Γράφει ο Χρίστος Παναγιώτου
Ἐν ἀρχῇ, ὑπῆρξε «η φήμη πως», ὁ Μητροπολίτης μας ὁ Λαρίσης καί Τυρνάβου «είναι “κάτι διαφορετικό”» ἐπειδή «χρησιμοποιεί το αστικό λεωφορείο» ἤ «πηγαίνει ο ίδιος στο ταχυδρομείο» [...] «Να ένας Άξιος! Να ένας ποιμένας! Που θέλει να είναι ίσος. [...] Και η πόλη μου είναι μια πόλη που πόνεσε με τα χριστιανικά της.» [...] «Τώρα, άλλη εποχή. Άλλος ηγέτης, φωτεινή προσωπικότητα. Φάρος όλων και για όλους.»[1]. Καί νά, σεβασμιώτατε, ξύπνησαν καί πάλι οἱ «παλιές καλές ἡμέρες» στήν πόλη μας, τά «πονεμένα», τά «χριστιανικά της»! Πάλι ξεπροβάλλει ὁ ἐπίσκοπος, συνοδείᾳ ΜΑΤ, καί ἡ ἱστορία πού ἐπί δεκαετίες ταλάνισε τούς πιστούς ἐπανῆλθε στό προσκήνιο.
Οἱ φωνές τοῦ κόσμου ἐντυπωσιάστηκαν καί σᾶς ἐπαινοῦν σεβασμιώτατε, ἐπειδή ἀνεβήκατε μιά φορά στό λεωφορεῖο, ἤ ἐπειδή εἶστε ὑποστηρικτής τῶν συγκεκριμένων ἐμβολίων· αὐτό, λένε, σᾶς κάνει ξεχωριστό καί φωτισμένο. Κάποιοι εἴχαμε ἐντυπωσιαστεῖ ἀρνητικά, μέ τόν λόγο σας, τήν παραμονή τοῦ ἀγίου Ἀχιλλίου (2019) στήν κεντρική πλατεία τῆς πόλης μας, ἔχοντας ἀπέναντί σας τόν κ. Μητσοτάκη, ὑποψήφιο, τότε πρωθυπουργό. Λόγος πού δέ θύμιζε σέ τίποτε λόγο ὠφέλιμο καί ἐλεγκτικό ἐπισκόπου, παρά μόνο ξύλινο λόγο πολιτικοῦ, σέ ἐπίπεδο περιφερειάρχου! Ἀπό τότε καί σέ διάστημα τριῶν ἐτῶν (!) γίνατε ἀντικείμενο ἀνησυχίας καί ἀναταραχῆς γιά τούς πιστούς τῆς Λάρισας, μέ πράξεις πού ἀντίκεινται στήν ὀρθόδοξο πίστη μας, κάποιες μάλιστα ἐπισύρουν ποινή καθαίρεσης ἀπό τούς Ἱερούς Κανόνες. Δέ φοβᾶσθε τόν Θεό, σεβασμιώτατε;
Κάνετε συχνά λόγο γιά ὑπακοή στήν Διαρκή Ἱερά Σύνοδο· οὐσιαστικά, τό τελευταῖο χρονικό διάστημα, αὐτή ἀποφασίζει καί διατάζει, ἀναρμοδίως! Εἶναι δεδομένο, ὅτι στήν ἐκκλησιαστική ἱστορία ὑπῆρξαν σύνοδοι πού δέν ὀρθοτόμησαν τόν λόγο τῆς ἀληθείας. Εἶναι ἐπίσης, ἀδιαμφισβήτητο γεγονός ὅτι στήν πατρίδα μας ἔχουν παρεισφρήσει πολλά ξένα στοιχεία, ἀλλοιώνοντας τόν ἑλληνορθόδοξο πολιτισμό καί τήν ταυτότητά της. Φθάσαμε ἐσχάτως καί στήν πλήρη ἀλλοίωση τῆς ἐκκλησιολογίας μας μέ τό κλείσιμο τῶν ἐκκλησιῶν καί μέ τό φόβο ἑνός ἰοῦ (πρᾶγμα πού ποτέ δέν ξανάγινε) ὁ ὁποῖος μεταλλάχτηκε στό φόβο πρός τόν Υἱό (πολλοί φοβοῦνται πλέον, σύμφωνα μέ μαρτυρίες ἱερέων, νά μεταλάβουν). Ἄραγε, σέ τί συνίσταται αὐτή ἡ ὑπακοή, ὅταν ἡ Ἱεραρχία δέν ἀπέτρεψε τίποτε ἀπό ὅλα αὐτά; Ὑπακούουμε ἄκριτα, χωρίς διάκριση, χωρίς τό ἀλάνθαστο κριτήριο τῆς πίστεώς μας καί τή διαχρονική ἐμπειρία τῆς Ἐκκλησίας μας; Ἡ ΔΙΣ σέ ποιόν κάνει ὑπακοή καί ἄφησε τόν Καίσαρα ἀνεξέλεγκτο; Πῶς κρίνετε τήν ἀπρόσκοπτη λειτουργία ἱερῶν ναῶν ἄλλων τοπικῶν Ἐκκλησιῶν, ὅπως τῆς Σερβίας καί Γεωργίας, πεπληρωμένων μέ πιστούς; Ἀπαντῆστε μας παρακαλοῦμε, σεβασμιώτατε, ἐσεῖς πού, καθώς εἴπατε, «πάντα ἔχετε κάτι νά πεῖτε»!
Τονίσατε σεβασμιώτατε, ὅτι «πρέπει να κατανοήσουν οι άνθρωποι πως το εμβόλιο είναι υγειονομικό ζήτημα, ούτε θεολογικό, ούτε πολιτικό»[2]. Σύγχρονοι γέροντες καί πατέρες λένε τό ἀντίθετο: «Τό θέμα τοῦ κορωνοϊοῦ εἶναι βεβαίως, ἐκ πρώτης ὄψεως ἰατρικό, ἔγινε, ὅμως, περισσότερο πολιτικό, πιό πολύ ὁμιλοῦν οἱ πολιτικοί καί οἱ δημοσιογράφοι, εἶναι καί οἰκονομικό, καί ἔγινε ἄριστο μέσο ἐπιβολῆς καί ἐλέγχου. Ὁπωσδήποτε, εἶναι καί πνευματικό, καθότι μέ τήν πρόφασή του καταργεῖται τό αὐτεξούσιό μας, ἐνῶ γιά τήν παρασκευή τοῦ ἐμβολίου χρησιμοποιήθηκαν κύτταρα ἀπό ἐκτρωμένο ἔμβρυο.»[3]. «Κάθε ἰατρικὴ πράξη καὶ ἐνέργεια γιὰ νὰ εἶναι θεοφιλὴς καὶ ἀκατάκριτος, ὀφείλει νὰ σέβεται τὸν ἄνθρωπο ἐξ ἄκρας συλλήψεως καὶ γενικώτερα, νὰ βρίσκεται μέσα στὸ γράμμα καὶ τὸ πνεῦμα τοῦ Εὐαγγελίου. Γι’ αὐτὸ ἡ ἐπιλογὴ τοῦ ἐμβολιασμοῦ εἶναι ζήτημα πρωτίστως θεολογικὸ καὶ ἐκκλησιαστικὸ καὶ ἡ ἀποδοχὴ τοῦ ἐμβολιασμοῦ, μὲ τὶς προϋποθέσεις, πάνω στὶς ὁποῖες στηρίχθηκε ἡ παραγωγὴ τῶν συγκεκριμένων ἐμβολίων, συνιστᾶ ἔκπτωση ἀπὸ τὴν ὀρθὴ Πίστη καὶ ζωή.»[4]. Μήπως αὐτοί εἶναι «ψεκασμένοι»;
Ἀποφανθήκατε ἐπίσης, ὅτι «το ισχυρότερο ποσοστό αυτών που δεν εμβολιάζονται προκύπτει ότι κινούνται από τον φόβο και όχι από άλλα ελατήρια». Πῶς τό γνωρίζετε αὐτό σεβασμιώτατε; Καί ποιό εἶναι τό κριτήριο αὐτῶν πού ἐμβολιάζονται; Μήπως ἡ προστασία τοῦ πλησίον, καί ὄχι ὁ φόβος γιά τό ἄθλιο σαρκίο μας; Γιατί κλείνετε τά μάτια στήν χρησιμοποίηση ἐκτρωμένων ἐμβρύων; Μήπως πάλι κάνετε ὑπακοή στήν ΔΙΣ, ἡ ὀποία, παρ’ ὅλο πού τό γεγονός αὐτό εἶναι ἀδιαμφισβήτητο ἀπό τίς ἴδιες τίς ἐταιρεῖες, τό ἀποσιώπησε;[5] Γιατί κλείνετε τά μάτια, εἶστε εὐφυής, στήν προσπάθεια ἐπιβολῆς του ἀπό τόν Καίσαρα, μέ ὄχι ἠθικούς τρόπους;
Γιατί ἐμπλακήκατε σέ αὐτό τό τόσο ἀμφιλεγόμενο καί ἀμφισβητούμενο θέμα, μάλιστα μέ ὕφος αὐθεντίας; Αὐτός εἶναι ὁ ρόλος τοῦ ἐπισκόπου; Γιατί μεταλλάξατε τό κήρυγμα τῆς πίστεως σέ ὁδηγίες ὑγιεινῆς; Γιατί ἀντικαταστήσατε τόν σωτῆρα Χριστό μέ τό «σωτηριῶδες» ἐμβόλιο; Γιατί ὑπερτονίσατε τόν φόβο τοῦ θανάτου ἔναντι τοῦ φόβου πρός τόν Θεό; Πῶς νοιώθετε ὅταν σᾶς ἐγκωμιάζουν πολιτικά στελέχη καί δημοσιογράφοι, οἱ ὁποίοι δέν ἔχουν καμμία σχέση μέ τήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ; Κάποιοι δέ ἐξ αὐτῶν, στέκονται ἀπέναντί Της; Πῶς ἀντέχετε συνειδησιακά τό ἄδειασμα τῶν ἱερῶν ναῶν καί τήν ἀποστροφή πρός τήν Θεία Κοινωνία, πρᾶγμα πού καί ἐσεῖς καλλιεργήσατε μέ τό φόβο τοῦ θανάτου; Τί πρέπει νά φοβᾶται ὁ χριστιανός, τόν πρόσκαιρο θάνατο ἤ τήν ἁμαρτία πού ὁδηγεῖ στόν αἰώνιο θάνατο;
Συμφωνεῖτε, σεβασμιώτατε, μετά καί τήν παρεύλευση ἱκανοῦ χρονικοῦ διαστήματος γιά ἐξαγωγή ἀσφαλῶν συμπερασμάτων, μέ τή ρήση τοῦ πατριάρχη Βαρθολομαῖου: “Ίσως κάποιοι από εσάς αισθάνθηκαν ότι με τα δραστικά αυτά μέτρα υποτιμάται ή θίγεται η πίστη. Όμως αυτό που κινδυνεύει, δεν είναι η πίστη αλλά οι πιστοί, δεν είναι ο Χριστός, αλλά οι Χριστιανοί μας, δεν είναι ο Θεάνθρωπος αλλά εμείς οι άνθρωποι”[6]. Φυσικά καί ὁ Χριστός δέν κινδυνεύει ἀπό τίποτε· οἱ πιστοί ὅμως; ἡ πίστη; ἤδη ἀναφέραμε παραπάνω τίς δραματικές παρενέργειες τῆς τρομολαγνείας στούς πιστούς!
Ἀπαξιώσατε πλήρως αὐτούς πού διαφωνοῦν μαζί σας, λέγοντας: «τους ευχαριστούμε γιατί μας προσέφεραν ισχυρή διαφήμιση, κυρίως διότι αποκάλυψαν στους πολλούς ποιοι είναι αυτοί που αντιδρούν και πόσο μπορούμε να τους παίρνουμε σοβαρά υπόψιν»[7]. Πέραν ἀπό τή μή ἀρμόζουσα, οἰηματική στάση ἑνός ἐπισκόπου, μακάρι νά εἴχατε τόν ἴδιο ζῆλο γιά τή «διαφήμιση» τῆς πίστεώς μας, χρησιμοποιώντας ὅλα τά «ὅπλα» της (λιτανεῖες μέ τό ἅγιο λείψανο τοῦ ἁγίου Ἀχιλλίου μας, τίς ἅγιες θαυματουργές εἰκόνες, κ.ἄ.), και γιά την κατατρόπωση τῶν αἱρέσεων!
Εἴπατε ἐπίσης: «Έχουμε μεγάλα μοναστήρια που έχουν εμβολιαστεί. Επειδή πολλοί επικαλούνται τον Άγιο Παΐσιο, το ησυχαστήριο που είναι ο τάφος του Αγίου Παΐσιου, η Σουρωτή έχουν όλες οι μοναχές εμβολιαστεί»[8]. Ὁ «Ὀρθόδοξος Τύπος» σχολιάζει το γεγονός: «Φίλοι μᾶς πληροφοροῦν ὅτι στόν ἀναγκαστικό ἐμβολιασμό στήν Σουρωτή ἀντέδρασαν ἔντονα πολλές ἀπό τίς μοναχές, κυρίως νεωτέρας ἡλικίας. Ἐρωτοῦμε καλόπιστα καί εὐγενικά. Ἀληθεύει ἤ ὀχι ἡ πληροφορία; Μέχρι ποίου σημείου ἔφθασε ὁ ἐκβιασμός καί ἡ πίεση καί ποιά τά ἀποτελέσματα; Οἱ Ὀρθόδοξοι δέν κάνουν ποτέ διωγμό. Ντροπή! Καθαρές κουβέντες. Πόσες ἀδελφές ἐμβολιάσθηκαν ἑκουσίως, πόσες ἀναγκαστικῶς καί πόσες ἀρνήθηκαν μέχρι τέλους;»[9]. Θυμίζουμε, πώς ὁ ἅγιος Παΐσιος ἀναφερόμενος στό σφράγισμα, εἶχε πεῖ: «Τώρα πάλι παρουσιάστηκε μία ἀρρώστια, γιά τήν ὁποία βρῆκαν ἕνα ἐμβόλιο πού θά εἶναι ὑποχρεωτικό καί, γιά νά τό κάνη κανείς, θά τόν σφραγίζουν»[10]. Ξεκάθαρα πράγματα.
Δέν μᾶς ἔφθαναν ὅλα αὐτά, σεβασμιώτατε, ἐσχάτως γίνατε «σιωπηλός» διώκτης δυό ἱερέων μας. Διώχθηκαν ἀπό ἐσᾶς, τόν πατέρα μας, μέ συνοπτικές διαδικασίες ἀπό τήν ἐνορία τους καί περιπλανοῦνται ἐδῶ καί ἐκεῖ, διασκορπίζοντας τό ποίμνιό τους, προσφέροντας ἀπερίγραπτο πόνο στά πνευματικά τους τέκνα, ἀφοῦ δέν ἔχουν πλέον δικαίωμα νά ἐξομολογοῦν, καί στούς ἐνορίτες τους! Ποιό εἶναι τό ἔγκλημά τους σεβασμιώτατε; Θά ἀκολουθήσουν καί ἄλλοι ἱερεῖς; Οἱ δύο αὐτοί ἱερεῖς, ἔχουν τήν ἔξωθεν καλή μαρτυρία καί φήμη καλῶν πνευματικῶν καί παραδοσιακῶν ἱερέων πού ἀγαποῦν Χριστό καί πατρίδα. Μήπως τελικά, αὐτό εἶναι πού ἐνοχλεῖ, σεβασμιώτατε;
Ἡ πίστη μας προτάσσει τή μετάνοια καί μιά εἰλικρινῆς μετάνοια ἐκ μέρους σας θά ἀλλάξει τά πάντα. Ὡς πρῶτο ἔμπρακτο βῆμα μετανοίας, παρακαλοῦμε νά γυρίσουν οἱ ἱερεῖς στίς ἐνορίες τους. Ἐμεῖς, οἱ πιστοί της μητροπόλεώς σας εἴμαστε ἔτοιμοι νά σᾶς ἀγκαλιάσουμε καί πάλι, ὅπως κάναμε ὅταν πρωτο-ἤρθατε. Σταθεῖτε ὅμως ὡς πνευματικός πατέρας. Πατέρες ἀναζητοῦμε, ὄχι κακούς πατριούς. Πατέρες πού νά στέκονται στό ὕψος τῶν Ἁγίων Πατέρων τῆς Πίστεώς μας καί νά μᾶς στερεώνουν στήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ!
Πηγή: «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ», ΑΡ.Φ.2372/15-10-21