Η ταπεινότης μου το λέει συχνά πυκνά, η πραγματικότητα έχει ένα ελάττωμα, υπάρχει. Κι αν την αγνοήσεις, έρχεται κάποια στιγμή και σε κλοτσάει στα αχαμνά. Δεν μπορείς λοιπόν να κάνεις πολιτική χωρίς να έχεις ρεαλιστική αποτύπωση της πραγματικότητας, όλων των παραγόντων που τη συνθέτουν και φυσικά και χωρίς να ξέρεις Ιστορία. Όλα τα προβλήματα από κάπου έρχονται και κάπου πάνε, και έχει σημασία ποιος είναι ποιος.
Η ελληνόφωνη Αριστερά, όταν κυβέρνησε, όπως καψοκαλύβικα κυβέρνησε, βιάστηκε να ξοφλήσει κάτι παλιά ιστορικά γραμμάτια στους συνεταίρους της στην προδοσία του 1946-49, τους ΝΟΦίτες και εν γένει τους ψευδομακεδόνες, τους μόνους συμμάχους της στη χωριστική κομμουνιστική ανταρσία, με στόχο την επιβολή σταλινικής δικτατορίας και την απόσπαση του εδάφους της μιας και μόνης Μακεδονίας, της ελληνικής. Γι’ αυτό κιόλας επέλεξαν συμβολικά ως τόπο του εγκλήματος τους ψαράδες Πρεσπών, εκεί όπου το 1949 έγινε το τελευταίο συνέδριο του ΝΟΦ (το ΕΑΜ των σλαβόφωνων), παρουσία του Ζαχαριάδη, που τους υποσχέθηκε δικό τους κράτος με δικά μας εδάφη. Ο ορισμός της εσχάτης προδοσίας.
Έτερος στόχος ήταν το πλήγμα στην καρδιά του ελληνικού εθνισμού, στην ταυτότητα και την περηφάνια μας, διότι η ποικιλόχρωμη Αριστερά μισεί το Έθνος. Παράλληλα η τότε κυβέρνηση ικανοποιούσε τον αμερικανικό παράγοντα, που έχει στο έδαφος των Σκοπίων μία από τις μεγαλύτερες στρατιωτικές βάσεις του και ήθελε λύση του προβλήματος και ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ. Τέλος, και από αυτό ξεκίνησε η φαεινή ιδέα των Πρεσπών, άμεσος στόχος ήταν ο διχασμός της Νέας Δημοκρατίας, αφού ο Μητσοτάκης και η ηγετική του ομάδα συμφωνούσαν με τέτοια λύση, και έτσι μια ομάδα βουλευτών της Βόρειας Ελλάδας κυρίως με την υποστήριξη επιχειρηματικών κύκλων θα διασπούσε το κόμμα συγκροτώντας μια ντεμέκ «Λίγκα του Βορρά», θα πηγαίναμε σε εκλογές και με διχασμένη τη Ν.Δ. ο ΣΥΡΙΖΑ θα ξανακέρδιζε βραχεία κεφαλή. Η δυναμική αντίδραση του λαού, οι τεράστιες σε μέγεθος και παλμό παλλαϊκές συγκεντρώσεις, το κύμα λεκτικών τουλάχιστον προπηλακισμών από πιστούς αλλά πατριώτες νεοδημοκράτες σε βουλευτές και στελέχη που πήγαν να λειτουργήσουν ως «λαγοί» του συμβιβασμού λειτούργησαν ως ψυχρολουσία στην Πειραιώς, που ορθώς ανέκρουσε πρύμνα, άφησε τον ΣΥΡΙΖΑ να κάνει τη βρόμικη δουλειά, με τα κωμικά «δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι για το όνομα, αλλά θα αγωνιστούμε για τη γλώσσα και την εθνικότητα» και άλλες σαχλαμάρες, αλλά πάντως απέφυγε την άμεση συνέργεια στο έγκλημα, δεν διχάστηκε η Ν.Δ. και πήρε την εξουσία.
Ακόμη βέβαια και ο Ζάεφ, ο «σοσιαλδημοκράτης», χρησιμοποιούσε τη Συμφωνία των Πρεσπών για να καθαρίζει πατάτες και να σκουπίζει το τηγάνι. Σουρωτήρι στις παραβιάσεις που τεκμηριώνουν δικαίωμά μας για καταγγελία.
Τώρα όμως έρχεται η αμείλικτη πραγματικότητα που λέγαμε και οι παίκτες που αγνόησαν οι αριστεροί αστροπέλεκες των Πρεσπών, όταν έγλειφαν τις τελευταίες εφεδρείες τους στον Γράμμο, πριν από 62 χρόνια. Ερχεται το VMRO-DPMNE, σωβινιστές από γεννησιμιού τους, πολιτικοί απόγονοι του μεγαλύτερου, κατ’ αυτούς, ηγέτη τους, του Ιβάν Μιχαήλοφ, προσωπικού φίλου του Χίτλερ, του Χίμλερ, του Χάιντριχ και του αρχηγού της Ουστάσα, του Αντε Πάβελιτς, για του οποίου τους Ουστάσι υπάρχει έγγραφο του SS που τους χαρακτήριζε βαρβάρους! Φανταστείτε τι καλά παιδιά ήταν. Ο Μιχαήλοφ, ξαναθυμίζω, ήταν ο ιδρυτής των τριών Ταγμάτων των SS με σλαβόφωνους εθελοντές που έδρασαν στη Μακεδονία και κατέσφαξαν Ελληνες και Εβραίους, και επίσης αυτός που απέσπασε με υπογραφή του Χίτλερ την ίδρυση αυτόνομου «Μακεδονικού» κράτους, που όμως δεν υλοποιήθηκε, διότι οι Γερμανοί καταρρέοντας σε όλα τα μέτωπα υποχώρησαν και από τα Βαλκάνια και δίχως την προστασία τους τα όνειρα του Μιχαήλοφ και του VMRO που ηγείτο ήταν μάταια. Οταν πέθανε δε, νομίζω το 1991, ο Σκοπιανός πρωθυπουργός στην κηδεία του αναφέρθηκε «στην κληρονομιά του μεγάλου Ιβάν Μιχαήλοφ, την οποία συνεχίζουμε».
Στα Σκόπια, λοιπόν, στις αυτοδιοικητικές εκλογές, το VMRO-DPMNE, το κόμμα της κληρονομιάς Μιχαήλοφ, που διαφωνεί με τις Πρέσπες, συνέτριψε τους σοσιαλδημοκράτες του Ζάεφ, πήρε τους μισούς και κάτι παραπάνω από τους δήμους της χώρας, 42 από τους 81, συμπεριλαμβανομένης της πρωτεύουσας. Ο Ζάεφ πήρε 16 δήμους και οι Αλβανοί, που συνεχώς αυξάνονται πληθυσμιακά, 15.
Ο Ζόραν Ζάεφ ανακοίνωσε ότι θα παραιτηθεί και ανέλαβε «την πλήρη ευθύνη» για το εκλογικό αποτέλεσμα. Όσο δε και να μη θέλει πρόωρες εκλογές, θα αναγκαστεί, διότι πιθανότατα δεν θα μπορεί να σχηματιστεί κυβέρνηση. Λέω πιθανότατα, διότι στο μόρφωμα αυτό, όπως αποδείχθηκε και με την ψήφιση στη Βουλή τους της Συμφωνίας των Πρεσπών, το λάδωμα και οι βαλίτσες πάνε σύννεφο.
Πάντως θα έχει ενδιαφέρον η εξέλιξη. Φαντάζεστε το VMRO να καταγγείλει τη Συμφωνία και να τους παρακαλάει η ελληνική κυβέρνηση να μην το κάνουν;
Να το κάνω λοιπόν ψιλά, ώστε να το καταλάβουν και οι Ταλλεϋράνδοι της πολιτικής μας τάξης. Το μόρφωμα των Σκοπίων έχει ημερομηνία λήξης. Οι καλύτεροι εκεί, οι λιγότερο σωβινιστές, κάνουν τους δικούς μας χρυσαυγίτες να μοιάζουν με τροτσκιστές διεθνιστές. Ο Ζάεφ παραβίαζε συνεχώς τη συμφωνία, οι VMROτζήδες κομιτατζήδες θα την κάνουν προσάναμμα για το τζάκι τώρα που χειμωνιάζει. Ο αλβανικός παράγοντας συνεχώς ενισχύεται λόγω υπεργεννητικότητας και δεν δίνει δεκάρα περί «μακεδονισμού» Σλάβων απατεώνων. Η Βουλγαρία επίσης δεν αναγνωρίζει ξεχωριστή, μη βουλγαρική «μακεδονική» ταυτότητα. Τι θα κάνει λοιπόν ο Κυριάκος Μητσοτάκης όταν το VMRO, αφού τα Σκόπια πήραν ό,τι πήραν, θα σκίσει κομματάκια όλες τις σελίδες της συμφωνίας με τις δικές τους υποχρεώσεις και θα τα φυσήξει σαν χαρτοπόλεμο στα μούτρα μας; Θα σφυρίζει κλέφτικα ή ταπεινωτικά θα τους παρακαλάει;
Λοιπόν, η καταγγελία της συμφωνίας είναι μονόδρομος. Δεν θα αναγνωρίζουμε κράτος με τον όρο «Μακεδονία». Στις ΗΠΑ δώσαμε ήδη πολλά και αν ανησυχούν για τη βάση τους στα Σκόπια, να τη φυλάμε κι εμείς διπλοβάρδια. Προσφέρομαι κι εγώ τα Σάββατα να είμαι εφοδεύων, γερμανικό 2-3 το πρωί. Να εξηγήσουμε πως αυτό το πράμα δεν θα επιζήσει και πολύ και να κάνουμε άλλες διευθετήσεις, χωρίς βόρεια, άνω, κάτω κ.λπ. «Μακεδονία». Αλλιώς η καθημερινότητα της ΜΗ τήρησης της ετεροβαρούς, λεόντειας υπέρ των Σκοπίων συμφωνίας από το VMRO, τους απογόνους των συνεργατών των SS, θα είναι μια συνεχής διακωμώδηση της εξωτερικής μας πολιτικής και ταπείνωση της κυβέρνησης και της χώρας μας.
Φαήλος Μ. Κρανιδιώτης
πηγή