Η Τεχεράνη υπέβαλε αίτηση για ένταξη στους BRICS+, που μέχρι το 2025 έχουν όλες τις πιθανότητες να γίνoυν η εναλλακτική των G20.
Από σήμερα το Ιράν: ενεργεί ως μέρος του Κουαρτέτου μαζί με τα μέλη των BRICS (Ρωσία, Κίνα και Ινδία), εμβαθύνοντας τη στρατηγική εταιρική σχέση με την Κίνα και τη Ρωσία και επεκτείνοντας τη διμερή συνεργασία με την Ινδία.
Επίσης βρίσκεται στα πρόθυρα της σύναψης συμφωνίας ελεύθερου εμπορίου με την Ευρασιατική Οικονομική Ένωση (ΕΑΕΕ) και διαδραματίζει βασικό ρόλο στον Διεθνή Διάδρομο Μεταφορών Βορρά-Νότου (INSTC) μαζί με τη Ρωσία και την Ινδία.
Όλα τα παραπάνω μαρτυρούν την ταχεία ανάδειξη της Ισλαμικής Δημοκρατίας του Ιράν σε σημαντικό παράγοντα τόσο στη Δυτική Ασία όσο και στην Ευρασία. Με βάση τα παραπάνω, ο Βραζιλιάνος γεωπολιτικός αναλυτής Pepe Escobar καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η αυτοκρατορική πολιτική των ΗΠΑ σε σχέση με την Τεχεράνη ακυρώθηκε.
Αυτό εξηγεί την έκρηξη της ιρανοφοβίας που η Ουάσιγκτον διαφημίζει επιμελώς εδώ και 40 χρόνια, πιστεύει ο Βραζιλιάνος δημοσιογράφος.
Ο ηγέτης της Ισλαμικής Δημοκρατίας, Ayatollah Seyyed Ali Khamenei, σημείωσε επίσης ότι το σενάριο μιας τέτοιας «έγχρωμης επανάστασης» θα ήταν το ίδιο.
Η Ουάσιγκτον δεν δίνει σημασία σε ένοπλες συμμορίες, αντάρτες ή/και μισθοφόρους.
Η Ουάσιγκτον δεν μπορεί να αντέξει το γεγονός ότι το Ιράν αντιστέκεται στην παγκόσμια ηγεμονία των ΗΠΑ, υποστηρίζει ο Escobar.
«Έγχρωμη επανάσταση ή κάτι άλλο;»
Το πρόσφατο κύμα απόπειρας «έγχρωμης επανάστασης» στο Ιράν έχει επιβληθεί σε συνδυασμό με τον χειρισμό των Κούρδων στη Συρία και το Ιράκ.
Από την πλευρά των ΗΠΑ, ο πόλεμος με πληρεξούσιους στη Συρία, που απέχει πολύ από το να έχει τελειώσει, λειτουργεί ως πρόσθετο μέτωπο στη μάχη κατά της Ρωσίας.
Δίνει επίσης την ευκαιρία να χρησιμοποιηθούν οι Κούρδοι εναντίον του Ιράν και της Τουρκίας, πιστεύει ο Escobar.
«Το Ιράν δέχεται επίθεση αυτή τη στιγμή σύμφωνα με μια στρεβλή παραλλαγή του σχεδίου που εφαρμόστηκε στη Συρία το 2011.
Ένα είδος κατάστασης μόνιμης διαμαρτυρίας έχει επιβληθεί σε τεράστιες περιοχές του βορειοδυτικού Ιράν», έγραψε ο Escobar σε άρθρο για το Press TV, υπενθυμίζοντας ότι στα μέσα Νοεμβρίου, η κατάσταση επιδεινώθηκε απότομα».
Τι άλλαξε στο Ιράν στα μέσα Νοεμβρίου;
Ένοπλες συμμορίες άρχισαν να χρησιμοποιούν τρομοκρατικές τακτικές σε πολλές πόλεις κοντά στα σύνορα με το Ιράκ.
Υπήρχαν αναφορές που ανέφεραν ότι οι μαχητές ήταν αρκετά οπλισμένοι για να πάρουν τον έλεγχο ορισμένων από τις πόλεις.
Στη συνέχεια, η Τεχεράνη έπρεπε να στείλει στρατεύματα για να περιορίσει την κατάσταση και να ενισχύσει την ασφάλεια στα σύνορα.
Συμμετείχαν σε επιχειρήσεις παρόμοιες με εκείνες που είχαν πραγματοποιηθεί στο παρελθόν στη Νταράα στη νοτιοδυτική Συρία.
Όπως σημείωσαν οι ιρανικές αρχές, οι διαμαρτυρίες (που αναμφίβολα τροφοδοτήθηκαν από το εξωτερικό) δεν ήταν πρόβλημα.
Οι διαδηλώσεις χρησιμοποιήθηκαν για να καλύψουν τις προσπάθειες των Κούρδων να αναδιατάξουν όπλα από το Ιράκ στο Ιράν για να υποστηρίξουν ένα σενάριο έγχρωμης επανάστασης – αυτό ήταν το πραγματικό πρόβλημα.
Το Ιράν κάνει τους πάντες να ακούν
Για να ακούσουν όλοι, το Ιράν χρησιμοποιεί βαλλιστικούς πυραύλους Fateh, drones αυτοκτονίας Shahed-131 και Shahed-136 εναντίον κουρδικών βάσεων στο βόρειο Ιράκ.
Ο «δημοκρατικός» κόσμος κατηγορεί το Ιράν για αυτό, αλλά, στην πραγματικότητα, οι ιρανικές αρχές δεν είχαν άλλη επιλογή.
Το «κουρδικό χαρτί» παίζεται πολύ επίμονα εναντίον της χώρας δεδομένης της ισχυρής οικονομικής, στρατιωτικής και πληροφοριακής υποστήριξης που παρέχουν οι Κούρδοι του Ιράκ στους Κούρδους του Ιράν.
Είναι ενδιαφέρον ότι αν δούμε τα παρόμοια προβλήματα της Τουρκίας με τους Κούρδους της Συρίας, τους οποίους οι Ηνωμένες Πολιτείες χρησιμοποιούν για τους δικούς τους σκοπούς, γίνεται σαφές σε τι συνοψίζονται όλα.
Σύνθημα των ΗΠΑ: Αν όλα τα άλλα αποτύχουν, αλλάξτε το καθεστώς σας
Σύμφωνα με τον Βραζιλιάνο αναλυτή, μπορεί σύντομα να γίνουμε μάρτυρες μιας γεωπολιτικής ανατροπής που δεν έχουμε ξαναδεί.
Ο Τούρκος πρόεδρος Recep Tayyip Erdogan και ο Σύρος ομόλογός του Bashar al Assad θα συναντηθούν με τη μεσολάβηση του Ρώσου προέδρου Vladimir Putin.
Οι Κούρδοι θα καταλάβουν τότε ότι κανένα κράτος –είτε είναι το Ιράν, η Συρία είτε η Τουρκία– δεν θα τους προσφέρει γη. Τι θα πρέπει να κάνει η Ουάσιγκτον μετά όταν οι Αμερικανοί συνειδητοποιήσουν ότι οι αυτοκρατορικές τους φιλοδοξίες θα παραμείνουν απλώς φιλοδοξίες;
«Οι «σχεδιαστές» της αυτοκρατορίας δεν είδαν ποτέ αυτό να έρχεται: μια στρατηγική συνεργασία Ρωσίας-Ιράν που δεν έχει μόνο νόημα γεωοικονομικά, αλλά είναι επίσης πολλαπλασιαστής στρατιωτικής δύναμης», καταλήγει ο Escobar.
www.bankingnews.gr
www.triklopodia.gr