Τα
μέτρα που προέβλεψε ο κορω(παρα)νοϊκός νομοθέτης ως προς την διοργάνωση
συνεδρίων (βλ. την ΚΥΑ Δ1α/ΓΠ.οικ. 57069/18.9.2021) δίδουν τροφή για
νομικό και κοινωνιολογικό προβληματισμό.
Ενώ στο πεδίο των δραστηριοτήτων αναφέρονται διαζευκτικά τα συνέδρια και οι εμπορικές εκθέσεις, στον πίνακα των μέτρων προστασίας, όπου προβλέπεται η επιτρεπτική δυάδα της επίδειξης πιστοποιητικού εμβολιασμού ή νόσησης (άρα αποκλείεται η αξιοποίηση αρνητικού αποτελέσματος rapid test), μνημονεύεται αναλυτικά μόνο ο τρόπος διεξαγωγής των εμπορικών εκθέσεων, όχι και των συνεδρίων. Έτσι, prima facie θα μπορούσε κάποιος να υποστηρίξει ότι εδώ υφίσταται κενό νόμου.
Κάποιοι σκέφθηκαν ήδη ότι το κενό αυτό δύναται να αντιμετωπισθεί με την αναλογική υπαγωγή των συνεδρίων στην κατηγορία των ζωντανών θεαμάτων, ως προς τα οποία προβλέπεται η δυνατότητα της επιχείρησης να λειτουργήσει τον χώρο είτε μόνο για πρόσωπα που έχουν εμβολιασθεί ή νοσήσει είτε και για τα πρόσωπα που προσκομίζουν αρνητικό αποτέλεσμα διαγνωστικού ελέγχου (rapid test) [βλ. την ερμηνεία που έγινε από την Ένωση Ποινικολόγων και Μαχόμενων Δικηγόρων για το 20ό Πανελλήνιο Συνέδριό της, το οποίο θα διεξαχθεί στα Ιωάννινα στις 2-3 Οκτωβρίου 2021· ωστόσο, στην αφίσα του συνεδρίου αναγράφεται η εξής διευκρίνιση: «Δωρεάν είσοδος μόνο με επίδειξη πιστοποιητικού εμβολιασμού ή νόσησης (όχι τεστ)»].
Εν τούτοις, τέτοια ερμηνεία δεν είναι ορθή για τον ακόλουθο λόγο: Στο τέλος της παράθεσης των μέτρων που ισχύουν για τις εμπορικές εκθέσεις υπάρχει η εξής μνεία: «Διεξαγωγή συνεδρίων με υβριδικό τρόπο (φυσική παρουσία και μέσω διαδικτύου) σύμφωνα με τα υγειονομικά πρωτόκολλα του Παραρτήματος 12, το οποίο αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της παρούσας». Σε αυτό, λοιπόν, το Παράρτημα προβλέπεται ότι:
«Τα επιστημονικά / επαγγελματικά και λοιπά συνέδρια θα μπορούν να διεξάγονται με υβριδικό τρόπο, δηλαδή θα υπάρχει παράλληλα: φυσική παρουσία περιορισμένου και προκαθορισμένου αριθμού συνέδρων (μόνο πλήρως εμβολιασμένοι ή νοσήσαντες το τελευταίο εξάμηνο) στον χώρο του συνεδρίου με όλους τους υγειονομικούς κανόνες που περιγράφονται στη συνέχεια και ταυτόχρονη διαδικτυακή μετάδοση (live streaming) για τους λοιπούς εγγεγραμμένους συνέδρους».
Η ρητή αναφορά στην (παρενθετικώς μνημονευόμενη) επιτρεπτική δυάδα των πλήρως εμβολιασμένων ή νοσησάντων δεν καταλείπει καμία αμφιβολία ως προς το ότι ο νομοθέτης ήθελε να αναγνωρίσει το δικαίωμα ζωντανής συμμετοχής στα συνέδρια μόνο σε όσους ανήκουν σε μία από αυτές τις δύο κατηγορίες, δηλ. στους τζογαδόρους της ζωής τους (i.e. εκείνους που τόλμησαν να ρισκάρουν την ζωή τους μετατρεπόμενοι σε πειραματόζωα των φαρμακευτικών εταιρειών) ή στους τυχερούς-άτυχους (i.e. εκείνους που τους έλαχε ο λαχνός του κορωνοϊού).
Το εντυπωσιακό είναι ότι και για τις δύο αυτές προνομιούχες κατηγορίες τεχνητής ή φυσικής ανοσίας ο νομοθέτης αξιώνει τόσο την χρήση μάσκας όσο και την τήρηση 1,5 μ. απόστασης, σε πλήρη αντίθεση με την επιστροφή στην κανονικότητα που ευαγγελίζονταν οι διαχειριστές της υγειονομικής κρίσης, όταν προσπαθούσαν να πείσουν τους πολίτες να εμβολιασθούν! Ως εκ τούτου, τίθεται το εύλογο ερώτημα: Η επίτευξη ανοσίας κατά του κορωνοϊού μήπως είναι ένας προσχηματικός στόχος, ο οποίος εκτοπίζεται από έναν υποκρυπτόμενο, δηλ. την μεταμόρφωση της ανθρώπινης κοινωνίας σε ανθρωπόμορφη φάρμα ευτυχισμένων σκλάβων;
Πάντως, το ότι φθάσαμε σε σημείο να παρομοιάζουμε ένα συνέδριο με ζωντανό θέαμα, δεν πρέπει να μας εκπλήσσει. Στην εποχή του κορωνοϊού η αλήθεια έλαμψε μέσα από πολλές ανάποδες ερμηνείες: Όπως οι μάσκες φορέθηκαν, αλλά στην ουσία έπεσαν, έτσι και ο αλλόκοτος παραλληλισμός ενός συνεδρίου με ζωντανό θέαμα ανέδειξε την ζοφερή πραγματικότητα, αφού τα περισσότερα συνέδρια (υποτίθεται ότι) διεξάγονται για τη μετάδοση της γνώσης και τον εμπλουτισμό του επιστημονικού διαλόγου, αλλά στην ουσία εξυπηρετούν τη συμμετοχή σε μια πασαρέλα φίλαυτων συνέδρων, που αποζητούν επιβεβαίωση και διεύρυνση των δημόσιων σχέσεων (όχι μόνο με δικηγόρους, αλλά και με δικαστές ή εισαγγελείς!), αναμένοντας κάποιο κομπλιμέντο για την ωραία γραβάτα, το καινούργιο ρολόι ή τα απαστράπτοντα σκουλαρίκια. Εξ αυτού του λόγου, τα συνέδρια δεν είναι ζωντανά θεάματα κατά πλάσμα δικαίου αλλά κατά προορισμόν!
Τέλος, η εκ μέρους των δικηγόρων, των δικαστών και των πανεπιστημιακών άμεση και αμάσητη υιοθέτηση των θλιβερών περιορισμών που έθεσε η δικτατορική κυβέρνηση του Αδόλφου Μητσοτάκη στο ιερό δικαίωμα του ανθρώπου, δηλ. στην απόκτηση γνώσης, αποτελεί πιστοποιητικό ανοσίας στην κοινή λογική και επομένως πιστοποιητικό επιστημονικής άνοιας. Όσο αυτή η χώρα θα συνεχίσει να κατακλύζεται από συστημικούς οσφυοκάμπτες, τα συνέδρια θα προσφέρουν ολίγιστη γνώση κρυμμένη σαν το χρυσό φλουρί μέσα σε μια μουχλιασμένη βασιλόπιτα.
ΥΓ: Φανταστείτε στην εποχή του Παπαδιαμάντη να διεξαγόταν συνέδριο για την τέχνη συγγραφής διηγημάτων και οι διοργανωτές να είχαν αποκλείσει από αυτό τους εραστές του αλκοόλ και του τσιγάρου. Σήμερα διεξάγεται “υβριδικό συνέδριο Covid-Free” για την ανθρωποκτονία εκ προθέσεως, την ανθρωποκτονία εξ αμελείας και την ανθρωποκτονία εξ ιατρικής αμελείας. Άραγε, από πότε η ανθρωποκτονία εξ ιατρικής αμελείας (sic) είναι κάτι διαφορετικό από την ανθρωποκτονία εξ αμελείας;
Κωνσταντίνος Βαθιώτης