Η ναζιστική καταγωγή του Klaus Schwab ! O πατέρας του Klaus Schwab ιδρυτή του WEF έμπιστος του Χίτλερ, βιομήχανος και φασίστας Eugen Schwab με ναζιστική στρατιωτική στολή!
Είχε την εταιρεία Escher-Wyss που χρησιμοποίησε καταναγκαστικά έργα για να παράγει μηχανήματα για του πολέμους των Ναζί και υποστήριξε προσπάθειες τους για πυρηνικό τους πρόγραμμα. Ο αναθεωρητισμός και ο ρεβανσισμός του Παγκόσμιου Ναζισμού προς υλοποίηση μέσω της Μεγάλης Επανεκκίνησης.
Η Μεγάλη Επαναφορά είναι ο Μεγάλος Αναθεωρητισμός των ηττημένων δυσαρεστημένων του Β’ Παγκοσμίου για να επικρατήσουν εκ νέου…
Είναι ο Klaus Schwab, ο ιδρυτής του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ (WEF), ένας καλοκάγαθος γέρος που έχει στο μυαλό του μόνο το καλό της ανθρωπότητας;
Ή μήπως ο Schwab είναι γιος ενός συνεργάτη των Ναζί που εκμεταλλεύτηκε την καταναγκαστική εργασία και βοήθησε τους Ναζί να αναπτύξουν την πρώτη ατομική βόμβα;
Στα αριστερά ο ιδρυτής του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ, Klaus Schwab..
Στα δεξιά, ο πατέρας του, στενός έμπιστος του Χίτλερ, ο βιομήχανος και φασίστας «Eugen Schwab» με ναζιστική στρατιωτική στολή.
Ο Κλάους γεννήθηκε στη Γερμανία του Χίτλερ το 1938. Εκείνη την εποχή, ο πατέρας του ήταν επικεφαλής της «Escher-Wyss», μιας στρατηγικής επιχείρησης της ναζιστικής Γερμανίας, και είχε το δικό του στρατόπεδο συγκέντρωσης όπου οι κρατούμενοι έπρεπε να εργαστούν δωρεάν για την «Escher-Wyss». . “..!!
Αυτή η εταιρεία, η Escher-Wyss, χρησιμοποίησε επίσης καταναγκαστική εργασία για να παράγει μηχανήματα για την πολεμική προσπάθεια των Ναζί και επίσης υποστήριξε τις προσπάθειες των Ναζί να παράγουν βαρύ νερό για το πυρηνικό τους πρόγραμμα.
Ωστόσο, δεδομένου ότι γεννήθηκε στο Ράβενσμπουργκ της Γερμανίας το 1938, υπάρχουν πολλές εικασίες τους τελευταίους μήνες για το εάν η οικογένεια του Schwab μπορεί επίσης να είχε δεσμούς με την πολεμική προσπάθεια του Άξονα.
Τέτοιες διασυνδέσεις, εάν ανακαλυφθούν, θα αμαυρώσουν τη φήμη του WEF και ως εκ τούτου θα υποβάλουν την αποστολή και τα κίνητρα αυτού του ανθρώπου σε ανεπιθύμητο έλεγχο.
Στην έρευνα που ακολουθεί διερευνάται διεξοδικά το παρελθόν που προφανώς προσπαθεί να κρύψει ο Klaus Schwab. Η ανάμειξη της οικογένειας Schwab στη ναζιστική αναζήτηση για μια ατομική βόμβα και το παράνομο πυρηνικό πρόγραμμα του νοτιοαφρικανικού συστήματος απαρτχάιντ αποκαλύπτονται.
Η ιστορία του πατέρα του Klaus Schwab, Eugen Schwab, ο οποίος διηύθυνε την υποστηριζόμενη από τους Ναζί γερμανική πτέρυγα μιας ελβετικής εταιρείας μηχανικής που ήταν βασικός στρατιωτικός εργολάβος εν καιρώ πολέμου, είναι ιδιαίτερα ενδεικτική.
Αυτή η εταιρεία, η Escher-Wyss, χρησιμοποίησε επίσης καταναγκαστική εργασία για να παράγει μηχανήματα για την πολεμική προσπάθεια των Ναζί και επίσης υποστήριξε τις προσπάθειες των Ναζί να παράγουν βαρύ νερό για το πυρηνικό τους πρόγραμμα.
Χρόνια αργότερα, ο νεαρός Klaus Schwab θα καθόταν στο διοικητικό συμβούλιο αυτής της εταιρείας και θα συμμετείχε στην απόφαση να παράσχει στο ρατσιστικό καθεστώς απαρτχάιντ της Νότιας Αφρικής τον απαραίτητο εξοπλισμό για να ενταχθεί στην πυρηνική λέσχη.
Του καταλογίζεται επίσης ο προσανατολισμός στην Επαναφορά της πολιτικής του ελέγχου του πληθυσμού, η οποία επηρεάζεται από την ευγονική.
Στις 10 Ιουλίου 1870, ο παππούς του Klaus Schwab, Jakob Wilhelm Gottfried Schwab, που αργότερα ονομάστηκε απλά Gottfried, γεννήθηκε σε μια Γερμανία σε πόλεμο με τη Γαλλία. Η Καρλσρούη, η γενέτειρα του Γκότφριντ Σβάμπ, βρισκόταν στο Μεγάλο Δουκάτο της Βάδης…
Το 1893, ο 23χρονος Gottfried Schwab αποκήρυξε τη γερμανική του υπηκοότητα και εγκατέλειψε την Καρλσρούη για να μεταναστεύσει στην Ελβετία. Ο Schwab, ο οποίος ήταν αρτοποιός όταν έφυγε από την πατρίδα του, συνάντησε τη Marie Lappert από το Kirchberg κοντά στη Βέρνη, που ήταν πέντε χρόνια νεότερή του, στην Ελβετία.
Στις 27 Μαΐου 1898, οι δυο τους παντρεύτηκαν στο Roggwil της Βέρνης και τον επόμενο χρόνο, στις 27 Απριλίου 1899, γεννήθηκε ο γιος τους Eugen Schwab.
Ο Γκότφριντ Σβάμπ εκείνη τη στιγμή είχε ήδη γίνει μηχανολόγος μηχανικός και όταν ο Eugen ήταν περίπου ενός έτους, ο Γκότφριντ και η Μαρί Σβάμπ αποφάσισαν να επιστρέψουν στην Καρλσρούη, όπου ο Γκότφριντ πήρε ξανά τη γερμανική υπηκοότητα.
Ο Eugen Schwab ακολουθεί αργότερα τα βήματα του πατέρα του και γίνεται επίσης μηχανολόγος μηχανικός και συμβουλεύει τα παιδιά του να κάνουν το ίδιο.
Ο Eugen Schwab ξεκίνησε την καριέρα του σε ένα εργοστάσιο σε μια πόλη στην Άνω Σουηβία στη νότια Γερμανία, πρωτεύουσα της περιφέρειας Ravensburg, Baden-Württemberg. Το εργοστάσιο όπου ξεκίνησε την καριέρα του ήταν η γερμανική θυγατρική της ελβετικής εταιρείας Escher-Wyss.
Η Ελβετία είχε μια μακροχρόνια οικονομική σχέση με την περιοχή του Ράβενσμπουργκ: Ελβετοί έμποροι εισήγαγαν προϊόντα νήματος και ύφανσης στη χώρα στις αρχές του 19ου αιώνα.
Ταυτόχρονα, ο Ravensburg παρέδωσε σιτηρά στο Rorschach και κτηνοτροφία και διάφορα είδη τυριών στις Ελβετικές Άλπεις μέχρι το 1870. Μεταξύ 1809 και 1837, 375 Ελβετοί ζούσαν στο Ravensburg, ο αριθμός τους έπεσε μόνο στους 133 το 1910.
Οι έμποροι σιτηρών από το Rorschach επισκέπτονταν τακτικά το Ravensburger Kornhaus και η διασυνοριακή συνεργασία και το εμπόριο σήμαιναν ότι ένα υποκατάστημα του εργοστασίου μηχανών Escher-Wyss & Cie της Ζυρίχης θ΄άνοιγε.
Αυτό κατέστη δυνατό μετά την ολοκλήρωση μιας σιδηροδρομικής γραμμής μεταξύ 1850 και 1853, που συνέδεε την Ελβετία με το γερμανικό σιδηροδρομικό δίκτυο.
Το εργοστάσιο ιδρύθηκε από τον Walter Zuppinger μεταξύ 1856 και 1859 και ξεκίνησε την παραγωγή το 1860. Το 1861 ο κατασκευαστής του Ravensburg Escher-Wyss έλαβε το πρώτο του επίσημο δίπλωμα ευρεσιτεχνίας για «ειδικές συσκευές σε μηχανικούς αργαλειούς για την ύφανση κορδελών».
Ο Walter Zuppinger ανέπτυξε την εφαπτομενική τουρμπίνα του στο υποκατάστημα Ravensburg της Escher-Wyss και έβγαλε μια σειρά από άλλες πατέντες. Το 1870 ο Zuppinger και άλλοι ίδρυσαν μια χαρτοποιία στο Baienfurt κοντά στο Ravensburg.
Το 1875, αποσύρθηκε και αφιέρωσε όλη του την ενέργεια στην περαιτέρω ανάπτυξη των στροβίλων. Στις αρχές του αιώνα, ο Escher-Wyss εγκατέλειψε την ύφανση κορδέλας και επικεντρώθηκε σε πολύ μεγαλύτερα έργα, όπως η κατασκευή μεγάλων βιομηχανικών στροβίλων.
Το 1907, η εταιρεία ζήτησε μια «διαδικασία έγκρισης και παραχώρησης» για την κατασκευή ενός υδροηλεκτρικού σταθμού κοντά στο Dogern στο Ρήνο, κάτι που αναφέρεται σε μπροσούρα της Βασιλείας από το 1925.
Το 1920, ο Escher-Wyss βρέθηκε σε σοβαρές οικονομικές δυσκολίες. Η Συνθήκη των Βερσαλλιών περιόρισε τη στρατιωτική και οικονομική άνθηση της Γερμανίας μετά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Επιπλέον, η παρακμή των εθνικών έργων πολιτικού μηχανικού στην περιοχή ήταν ένα άλλο πρόβλημα για την ελβετική εταιρεία, της οποίας τα κεντρικά γραφεία από το 1806 ήταν στη Ζυρίχη.
Η εταιρεία, η οποία εξακολουθούσε να απολαμβάνει ισχυρή φήμη και ιστορία άνω των εκατό ετών, κρίθηκε πολύ σημαντική για να χαθεί.
Τον Δεκέμβριο του 1920, λοιπόν, πραγματοποιήθηκε αναδιοργάνωση με μείωση του μετοχικού κεφαλαίου από 11,5 σε 4,015 εκατομμύρια γαλλικά φράγκα και αύξηση του εκ νέου σε 5,515 εκατομμύρια ελβετικά φράγκα.
Στο τέλος του οικονομικού έτους 1931, η Escher-Wyss ήταν ακόμα στο κόκκινο, αλλά συνέχισε να παραδίδει σημαντικές συμβάσεις στη δεκαετία του 1920, όπως αποδεικνύεται από την επίσημη αλληλογραφία του William III. Πρίγκιπας του Ουράχ στην εταιρεία Escher-Wyss και διαχειριστής περιουσίας του Οίκου των Ουράχ, λογιστής Julius Heller, από το 1924.
Η παραπάνω αλληλογραφία αφορά τους «Γενικούς Όρους και Προϋποθέσεις της Ένωσης Γερμανών Κατασκευαστών Υδροτουρμπίνων για την Παράδοση Μηχανημάτων και Άλλου Εξοπλισμού για Υδροηλεκτρικούς Σταθμούς».
Επιπλέον, η συνεργασία επιβεβαιώνεται και από ένα φυλλάδιο για τους «Προϋποθέσεις της Ένωσης Γερμανών Κατασκευαστών Υδροτουρμπίνων για την Εγκατάσταση Στροβίλων και Ανταλλακτικών Μηχανών στο Γερμανικό Ράιχ», το οποίο δημοσιεύτηκε στις 20 Μαρτίου 1923 ως μέρος μιας διαφημιστικής εκστρατείας για έναν γενικό ρυθμιστή πίεσης λαδιού από την Escher-Wyss εκτυπώθηκε.
Αφού η παγκόσμια οικονομική κρίση στις αρχές της δεκαετίας του 1930 είχε κάνει την παγκόσμια οικονομία σε ερείπια, ο Escher-Wyss ανακοίνωσε: «Λόγω της καταστροφικής εξέλιξης της οικονομικής κατάστασης που σχετίζεται με την κατάρρευση του νομίσματος, η εταιρεία [ Escher-Wyss] είναι προσωρινά ανίκανη να συνεχίσει τις τρέχουσες δεσμεύσεις της να συνεχίσει σε διάφορες χώρες πελατών.
Η εταιρεία είπε επίσης στην ελβετική εφημερίδα Neue Zürcher Nachrichten ότι θα ζητήσει δικαστική αναστολή. Η εφημερίδα ανέφερε την 1η Δεκεμβρίου 1931 ότι «η εταιρεία Escher-Wyss έλαβε μορατόριουμ για την πτώχευση μέχρι τα τέλη Μαρτίου 1932 και μια εταιρεία καταπιστεύματος ορίστηκε διαχειριστής στην Ελβετία». Το άρθρο έλεγε αισιόδοξα ότι «υπάρχει προοπτική συνέχισης των επιχειρήσεων».
Το 1931, η Escher-Wyss απασχολούσε περίπου 1.300 μη συμβασιούχους εργάτες και 550 εργάτες του ”λευκού γιακά”. Στα μέσα της δεκαετίας του 1930, ο Escher-Wyss αντιμετώπισε ξανά οικονομικές δυσκολίες. Για να σωθεί η εταιρεία, αυτή τη φορά επιστρατεύτηκε μια κοινοπραξία για να σώσει την μαχόμενη εταιρεία μηχανολογίας.
Η κοινοπραξία δημιουργήθηκε εν μέρει από την ελβετική Bundesbank (της οποίας έτυχε να διευθύνεται από έναν Max Schwab που δεν είχε σχέση με τον Klaus Schwab) και έλαβε χώρα περαιτέρω αναδιάρθρωση. Το 1938, ανακοινώθηκε ότι ένας μηχανικός της εταιρείας, ο συνταγματάρχης Jacob Schmidheiny, επρόκειτο να γίνει ο νέος πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου της Escher-Wyss.
Λίγο μετά το ξέσπασμα του πολέμου το 1939, ο Schmidheiny φέρεται να είπε: «Το ξέσπασμα του πολέμου δεν σημαίνει απαραίτητα ανεργία για τη μηχανική βιομηχανία σε μια ουδέτερη χώρα, αντίθετα». Ο Escher-Wyss και η νέα του ηγεσία προφανώς ανυπομονούσαν να επωφεληθούν από τον πόλεμο, ανοίγοντας το δρόμο για τη μετατροπή τους σε σημαντικό προμηθευτή όπλων των Ναζί.
Για όσους αμφισβητούν την αναγκαιότητα της αποναζιστικοποίησης της Ουκρανίας είναι προφανές ότι πολύ περισσότερο χρήζει αποναζιστικοποίησης η ίδια η Παγκοσμιοποίηση.
https://dimpenews.com
https://oimos-athina.blogspot.com