τοῦ Νεκτάριου Δαπέργολα, Διδάκτορος Ἱστορίας
Ἡ ἐπίσημη ἔλευση στή χώρα μας ἑνός ἀχειροτόνητου παλιάτσου, πού ὅμως θά γίνει δεκτός μέ τιμές ἐκκλησιαστικοῦ προκαθημένου ἀπό κάποιους ἀδίστακτους ἀποστάτες τῆς πίστης, ἐπιφέροντας μολυσμό καί βεβήλωση, δίνει τήν εὐκαιρία νά ξαναθυμηθοῦμε ἐν τάχει τό ποιόν αὐτῆς τῆς συμμορίας.
Ἑνός πραγματικοῦ συρφετοῦ ἀπό πρώην κληρικούς πού καθαιρέθηκαν συνοδικά καί ἀναθεματίστηκαν, ἀλλά καί ἀπό ἐντελῶς ἀχειροτόνητους λαϊκούς, πού φόρεσαν ἁπλῶς ἕνα ράσο καί ὑποδύονται τούς ἐπισκόπους καί τούς ἱερεῖς. Ἑνός συρφετοῦ, γεμάτου ἀπό νεοναζιστικά σκουπίδια καί ἐπιβαρυμένου μέ πλεῖστα σεξουαλικά καί οἰκονομικά σκάνδαλα, πού πραγματοποιεῖ σφετερισμό καί ἀντιποίηση ἐκκλησιαστικῆς ἀρχῆς. Καί αὐτό, ἐπειδή ἔτσι τό θέλησε τό νεοταξικό διευθυντήριο πού ἀνέδειξε αὐτό τό τσίρκο πρός ἀντικατάσταση τῆς νόμιμης Οὐκρανικῆς Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία τελεῖ σέ ἐκκλησιαστική σύνδεση μέ τό Πατριαρχεῖο Μόσχας.
Καί φυσικά ὅσα γίνονται στήν Οὐκρανία ὑπό τίς «εὐλογίες» αὐτοῦ τοῦ ψευδαρχιεπισκόπου καί τῶν συνοδοιπόρων του τά τελευταῖα χρόνια (δηλαδή μία ἀτέλειωτη ἁλυσίδα πιέσεων, διώξεων, κατασχέσεων, ἐκβιασμῶν καί τρομοκρατίας) καθιστοῦν σαφές πῶς ἐννοοῦν αὐτήν τήν ἀντικατάσταση. Ἀφότου μάλιστα ξέσπασε καί ὁ πόλεμος, τό συγκεκριμένο σκυλολόϊ μέ τίς κυβερνητικές πλάτες καί τά ἀκροδεξιά τάγματα ἐφόδου πού τό συνεπικουροῦν, βρῆκε τήν εὐκαιρία (καί τή «δικαιολογία») γιά ἀκόμη μεγαλύτερη βία (μέ βομβαρδισμούς ναῶν, καμένα μοναστήρια, δολοφονίες καί ἐκτοπίσεις). Καί παράλληλα βεβαίως, ἡ στήριξη ἀπό τή διεθνῆ κυνότητα, ἀλλά καί ἡ ἀναγνώριση ἀπό κάποιες τοπικές ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες, μεταξύ τῶν ὁποίων καί ἡ ἡμετέρα, ἔχει ἐκτοξεύσει στά ὕψη καί τό θράσος αὐτῶν τῶν ἀχρείων. Ἡ ἀπαίτηση π.χ. τοῦ Ἐπιφανίου Ντουμένκο νά γίνουν διεθνεῖς ἐνέργειες γιά τήν ἀνατροπή τοῦ Πατριάρχη Μόσχας εἶναι ἕνα τέτοιο μνημεῖο θράσους. Ἐξίσου ἐξοργιστικό μνημεῖο ἀναίδειας καί στυγνοῦ φασισμοῦ ὅμως εἶναι ἀναμφίβολα ἡ πρόσφατη δημόσια ἀνακοίνωση ἑνός ἄλλου σαλτιμπάγκου, τοῦ δῆθεν ἐπισκόπου Ρόβνο καί Ὀστρόγκ Ἰλαρίωνα, πού καλεῖ τούς Οὐκρανούς πού παραμένουν μέχρι σήμερα πιστοί στή νόμιμη Ἐκκλησία ὑπό τόν ἀρχιεπίσκοπο Ὀνούφριο, ἤ νά ὑποταχθοῦν ἤ νά ἐξαφανιστοῦν. «Ἤ θά προσχωρήσετε στή δική μας Ἐκκλησία ἤ ἀλλιῶς θά πάρετε τίς βαλίτσες σας καί τόν Θεό σας καί θά ξεκουμπιστεῖτε ἀπό τή χώρα» εἶναι τό κεντρικό μήνυμα. Καί καταλήγει μέ ὕφος χιλίων καρδιναλίων: «Αὐτό εἶναι τό δίκαιο καί δέν δέχομαι ἀντίρρηση. Ὁ πόλεμος τῆς Ρωσίας κατά τῆς Οὐκρανίας θά ὁλοκληρωθεῖ δια παντός μόνο ὅταν στήν Οὐκρανία δέν θά μείνει οὔτε ἕνας ρωσόφιλος προδότης».
Αὐτά λοιπόν εἶναι τά ἄτομα πού ἔχει ἀναγνωρίσει ὡς κανονικούς μητροπολῖτες ἡ Ἑλλαδική Ἐκκλησία (σιωπηρά καί μετά τίς πραξικοπηματικές ἐνέργειες τοῦ τραγικοῦ ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν) καί συγχρωτίζεται μαζί τους, συλλειτουργῶντας καί συμπροσευχόμενη. Ἐπιτείνοντας φυσικά τόν οὐκρανικό ἐμφύλιο διχασμό, πού εἶναι ξεκάθαρο ὅτι φούντωσε πολύ περισσότερο ἀπό τή στιγμή πού ἐμφανίστηκε αὐτή ἡ ψευτοεκκλησία γιά νά ὑποδαυλίσει τά μίση καί νά ἐγκολπώσει σταδιακά Οὐνῖτες καί κάθε λογῆς ἀκόμη αἱρετικούς ὡς θρησκευτικός πυρῆνας ἐνάντια στούς Ὀρθοδόξους (γι' αὐτούς τούς σκοπούς ἐξάλλου δημιουργήθηκε). Γιατί εἶναι καί αὐτό ἀσφαλῶς μία βαρύτατη συνέπεια, πέρα ἀπό τό καθαρά πνευματικό καί ἐκκλησιαστικό πρόβλημα πού ταλανίζει ὄχι μόνο τήν Οὐκρανία, ἀλλά καί τήν παγκόσμια πλέον Ὀρθοδοξία.
Ὅσο γιά τόν βασικό αὐτουργό ὅλων αὐτῶν, ὡς κύριο ἐκτελεστικό ὄργανο τῶν κρυμμένων δαιμονικῶν διευθυντηρίων τοῦ πλανήτη, ἔχει βεβαίως διεύθυνση καί ὀνοματεπώνυμο. Θά τόν βρεῖτε στό Φανάρι. Καί τούς συνεργούς του θά τούς βρεῖτε διεσπαρμένους σέ ἀρκετές μητροπόλεις τοῦ ἑλλαδικοῦ χώρου. Νά τούς χαιρόμαστε...