Στις 11 Μαρτίου 2020 τα μεγάλα αφεντικά του πλανήτη αποφάσισαν ότι ξεκίνησε η παγκόσμια υγειονομική κρίση με την εμφάνιση του «αόρατου εχθρού δεύτερης γενιάς», δηλ. του κορωνοϊού.
Η κρίση ονομάσθηκε «πόλεμος», ώστε οι απανταχού της γης βρεφοποιημένοι πολίτες να πεισθούν να στρατολογηθούν στο κοινό μέτωπο κατά του πανταχού παρόντος φονικού ιού, ανεχόμενοι αδιαμαρτύρητα τα δρακόντεια υγειονομικά μέτρα (και ειδικότερα τις υποχρεωτικές-καταναγκαστικές ιατρικές πράξεις) που, χάριν της προστασίας της υγείας και της ζωής τους, θα έφερναν την νέα κανονικότητα της κατάργησης των θεμελιωδών δικαιωμάτων τους.
Στις 11 Σεπτεμβρίου 2001, τα ίδια αφεντικά είχαν αποφασίσει ότι ξεκίνησε μια άλλη παγκόσμια κρίση, η οποία είχε και πάλι πρωταγωνιστή έναν «αόρατο εχθρό», με τη διαφορά ότι αυτός τότε δεν λεγόταν κορωνοϊός αλλά Αλ Κάιντα. Όπως συνέβη με την επίθεση του «αόρατου εχθρού δεύτερης γενιάς», έτσι και με την επίθεση που είχε εκδηλώσει ο «αόρατος εχθρός πρώτης γενιάς», η κρίση εκείνη είχε ονομασθεί και πάλι «πόλεμος», ειδικότερα: «πόλεμος κατά της τρομοκρατίας».
Έτσι, κατά πρώτον λόγο οι βρεφοποιημένοι Αμερικανοί πολίτες και, εν συνεχεία, τα υπόλοιπα πολιτικά βρέφη της Δύσης, θα πείθονταν να υποδεχθούν αγόγγυστα την νέα κανονικότητα του περιορισμού των θεμελιωδών δικαιωμάτων τους.
Σε ό,τι αφορά την υγειονομική κρίση, αξίζει να ανακαλέσουμε στην μνήμη μας την εκφοβιστική φράση που είχε χρησιμοποιήσει η Γερμανίδα καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ στο έκτακτο διάγγελμά της προς τον γερμανικό λαό στις 18 Μαρτίου 2020, το πρώτο μετά από 14 συναπτά έτη διακυβέρνησης:
«Δεν υπήρξε μεγαλύτερη πρόκληση για τη χώρα μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο από τον κορονοϊό».
Ενόψει της ήδη εξαγγελθείσας ενεργειακής κρίσης, δηλαδή της νέας κρίσης (αν μετρήσουμε και την παγκόσμια οικονομική κρίση που ξεκίνησε το 2008, πρόκειται για την τέταρτη κατά σειρά κρίση που… όλως τυχαίως χτυπά την ανθρωπότητα!), η οποία ενέσκηψε μετά την (προσωρινή;) χαλάρωση της υγειονομικής κρίσης, η φοβέρα που άρχισε να απλώνεται από τους σαδιστές των Μέσων Μαζικού Ευνουχισμού, αλλά και τους ενεργειολόγους, είναι η εξής:
«Έρχεται ο πιο δύσκολος χειμώνας της Ευρώπης από το 1945».
Η φράση αυτή, η οποία παπαγαλίζεται συντονισμένα και από στελέχη διαφόρων κυβερνήσεων (από την ελληνική βλ. την δήλωση του Άδ. Γεωργιάδη, ο οποίος είπε ότι «η Ευρώπη και η Ελλάδα εισέρχονται στον πιο δύσκολο χειμώνα από το 1942» – άραγε εσκεμμένα μίλησε για 1942 και όχι για 1945 ή μήπως αντέγραψε ατυχώς το παγκόσμιο σκονάκι που έχει μοιράσει ο αόρατος μαριονετίστας στις μαριονέτες του;) ηχεί πολύ ύποπτη, αν συνδυασθεί με την προαναφερθείσα, πανομοιότυπη δήλωση που είχε κάνει η Μέρκελ ενόψει της πρωτοείσακτης υγειονομικής κρίσης του 2020.
Ένας προσεκτικός αναλυτής της φοβογλώσσας των αυτιστικών παγκοσμιοποιητών-Νεοταξιτών, οι οποίοι απευθύνονται στους λαούς χρησιμοποιώντας ορολογία-καρμπόν, γι’ αυτό και όλα τα τεχνητά δεινά που προκαλούνται από τους ίδιους τα ονομάζουν κρίσεις (θεωρώντας προφανώς δεδομένο ότι οι πολίτες στερούνται κρίσης), οφείλει να αναρωτηθεί:
Πώς είναι δυνατόν από το 2020 μέχρι σήμερα να έχουν ξεσπάσει δύο άσχετες (;) μεταξύ τους κρίσεις οι οποίες συγκρίνονται με την κρίση που είχε προκαλέσει ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος;
Γιατί αίφνης χρησιμοποιείται ως κοινό σημείο αναφοράς των δύο πρόσφατων κρίσεων ένας κατά κυριολεξίαν πόλεμος, κατά την διάρκεια του οποίου εκτιμάται ότι σκοτώθηκαν περίπου 80 εκατομμύρια άνθρωποι;
O Μάικλ Γουόλτσερ (Michael Walzer) στο ογκώδες βιβλίο του «Δίκαιοι και άδικοι πόλεμοι» (μτφ.: Γ. Δημητροπούλου, εκδ. Ιωλκός, Αθήνα 2006, σελ. 377) σημειώνει:
«Η κατάσταση ανάγκης και η “κρίση” είναι κοινότοπες λέξεις που χρησιμοποιούνται για να προετοιμάσουν τη σκέψη μας για πράξεις κτηνωδίας».
Μήπως, λοιπόν, τα καλολαδωμένα γρανάζια της Νέας Τάξης Πραγμάτων, μέσω της φοβογλώσσας, μας προετοιμάζουν για τον ενεργειακό πόλεμο που έχουν σχεδιάσει να διεξαγάγουν εναντίον των λαών, προκειμένου να αποδεκατίσουν ένα ακόμη τμήμα του παγκόσμιου πληθυσμού, εμπλουτίζοντας τις μεθόδους αποπληθυσμού, τις οποίες εντέχνως βαφτίζουν κρίσεις;
Ο Alan Watt, Καναδός συγγραφέας και ραδιοφωνικός παραγωγός, ο οποίος μελετούσε ενδελεχώς το σχέδιο της δημιουργίας μιας παγκόσμιας κυβέρνησης, σε συνέντευξη που είχε δώσει το 2010 είχε πει τα εξής προφητικά λόγια:1
«Εκπαιδευόμαστε να αποδεχόμαστε την διοίκηση από τους ειδικούς, από επιστήμονες, από τεχνοκράτες. Πώς θα κάνεις ένα εξημερωμένο κοπάδι που έβοσκε για 20-50 χρόνια σε έναν συγκεκριμένο αγρό να μετακινηθεί σε έναν άλλο; Έχουμε απροθυμία στην αλλαγή. Μας αρέσει το οικείο. Μας αρέσει η ρουτίνα. Το κάνεις με διάφορες τεχνικές. Γίνεται και με την δημιουργία κρίσεων. Οι λαοί του κόσμου δέχονται την μία κρίση μετά την άλλη από τότε που έπεσαν οι Δίδυμοι Πύργοι. Έχουμε ακούσει τον όρο “σοκ και δέος”. Το “σοκ και δέος”, σε επίπεδο σκληρής βίας όπως το λένε, είναι οι βόμβες και ένα σωρό ακουστικοί μηχανισμοί για να εξουδετερωθεί ο εχθρός, τρομοκρατώντας τον με φωνές μέσα στο κεφάλι του κ.λπ. Χρησιμοποιήθηκε στον πρώτο πόλεμο του Κόλπου. Χρησιμοποιούν το “σοκ και δέος” και μέσα στην χώρα σας. Το κάνουν με απανωτές κρίσεις, ώσπου ο κόσμος θα έχει τρομοκρατηθεί τόσο… Ο μέσος άνθρωπος έχει μια σχετική αυτοπεποίθηση και πιστεύει ότι μπορεί να διαχειριστεί μια κρίση στη ζωή του. Αντιμετωπίζω ό,τι συμβεί στην ζωή μου. Όταν οι γύρω σου φοβούνται ταυτόχρονα με σένα, γιατί χάνουν την δουλειά τους ή απειλούνται με επιδημίες ή με τους τρομοκράτες, που μπορεί να βρίσκονται παντού, και ο κόσμος φοβάται ακόμα και στο τρένο να μπει, τότε τείνεις να κατευθύνεσαι πιο εύκολα από τους εξουσιαστές που βγαίνουν και μιλούν με σιγουριά. […] Κάνουν ένα άτομο ή έναν ολόκληρο πληθυσμό να παγώνει».
«Ο μέσος άνθρωπος μπορεί να διαχειριστεί μια μεγάλη κρίση στην ζωή του, ίσως και δύο ταυτόχρονα. Είναι γνωστό στην ψυχολογία, μετά από πολλές μελέτες που έχουν γίνει, ότι, αν σε χτυπήσουν 3-4 κρίσεις στην προσωπική σου ζωή ταυτοχρόνως, θα πέσεις σε κατάθλιψη. Δεν θα μπορέσεις να τις διαχειριστείς. Αν το εφαρμόσεις αυτό σε ολόκληρο τον πληθυσμό, […] για καμία από αυτές τις κρίσεις δεν μπορείς να κάνεις τίποτα. Τι μπορείς να κάνεις με την τρομοκρατία, αν υπάρχει παντού; Δεν είναι στο χέρι σου, είσαι ανήμπορος. Τι μπορείς να κάνεις με μια επιδημία; Δεν είναι στο χέρι σου, είσαι ανήμπορος. Τι μπορείς να κάνεις αν εκτοξευθεί ένας πυρηνικός πύραυλος; Τίποτα, είσαι ανήμπορος. Το μήνυμα που παίρνεις είναι ότι είσαι εντελώς ανήμπορος να προασπίσεις, να βοηθήσεις ή να σώσεις τον εαυτό σου. Αυτή είναι μια πλήρης τακτική “σοκ και δέους”. Δεν χρησιμοποιείται μόνο στην ΗΠΑ και στον Καναδά αλλά σε όλο τον κόσμο. Η στρατηγική είναι ίδια, γιατί είμαστε ήδη στην παγκοσμιοποίηση που μας κυβερνά. Η μαζική ψυχολογία και οι πολεμικές τεχνικές χρησιμοποιούνται σε όλο τον πλανήτη για να μας κάνουν να υποταχθούμε στον φόβο και στις κρίσεις, τις οποίες όπως είπα δεν μπορούμε να αντιμετωπίσουμε σε ατομικό επίπεδο. Και οι ηγέτες παρουσιάζονται στις οθόνες μας είτε με στολές είτε με κοστούμια και γραβάτες σαν πολιτικοί που μιλούν με σιγουριά, με προετοιμασμένους λόγους φυσικά και δείχνουν να τα ελέγχουν όλα. Τώρα είστε βασικά ένας τρομοκρατημένος σκλάβος που κοιτάτε τον ισχυρό αφέντη για να σας υπερασπιστεί και να σας προστατέψει. Αυτή είναι η απλή τεχνική τους».
Οι τρομοκρατημένοι σκλάβοι θα κοιτάξουν με ακόμη μεγαλύτερο δέος τον ισχυρό αφέντη τους, μόλις η ενεργειακή κρίση δώσει την σκυτάλη στην επισιτιστική κρίση.
Στο βιβλίο του με τίτλο «Η παγκόσμια τεχνητή οικονομική κρίση» (χ.χ., σελ. 71), ο Texe Marrs αναλύει τον Καβαλάρη του Μαύρου Αλόγου της Αποκαλύψεως του Ιωάννου και αναφέρει τα εξής:
«Μια σκηνοθετημένη παγκόσμια επισιτιστική κρίση θα ξεπροβάλλει ως ένα μαύρο σύννεφο από τον ουρανό. Οι άνθρωποι, που μόλις ένα βράδυ πριν, ήταν επιτυχημένοι, τρέφονταν καλά και στην ζωή τους είχαν άφθονα τα αγαθά, ξαφνικά θα βρεθούν εκτός δουλειάς και καριέρας και με σκοτεινές και δυσοίωνες οικονομικές προοπτικές. Ακόμα χειρότερη θα είναι η ταραχή που θα υποστούν όταν θα ανακαλύψουν πως, ακόμα κι αν διαθέτουν οικονομικούς πόρους και χρήματα, δεν υπάρχει σχεδόν καθόλου διαθέσιμο φαγητό, πουθενά και σε καμία τιμή».
Ίσως, όμως, αυτή η κρίση να είναι η μεγάλη ευκαιρία για την αφύπνιση των μέχρι πρότινος ευτυχισμένων σκλάβων. Ο μύθος του ντοστογεφσκικού Μεγάλου Ιεροεξεταστή μάς διδάσκει ότι οι μαζάνθρωποι εναποθέτουν την δυσβάσταχτη ελευθερία τους στα πόδια των αρχόντων τους με αντάλλαγμα την εξασφάλιση του άρτου τους.
Επομένως, αν ο άρτος εκλείψει, τότε οι μαζάνθρωποι αναμένεται να επαναστατήσουν. Εκτός κι αν η δαιμονική Νέα Τάξη Πραγμάτων καταφέρει να τους εξαπατήσει, παρέχοντας αλλεπάλληλα επιδοματικά ψίχουλα. Κάποια στιγμή, όμως, ακόμη και αυτά θα τελειώσουν, άρα και η υπομονή των πάλαι ποτέ ευτυχισμένων σκλάβων, οι οποίοι συμμετείχαν αυτοκαταστροφικά στο αγώνισμα της σκυταλοδρομίας κρίσεων, που θα ολοκληρωθεί ίσως με μια εκκωφαντική νευρική κρίση.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Το ανωτέρω κείμενο δημοσιεύθηκε, σχεδόν αυτολεξεί, στην εφημερίδα ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, 18.9.2022, σελ. 07β/23.
