Η ελληνική σημαία υψώθηκε περήφανα, έγινε η ορθόδοξη λειτουργία για τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου από τον πατριάρχη Αντιοχείας Ιωάννη, τα παιδιά με την ελληνική συνείδηση έδειξαν ότι η Ελλάδα υπάρχει ακόμα στις πατρογονικές της εστίες.
Φυσικά, είδηση δεν έπαιξε πουθενά. Όπως δεν έπαιξε και η μεγάλη συναυλία που οργανώθηκε στην Δαμασκό παρουσία του πατριάρχη, της υπουργού πολιτισμού της Συρίας και πλήθους αξιωματούχων και πολιτών.
Όπως δεν παίζει πουθενά η είδηση για την απαγωγή και δολοφονία από ισλαμιστές των Ορθοδόξων προκαθημένων πριν από λίγα χρόνια, η οποία ακόμα δεν έχει εξιχνιαστεί.
Όπως δεν έπαιξε πουθενά ο αγώνας των ελληνορθόδοξων κατά των Τούρκων εισβολέων και των τρομοκρατών συνεργατών τους. Στο πλευρό του Μπασάρ αλ Άσαντ, του οποίου η επικράτηση επέτρεψε στους Ελληνορθόδοξους της Συρίας να συνεχίσουν να υπάρχουν.
Όλα αυτά τα χρόνια που ο λαός της Συρίας υποφέρει από την τουρκική εισβολή, η Ελλάδα όχι μόνο δεν συμπαραστάθηκε στους Ελληνορθόδοξους και τον υπόλοιπο συριακό λαό, αλλά αντίθετα στάθηκε στο πλευρό των εισβολέων. Το 2014 μάλιστα ο Βαγγέλης Τούρκογλου πρωτοστατούσε ώστε να υπάρξει στρατιωτική παρέμβαση της Δύσης! Όχι για να βοηθήσει τον πολιτισμένο λαό της Συρίας και τους ελληνορθόδοξους, αλλά για να τους βομβαρδίσει προς όφελος της Τουρκίας και του ισλαμικού κράτους!
Κάποιος θα μπορούσε εύκολα να χρησιμοποιήσει τον χαρακτηρισμό «προδότες», για όλους αυτούς που άφησαν τα αδέρφια μας στο έλεος των σφαγέων.
Ο ίδιος χαρακτηρισμός όμως θα μπορούσε να απευθυνθεί και σε όσους κρύβουν αυτές τις υπέροχες εικόνες, γεμάτες Ελλάδα στην καρδιά της Δαμασκού.