Ὁ ἅγιος Σεραφεὶμ τοῦ Σαρώφ, ὅταν τὸν ρώτησαν τί ἔλειπε ἀπὸ τοὺς Χριστιανοὺς τῆς ἐποχῆς του καὶ δὲν εἶχαν τοὺς καρποὺς τῆς ἁγιότητος ποὺ ἄλλοτε ἦταν τόσο ἄφθονοι, ἀπάντησε: «Δὲν λείπει παρὰ μόνο μία προϋπόθεση: ἡ ἀπόφαση». Οἱ Ἅγιοι δὲν ἦταν φτιαγμένοι ἀπὸ ἄλλο ὑλικό· ἦταν ἄνθρωποι σὰν κι ἐμᾶς. Σὲ ἕνα διέφεραν: στὸ ὅτι πῆραν στὰ σοβαρὰ τὸ ζήτημα τῆς σωτηρίας τους.
Ἄλλωστε θὰ πρέπει νὰ συνειδητοποιήσουμε ὅτι ἡ ἁγιότητα δὲν εἶναι πολυτέλεια. «Διώκετε… τὸν ἁγιασμόν, οὗ χωρὶς οὐδεὶς ὄψεται τὸν Κύριον», γράφει ὁ ἅγιος ἀπόστολος Παῦλος (Ἑβρ. ιβ´ 14). Ὄχι ἁπλῶς νὰ κάνετε κάποια προσπάθεια γιὰ τὸν ἐξαγιασμό σας, ἀλλὰ «διώκετε»· νὰ τὸν ἐπιδιώκετε δηλαδὴ μὲ ὅλες σας τὶς δυνάμεις. Διότι χωρὶς ἁγιότητα κανεὶς δὲν θὰ δεῖ τὸν Κύριο. Στὸ τέλος τῆς ζωῆς μας, μετὰ ἀπὸ χρόνια πνευματικοῦ ἀγώνα, θὰ πρέπει νὰ ἔχουμε τουλάχιστον κάποια σημάδια ἀναγεννήσεως ἐπάνω μας, γιὰ νὰ βροῦμε ἔλεος.
Ἐξάλλου ἂς μὴ μᾶς ἀπογοητεύουν οἱ ἄφθαστες ἐπιδόσεις τῶν Ἁγίων. Γράφει πολὺ σοφὰ ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Σιναΐτης: Τὸ νὰ θαυμάζεις τὴν ἄσκηση τῶν Ἁγίων, εἶναι καλό· τὸ νὰ ἔχεις ζῆλο νὰ τὴν ἐφαρμόσεις, προξενεῖ τὴ σωτηρία. Ἀλλὰ τὸ νὰ θέλεις νὰ μιμηθεῖς μονομιᾶς τὴ ζωή τους, αὐτὸ εἶναι παράλογο καὶ ἀδύνατο (Κλῖμαξ Δ´ λδ´).
Ἕνας οἰκογενειάρχης δὲν μπορεῖ νὰ γίνει ἀσκητής· καλεῖται ὅμως νὰ ἁγιασθεῖ μέσα στὸ στίβο τῆς οἰκογενειακῆς ζωῆς. Ἕνας ἐπιχειρηματίας δὲν μπορεῖ νὰ παραμελήσει τὴν ἐπιχείρησή του. Θὰ ἀγωνισθεῖ ὅμως νὰ μὴ γίνει δοῦλος τοῦ χρήματος καὶ νὰ μὴν παραμελήσει τὴ σωτηρία τῆς ψυχῆς του. Σὲ κάθε περίπτωση, μποροῦμε καὶ πρέπει μέσα στὴν καρδιά μας νὰ δώσουμε τὴν πρώτη θέση στὸ Χριστὸ καὶ νὰ βάλουμε σὲ δεύτερη μοίρα ὅλα τὰ ἄλλα.
***
Ἀδελφοί, σήμερα ἡ Ἐκκλησία προβάλλει μπροστά μας τὰ ἐκλεκτὰ παιδιά της, τοὺς Ἁγίους, καὶ μᾶς καλεῖ νὰ τοὺς μιμηθοῦμε. Ἂς πάρουμε τὴν ἀπόφαση ποὺ μᾶς λείπει. Ἂς συγκινήσει τὶς καρδιές μας τὸ ἰδανικὸ τῆς ἁγιότητος. Καὶ ἂς ἀγωνιζόμαστε μὲ κάθε φιλοτιμία ζητώντας τὴ Χάρι τοῦ Θεοῦ· ζητώντας τὶς πρεσβεῖες τῶν Ἁγίων. Γιατὶ οἱ Ἅγιοι δὲν εἶναι σκιὲς τοῦ παρελθόντος· ζοῦν τώρα – καὶ γιὰ πάντα – στὸν οὐρανό. Καὶ πρεσβεύουν γιὰ μᾶς. Εἰδικὰ σήμερα μᾶς ἁπλώνουν τὸ χέρι αὐτοί, οἱ ὀλυμπιονίκες τοῦ πνεύματος, νὰ εἰσέλθουμε κι ἐμεῖς στὸ πνευματικὸ στάδιο καὶ νὰ ἀθλήσουμε, μὲ πίστη καὶ ταπείνωση, μὲ ὑπομονὴ καὶ αὐταπάρνηση, γιὰ νὰ κερδίσουμε τὸ ἄφθαρτο στεφάνι τῆς νίκης καὶ τῆς αἰώνιας δόξας στὴ Βασιλεία τῆς Παναγίας Τριάδος.
πηγή
https://pneumatoskoinwnia.blogspot.com/2022/06/blog-post_19.html