Ο Δούρειος ίππος μπήκε στο μαντρί από ανεύθυνους θρησκευτικούς ηγέτες, σκοτισμένους οικουμενιστές, που δεν στέργουν να αποδεχτούν κανένα διαπιστευτήριο αιρετικών φρονημάτων των αιρετικών, όσο κι αν αυτοί αφειδώλευτα τα προσφέρουν.
Ο λύκος μπήκε στο μαντρί και ζητά “τίνα καταπίει”. Στις 26 Οκτωβρίου, στο συνέδριο αυτό των δαιμόνων στο Κίεβο, παρουσιάστηκαν στα ουκρανικά τα έγγραφα ορθόδοξων-καθολικών διαλόγων των τελευταίων 40 χρόνων, αλλά και πολύ ηχηρές δηλώσεις ενώσεως, που κάνουν πολλούς αναλυτές να συμπεραίνουν ότι το έργο ενοποίησης Βατικανού και Φαναρίου έχει εισέλθει στην πρακτική του φάση.
Το παράδοξο είναι ότι ο Ντουμένκο δεν παρευρέθηκε στο συνέδριο, αν και το Φανάρι εκπροσωπήθηκε δεόντως από τον Έξαρχο Κωνσταντινουπόλεως στην Ουκρανία, Επίσκοπο κ. Μιχαήλ (Ανίστσενκο). Είναι τιτουλάριος επίσκοπος Κομάνων (δηλαδή επίσκοπος ανύπαρκτης επισκοπής), επικεφαλής του σταυροπηγείου του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως και ηγούμενος της εκκλησίας του Αγίου Ανδρέα στο Κίεβο. Σε αυτόν μάλιστα απευθύνθηκε η προτροπή από τους ελληνόρυθμους καθολικούς ( ουνίτες), διά στόματος του “ιερέα” και Προέδρου του Ινστιτούτου Οικουμενικών Σπουδών του Ουκρανικού Καθολικού Πανεπιστημίου Ιβάν Ντατσκό, να πάρει ο Οικουμενικός Πατριάρχης τον Ντουμένκο μαζί του στον Πάπα, γιατί αυτό θα βοηθήσει την OCU (σχισματική Ουκρανική εκκλησία) να αναγνωριστεί διεθνώς. Συγκεκριμένα ο Ντατσκό απευθύνθηκε στον Επίσκοπο Κομάνων, ζητώντας του να μεταφέρει στον Πατριάρχη αυτήν την πρόταση από την UGCC, συμπληρώνοντας με αναίδεια: «Και ας μη φοβάται (σ.σ. ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος) μην τον χτυπήσει ο Πάπας στο κεφάλι με το κλειδί του Πέτρου». Ο Ουνίτης θεολόγος πιστεύει ότι, εάν οι Ουνίτες δεν ενωθούν τώρα με την OCU, θα είναι μεγάλη αμαρτία.
Οι κακές γλώσσες λένε ότι ο Ντουμένκο το παίζει δύσκολος, γιατί πρέπει να καταπιεί ότι η ενοποίηση της δομής του με την UGCC δεν θα είναι ίση. Στην πραγματικότητα, αυτό θα σημαίνει την απορρόφηση της OCU από την Ουκρανική Ελληνο-καθολική Εκκλησία και η θέση του Σ. Ντουμένκο σε αυτή την ενωμένη δομή δεν θα είναι σε καμία περίπτωση η πρώτη.
Οι παρατρεχάμενοί του ωστόσο, ο “επίσκοπός” του Μιχαήλ Ζίνκεβιτς συγκεκριμένα, την παραμονή του συνεδρίου υποστήριξε την ένωση με τους Ουνίτες με την εξής παραπειστική δήλωση: “Θέλουμε να δούμε μια ενωμένη εκκλησία, όπου δεν θα υπάρχει ούτε το Πατριαρχείο Μόσχας, ούτε η UGCC, ούτε η OCU, μόνο θα υπάρχει μια μεγάλη ουκρανική εκκλησία. Χωρίς όλους αυτούς τους τίτλους. Θα έπρεπε να ονομάζεται… εκκλησία του ουκρανικού λαού, αυτό είναι όλο”.
Άλλα λόγια να αγαπιόμαστε…. Γιατί στο συνέδριο:
・Η ένωση ( υπό τον Πάπα) ήταν ξεκάθαρα το ζητούμενο και ο στόχος και συγκεκριμένα η πραγματοποίηση της ένωσης μέχρι το 2025: Ο Ιβάν Ντάτσκο, Πρόεδρος του Ινστιτούτου Οικουμενικών Σπουδών του Ουκρανικού Καθολικού Πανεπιστημίου, διευκρίνισε το χρονικό πλαίσιο για την επίτευξη αυτού του στόχου: «Θα ήθελα να αποκαταστήσω την πλήρη κοινωνία μεταξύ της Καθολικής και της Ορθόδοξης Εκκλησίας έως το 2025. Αυτός είναι ο βασικός μας στόχος». Είπε επίσης ότι ένας τέτοιος στόχος πρέπει να πραγματοποιηθεί ακριβώς εδώ, στην Ουκρανία: «Επί δύο χρόνια στην Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας, και λέω στην Ουκρανική Ορθόδοξη Εκκλησία, στην Ουκρανική Ορθοδοξία, έχουν συσσωρευτεί τόσες πολλές θετικές αλλαγές που αν οι Ουκρανοί, είναι Χριστιανοί, αν χάσουμε αυτή την ευκαιρία, τότε θα διαπράξουμε μεγάλο αμάρτημα εναντίον της εκκλησίας και του λαού μας». Εξήγησε ότι υπό τον Πάπα Φραγκίσκο και τον Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως κ.κ. Βαρθολομαίο, «φτάσαμε τόσο κοντά που αν όχι τώρα, τότε, δεν θέλω να πω, ποτέ. Θα χάσουμε μια τεράστια ευκαιρία».
・Η λέξη «οικουμενισμός» χρησιμοποιήθηκε αποκλειστικά με θετική έννοια, ως παράγοντας που ενώνει τους χριστιανούς.
・Η πανθρησκεία τέθηκε ως ο αμέσως επόμενος στόχος: Η Lyudmila Filipovich, επικεφαλής του τμήματος φιλοσοφίας και ιστορίας της θρησκείας στο Ινστιτούτο Φιλοσοφίας Γκριγορίου Σκοβοροντά, μιλώντας για το Trinity Theological Seminary of UGCC, είπε ότι οι μελλοντικοί ουνίτες ιερείς ανατρέφονται εκεί «στο πνεύμα της διαθρησκειακής κατανόησης». «Αυτό είναι το μόνο πνευματικό εκπαιδευτικό ίδρυμα στην Ουκρανία όπου διδάσκεται ένα μάθημα πρακτικών θρησκευτικών σπουδών, στο πλαίσιο του οποίου πηγαίνουμε ετησίως με ιεροδιδασκάλους όχι μόνο σε άλλες χριστιανικές εκκλησίες, αλλά και σε Εβραίους, Μουσουλμάνους, Σαχάτζι Γιόγκι, Μπαχάι και ούτω καθεξής γενικά», – είπε ο L. Filipovich. Άλλωστε αυτή είναι μία πρακτική συνεπής με τις σύγχρονες απόψεις του Πάπα Φραγκίσκου, ο οποίος επιτρέπει τη λατρεία του παγανιστικού ειδώλου του Παχαμάμα και την ανάγνωση ειδωλολατρικών προσευχών σε αυτόν.
Βρισκόμαστε ενώπιον μιας επικατάρατης ένωσης στην Ουκρανία μεταξύ UGCC-OCU. Είναι μια ένωση- δοκιμή για την επερχόμενη μεγάλη ένωση σε παγκόσμιο επίπεδο αρχικά των χριστιανών μεταξύ τους, ανεξάρτητα από δογματικές διαφορές και παραδόσεις και έπειτα όλων των θρησκειών μεταξύ τους. Είναι επιτακτική ανάγκη να κοπεί με κάθε τρόπο η πνευματική κοινωνία με αυτή την δαιμονική ένωση, τόσο της Εκκλησίας της Ελλάδας όσο και κάθε τοπικής Εκκλησίας, ιεραρχών, κληρικών και λαϊκών. Πολύ περισσότερο είναι ανάγκη ζωής και θανάτου να κοπεί η πνευματική κοινωνία με την πηγή του μολυσμού, το εσβησμένο Φανάρι που συγκοινωνεί με τον επικατάρατο Πάπα.
Στώμεν καλώς!