταν εντοιχισμένη στην κόγχη του βράχου.
Σε λίγη ώρα ήρθα σε μια κατάσταση μεγάλης πνευματική ευφορίας και απόλυτης εσωτερικής ειρήνης. Παρακολουθούσα με κατάνυξη τους τρεις ιερείς που λειτουργούσανε διαμέσου της Ωραίας Πύλης. Στη μέση ήταν ένας ιερέας από το κοντινό χωριό Αρώνιο και από δεξιά του ήταν ο π. Γεώργιος Χιωτάκης ο Σφακιανός. Αριστερά του ήταν ένας άγνωστος σε εμένα κοντούλης ιερέας με γυαλιά και άσπρα γένια. Σκέφτηκα πως θα είναι ο ιερέας από το χωριό Άγιος Ονούφριος.
Τόσο στη μικρή όσο και στη μεγάλη Είσοδο βγήκανε μόνο οι δύο ιερείς και μου γεννήθηκε η περιέργεια ποιος ήταν ο τρίτος, ο οποίος είχε γίνει πλέον άφαντος.
Τελείωσε η θεία Λειτουργία, πήγα στην αριστερή είσοδο και ρώτησα τον παπα-Γιώργη με τον οποίο γνωριζόμασταν:
– Παπα-Γιώργη, ευλογείτε… Πόσοι παπάδες είστε;
– Δύο…
– Εγώ απ’ το Ψαλτήρι έβλεπα κι έναν τρίτο να στέκεται εδώ. Έβλεπα τον παπά απ’ το Αρώνι στη μέση και σένα δεξιά.
– Πως ήταν αυτός ο παπάς;
Με κοίταζε με αγωνία, και μόλις άρχισα την περιγραφή, το πρόσωπό του φωτίστηκε και χαρούμενος με αγκάλιασε και με ασπάστηκε λέγοντας:
– Ωωω! πω, πω…, παιδί μου, ξέρω, ξέρω, κατάλαβα! Ο Πορφύριος ήτανε! Ένιωθα κι εγώ διαρκώς την παρουσία του εδώ μέσα. Τον ένιωθα συνέχεια!
Αυθόρμητα πήγε και ξεκρέμασε μία εικόνα του Αγίου Πορφυρίου και μου την έδειξε. Ήταν πράγματι αυτός…
Νομίζω πως αυτή ήταν η τελευταία θεία Λειτουργία του παπα-Γιώργη και ο Άγιος Πορφύριος ήθελε να του δώσει αυτή τη χαρά. Στις 20 Φεβρουαρίου 2016, 33 ημέρες μετά, ο παπα-Γιώργης, ένας αγωνιστής και λάτρης του Θεού και του Αγίου, κοιμήθηκε εν Κυρίω.
*Μαρτυρία κ. Νώντα, Χανιά, Κρήτη