Γεμάτο σπηλιές, απόκρημνα βράχια και δύσκολη πρόσβαση, ήταν ο ιδανικός τόπος για ασκητική ζωή.
Από τη Μινωική εποχή που υπάρχουν ευρήματα ανθρώπινης παρουσίας και μετέπειτα στα χρόνια του Χριστιανισμού, δεκάδες μοναχοί ασκήτευαν στις σπηλιές μέσα στα βράχια του Αγιοφάραγγου. Το όνομα του φαραγγιού δεν είναι τυχαίο, αλλά ούτε και και το εκκλησάκι που είναι αφιερωμένο στον Άγιο Αντώνιο τον ασκητή. Σύμφωνα με τον θρύλο, τριακόσιοι ερημίτες ζούσαν εδώ σε συνθήκες απόλυτης απομόνωσης.
Ο καθένας ασκήτευε μόνος και συναντιόταν με τους άλλους μόνο μια φορά τον χρόνο στο «γουμενόσπηλιο». Εκεί έκαναν καταμέτρηση και έβλεπαν πόσοι είχαν επιβιώσει σε σχέση με τον προηγούμενο χρόνο. Καλά κρυμμένο από τη φύση είναι το επιβλητικό Λιμνοβάραθρο Βουρβουλίτης. Μόνο από ψηλά μπορεί να φανεί.
Ένα
άνοιγμα στα απόκρημνα βράχια με τη λίμνη που επικοινωνεί υπόγεια με τη
θάλασσα και έχει υφάλμυρο νερό. Δίπλα από την παραλία υπάρχει ένα
μονοπάτι που οδηγεί επάνω στον βράχο όπου βρίσκεται ο Βουρβουλίτης.
Χρειάζεται όμως μεγάλη προσοχή γιατί τα βράχια είναι απότομα και
επικίνδυνα. Ο ασφαλέστερος τρόπος είναι μια πτήση με drone πάνω από το
σημείο.
πηγή