Δεν είναι της «ειδικότητας» του γράφοντος η ερευνητική δημοσιογραφία, όμως αυτός ο πολύ σκοτεινού ρόλου τύπος, που λέγεται Γρηγόρης Δημητριάδης, ανιψιός του πρωθυπουργού, γενικός γραμματέας του πρωθυπουργικού γραφείου και σύμφωνα με φήμες εμπλεκόμενος σε πολλές, πολύ περίεργες υποθέσεις, φαίνεται ότι παρόλη τη λίστα Πέτσα και την ένοχη σιωπή των καθεστωτικών μέσων ενημέρωσης, δεν μπορούσε πλέον να ξεφύγει από τις ευθύνες του, για τις επικερδείς «μπίζνες» με επίκεντρο τις παρακολουθήσεις, χάρη (και) στο ισραηλινό σύστημα Predator.
Φυσικά, παρακολουθήσεις με ευθύνη του γενικού γραμματέα του πρωθυπουργού δεν υπάρχουν. Οι ευθύνες σε τέτοιες περιπτώσεις είναι πάντα του ίδιου του πρωθυπουργού – απλώς ο ρόλος του γενικού γραμματέα, δίπλα στα οφέλη τα οποία προσφέρει, συνεπάγεται ενίοτε και τον ρόλο του «αυτοφωράκια».
Η δε παραίτηση και του αρχηγού της ΚΥΠ δίνει χαρακτηριστικά συνολικής κατάρρευσης της κυβέρνησης και παραδοχής ευθύνης, όταν μόλις λίγες μέρες πριν, ο εκπρόσωπος Τύπου μιλούσε περίπου για φαντασιώσεις των λίγων ενοχλητικών δημοσιογράφων που τολμούσαν να θέτουν ερωτήματα.
Παρεμπιπτόντως και χωρίς να υποτιμούμε τον παράγοντα της προσωπικής απώλειας ψυχραιμίας, είναι εξόχως περίεργο ότι ο διοικητής της ΕΥΠ παραδέχτηκε παρακολουθήσεις και μάλιστα μετά από αίτημα, δηλαδή εντολή, των ξένων μυστικών υπηρεσιών, οι οποίες μάλιστα, μεταξύ άλλων, αφορούσαν και τον πρόεδρο του τρίτου κόμματος. Τι τον ώθησε σε μια τέτοια παραδοχή, αντί για τις συνήθεις αρνήσεις; Το ότι τους έπιασαν με τη γίδα στην πλάτη, ότι το σύστημα Μητσοτάκη έχει «σπάσει» εσωτερικώς ή όπως προείπαμε οι προσωπικές ιδιαιτερότητες του διοικητή της ΕΥΠ; Επίσης, μετά από όλα αυτά, οι εισαγγελείς μας, θα εμπλουτίσουν τον φάκελο της καταγγελίας Ανδρουλάκη ή για να το θέσουμε ευγενικά, θα κοιτάξουν από την άλλη πλευρά, μόλις βρεθούν μπροστά στα ξένα συμφέροντα;
Πέρα από το ερευνητικό σκέλος της υπόθεσης, το οποίο εν πολλοίς απαντιέται δια των παραιτήσεων, παρότι μένει να αποδειχτεί (ή μη…) το πραγματικό εύρος των παρακολουθήσεων, όπως και η συμμετοχή ξένων δυνάμεων, με πρώτες εκείνες των ΗΠΑ και του Ισραήλ, υπάρχει και ένα πολύ πλούσιο πολιτικό παρασκήνιο.
Οι ίδιοι κύκλοι του εξωτερικού πρωτίστως και του εσωτερικού συνεπακόλουθα, οι οποίοι κρατούσαν τον Μητσοτάκη στη θέση του, του τράβηξαν το χαλί κάτω από τα πόδια. Αυτή είναι η μοίρα κάθε μαριονέτας.
Δεν είναι μυστικό, ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη και ο ίδιος ο πρωθυπουργός, εδώ και καιρό θεωρούνται τελειωμένοι από Βρυξέλλες, Ουάσιγκτον, Βερολίνο και εγχώρια ολιγαρχία. Δεν είναι μόνο η διαφθορά, η λεηλασία από τα καρτέλ και τους «κολλητούς» του πρωθυπουργού, η διαχείριση των μέσων ενημέρωσης, η έκρηξη σκανδάλων, όπως οι παράνομες επαναπροωθήσεις και πολλά άλλα, τα οποία έχουν φέρει σε δύσκολη θέση τους πάτρωνες της χώρας, στα μάτια ιδίως κύκλων του διεθνούς τύπου.
Δεν είναι μόνο η πιθανότητα να πληρώνει κατά ένα μέρος η κυβέρνηση, τη σχέση της με μερίδες του ελληνικού εφοπλιστικού κεφαλαίου, το οποίο βρίσκεται στο στόχαστρο των Βρυξελλών και του Βερολίνου, διότι είναι το μόνο το οποίο πλουτίζει από τις κυρώσεις κατά της Ρωσίας, ενώ οι Ευρωπαίοι βιομήχανοι γονατίζουν.
Είναι κυρίως ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης, (απ)έδειξε στους πάτρωνές του ότι δεν μπορεί ούτε καν να προσπαθήσει να βγάλει το χειμώνα. Όπως και στην υπόλοιπη Ε.Ε. (αλλά ίσως και στις ΗΠΑ) το κατεστημένο προετοιμάζει νέες «λύσεις», οι οποίες προϋποθέτουν κυβερνήσεις συνεργασίας και δοτούς πρωθυπουργούς, με την ελπίδα να απορροφήσουν τους κραδασμούς από την ήττα του οικονομικού κεραυνοβόλου πολέμου εναντίον της Ρωσίας.
Για αυτά τα σχέδια είχε παρεμπιπτόντως μιλήσει πριν από δεκαετίες ο Ανδρέας Παπανδρέου. Κατά ειρωνεία της τύχης, είναι η (α)συνέχεια του κόμματος που ίδρυσε, το ΠΑΣΟΚ- ΚΙΝΑΛ, εκείνο το οποίο πρωταγωνιστεί στα εν λόγω σενάρια. Παρεμπιπτόντως, μόνο τυχαίο δεν είναι ότι η οριστική κυβερνητική αποδόμηση ξεκίνησε από την καταγγελία του Νίκου Ανδρουλάκη.
Σε κάθε περίπτωση, γνωρίζουμε ότι το κατεστημένο θέλει τρικομματική συγκυβέρνηση, με δοτό πρωθυπουργό τύπου Μαργαρίτη Σχοινά, Κυριάκου Πιερρακάκη κλπ. Ο κάποτε κάθετος εναντίον αυτής της επιλογής, Αλέξης Τσίπρας, ίσως να αποδειχτεί πιο δεκτικός εφόσον έρθει το κόμμα του δεύτερο. Προφανώς αν είναι πρώτος, θα απαιτήσει την πρωθυπουργία. Και φυσικά, πάντοτε, υπάρχει το μαξιλάρι του ΠΑΣΟΚ- ΚΙΝΑΛ.
Θα αντέξει να βγάλει τον χειμώνα μια τέτοια κυβέρνηση; Μάλλον ναι κοινοβουλευτικώς, αλλά με τεράστια κοινωνική φθορά. Πρέπει όμως να συνειδητοποιήσουμε ότι το κατεστημένο της Δύσης, «παίζει τα ρέστα του». Προς το παρόν, προσπαθεί να κάνει μια διαχείριση της καταστροφής, την οποία το ίδιο προκαλεί. Χωρίς κανένα σχέδιο όχι μόνο διαχείρισης, αλλά έστω επιβίωσης εν μέσω πολέμου και οικονομικής κρίσης, ρίχνει όποιες εφεδρείες κοινοβουλευτικού κρετινισμού έχει, στο πεδίο, καίγοντας τις προηγούμενες επιλογές του, ταχύτερα από όσο οι ελληνικές ομάδες τους προπονητές τους, μετά από τις ευρωπαϊκές τους παρουσίες. Η παραίτηση Δημητριάδη λοιπόν είναι γλαφυρότατη: ο Μητσοτάκης αφήνει το προσκήνιο, αφού ρήμαξε ό,τι μπορούσε, προκειμένου να διασφαλιστεί η ομαλή παράδοση-παραλαβή της κυβερνητικής λειτουργίας, με έναν δοτό πρωθυπουργό.
https://kosmodromio.gr
https://choratouaxoritou.gr