Τις κακές συνέπειες της τηλεόρασης και πρόσφατα του διαδικτύου (internet) ΟΛΟΙ, και ιδιαίτερα οι Πνευματικοί από τις εξομολογήσεις, τις γνωρίζουμε. Προς αντιμετώπιση του προβλήματος αναφέρουμε τα ακόλουθα, που εφαρμόζονται από συνεχώς αυξανόμενο αριθμό οικογενειών, για προβληματισμό και σωφρονισμό όσων θέλουν να δουν κατάματα το πρόβλημα και ενδεχομένως ανησυχούν ακόμη για το μέλλον των παιδιών τους:
ΕΑΝ τα παιδιά μέχρις ότου πάνε στο Δημοτικό, ζώντας μέσα στο σπίτι τους και μη επηρεαζόμενα από τρίτους, δε βλέπουν τηλεόραση (οι γονείς θα ακούνε ειδήσεις από το ραδιόφωνο), θα συνηθίσουν να μη βλέπουν, οπότε δε θα τη ζητούν και αργότερα, όταν μεγαλώσουν. Διότι θα μάθουν από μικρά τι θέλει ο Θεός και διότι θα γεμίσουν τις ώρες τους με άλλες πολύ καλύτερες απασχολήσεις (συζητήσεις με τους γονείς, παιχνίδια, περιπάτους, παρακολούθηση Εσπερινού και Αποδείπνου, εκδρομές και ταξίδια στο εσωτερικό αλλά και στο εξωτερικό). Έτσι στα παιδιά αυτά αναπτύσσεται το ομαδικό πνεύμα οικογενείας (αυτό ευκολότερα συμβαίνει στις πολύτεκνες οικογένειες), γνωρίζουν το γιατί κάνουν ό,τι κάνουν και το υποστηρίζουν με θάρρος, αποφεύγουν ό,τι τους βλάπτει και αισθάνονται υπερπλήρη, χωρίς κόμπλεξ, όπως φαίνεται και από τα δύο επόμενα παραδείγματα:
Ένα πρωϊνό τα παιδιά ενός Δημοτικού Σχολείου μιλούσαν και γελούσαν σχεδόν όλα για το Βέγγο που είχαν δει αποβραδίς στην τηλεόραση. Ένα κοριτσάκι Δ΄ τάξης ρώτησε τη συμμαθήτριά της:
- Δε μου λες, Μαρία, τι είναι αυτός ο Βέγγος που όλοι γι’ αυτόν μιλάτε;
- Καλά, εσείς δεν έχετε τηλεόραση στο σπίτι σας;
- Όχι, δεν έχουμε.
- Ααα! Φαίνεται ότι είστε φτωχοί!
- Τηλεόραση δεν έχουμε, αλλά μαζί με τους γονείς μου και τα αδέλφια μου πήγα στην Αμερική. Εσύ, Μαρία, πήγες;
Η Μαρία έμεινε με ανοιχτό το στόμα και η «Αμερικάνα» αισθάνθηκε πολύ άνετα, σαν νικήτρια.
Όταν ένα παιδάκι της Α΄ Δημοτικού κορόιδεψε το συμμαθητή του, που δεν είχε στο σπίτι του τηλεόραση, επειδή δε γνώριζε κάποια λέξη που ακουγόταν συχνά σ’ αυτήν, αυτός του απάντησε: «Γιατί, εσύ ξέρεις τι είναι το πετραχήλι;»
Στα ανωτέρω προβάλλονται δύο κυρίως ενστάσεις:
Πρώτη: Τα παιδιά που δεν βλέπουν τηλεόραση γίνονται κομπλεξικά μπρος στους συμμαθητές τους.
Απάντηση: (1) Πως το συμπεραίνουν αυτό; Με εικασίες; Γνώμη γι’ αυτό μπορούν να έχουν όσοι γονείς το εφάρμοσαν στα παιδιά τους, οι οποίοι διαφωνούν πλήρως με την ένσταση.
(2) Ο ισχυρισμός αυτός (της ένστασης), προβαλλόμενος από πιστούς χριστιανούς, είναι το λιγότερο προσβλητικός για την πίστη μας. Είναι δυνατόν οι λύσεις του Θεού να δημιουργούν κόμπλεξ και προβλήματα; Αυτό είναι αδύνατο. Κόμπλεξ δημιουργείται, όταν κομπλεξικοί είναι οι γονείς, όταν πιέζονται τα παιδιά να μη βλέπουν (ενώ συνήθισαν να βλέπουν) τηλεόραση, χωρίς να πείθονται γι’ αυτό, και όταν υπάρχει ανειλικρινής χριστιανική ζωή και υποκρισία μέσα στην οικογένεια. Αντίθετα όταν υπάρχει υπακοή και συνέπεια στο νόμο του Θεού και την Εκκλησία Του, στα παιδιά αυτών των οικογενειών δημιουργείται κλίμα ευφορίας και πνεύμα ομολογίας.
(3) Μπορεί ποτέ να θεωρηθεί σοβαρή και λογική η απόφαση κάποιου γονέα που προτιμά, για να μη γίνει το παιδί του, κατά τη γνώμη του κομπλεξικό, να γίνει πορνικό – εγκληματικό – τρομοκρατικό – μαγικό – σατανικό – πληκτο, βλέποντας τηλεόραση;
Δεύτερη: Γιατί να μη βλέπουν τα παιδιά ό,τι ωφέλιμο και μη βλαβερό, πράγμα που ρυθμίζεται μεταξύ γονέων και παιδιών;
Απάντηση: (1) Υπάρχουν σήμερα γονείς που το κάνουν αυτό, αλλά δύσκολα επιτυγχάνουν αυτό που θα ήθελαν. Διότι στα παιδικά π.χ. έργα, μέσα σε κάθε αθώα κατά τα άλλα υπόθεση, υπάρχει παρακίνηση μέσω των «ηρώων» του έργου σε απειθαρχία των παιδιών προς τους γονείς και γενικά τους μεγάλους, ενώ τώρα προσθέσανε με τρόπο τη μαγεία, οπότε τα παιδιά εθίζονται στις τερατόμορφες, σατανικόμορφες φιγούρες και στις εύκολες λύσεις!
(2) Τα καλά έργα διακόπτονται για διαφημίσεις ή για το προσεχές έργο. (Το ίδιο συμβαίνει εκ συστήματος και στα αθλητικά). Τις στιγμές αυτές το καλό και ωφέλιμο έργο συνεχίζει να είναι καλό; Εάν το παιδί αμέσως αλλάξει κανάλι, μπορεί να βγάλει από τη μνήμη του την ακατάλληλη σκηνή; Επομένως, ποιος πατέρας σήμερα, εάν φροντίζει για την ηθική προστασία των παιδιών του, δε θα στερήσει από τα παιδιά του τα λίγα έστω καλά, για να αποφύγει τα πλείστα επιβλαβή και ψυχοφθόρα έργα;
(3) Τα παιδιά που βλέπουν τα καλά και επιλεγμένα έργα παύουν να έχουν φαντασία και περιέργεια; Πληροφορούμε, λοιπόν, αυτούς τους εφησυχάζοντας γονείς ότι, όταν πάνε στην αγρυπνία, ή όταν απουσιάζουν σε επισκέψεις, βλέπουν, τα καλά κατά τα άλλα παιδιά τους και άλλα έργα (…) και κάνουν, μερικές φορές, και μεταξύ τους ότι βλέπουν! Όσοι στα σπίτια τους έχουν μόνο βίντεο, αυτά τα παιδιά μπορούν να βλέπουν, δανεισμένες από συμμαθητές τους ταινίες πορνό ή «τσόντες»! (Αυτό το γνωρίζουν οι Πνευματικοί). Από την τρυφερή τους ηλικία και τα καλά παιδιά σήμερα, παρασυρμένα από άλλα, γνωρίζουν ΟΛΑ όσα δείχνει η τηλεόραση («ο νοών νοείτω»).
Πέραν όμως της καλής ή κακής επίδρασης των έργων, υπάρχει η διοχετευμένη αήθης νοοτροπία που επιβάλλεται στους τηλεθεατές προγραμματισμένα: η μηχανοποίηση της σκέψης. Διότι η τηλεόραση, όπως παραδέχονται πλέον πολλοί, αποπροσανατολίζει τους ανθρώπους, (πέραν του ότι τους αποξενώνει μεταξύ τους). Αυτό που έχουν ακούσει οι τηλεθεατές, αυτό που έχουν δει, αυτό επαναλαμβάνουν. Δεν παίρνουν μια στροφή παραπάνω. Έτσι θέλουν να μας μηχανοποιήσουν αυτοί που σχεδιάζουν και προγραμματίζουν στα Μ.Μ.Ε. με εντολές, προφανώς, άνωθεν. Αυτά που ακούμε, αυτά να πιστεύουμε, αυτά να κάνουμε! Και δυστυχώς οι σύγχρονοι Έλληνες, κατά μεγίστη πλειοψηφία, τα υφίστανται, τα ανέχονται και τα δέχονται ΑΠΑΘΩΣ!
Όσοι γονείς, λοιπόν, επιμένουν στις απόψεις τους υπέρ της τηλεόρασης και δεν την κλείνουν, ή θεληματικά διαφωνούν με τους Αγίους Πατέρες της Εκκλησίας μας που τονίζουν την εισβολή των πειρασμών από τις θυρίδες της ψυχής, τους οφθαλμούς, ή χαρίζονται στους εαυτούς τους (σε βάρος των παιδιών τους και όχι μόνο), επειδή η τηλεόραση έγινε κυρίως για τους ίδιους δυνατό πάθος.
Εάν αυτοί οι γονείς νομίζουν ότι μπορούν να συνδυάσουν το πάθος τους με σωστή πνευματική ζωή, ματαιοπονούν και συνεχίζοντας την τακτική τους, κάποια ημέρα θα απογοητευθούν∙ και για την ανατροφή των παιδιών τους και για την «πνευματική» ζωή τους.
«Μικρή Συμβολή στη Χριστιανική Ζωή», Πρεσβ. Γεωργίου Κουγιουμτζόγλου
ΠΗΓΗ makkavaios
https://filoinikodimou.blogspot.com/2022/05/blog-post_64.html