Σαράντος Ι. Καργάκος
…Κάτι καινούργιο καὶ ἀπειλητικὸ ἔρχεται. Ἡ νέα γενιὰ θὰ ζήσει καταστάσεις φρίκης χειρότερες ἀπὸ αὐτὲς ποὺ ζήσαμε ἐμεῖς.
Διότι ὅσο κι ἄν ἦσαν φρικτὲς, ἀπάνθρωπες καὶ κτηνώδεις οἱ συνθῆκες τοῦ Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ὑπῆρχε στὶς ψυχὲς ὅλων τῶν ἀνθρώπων ἡ ἐλπίδα γιὰ μιὰ καλύτερη ζωή. Σήμερα ἡ ἐλπίδα αὐτὴ ἔχει σβηστεῖ. Οἱ νέοι προσβλέπουν σ’ ἕνα μέλλον… χωρίς μέλλον! Ὁ ἔμπροσθεν χρόνος εἶναι κενὸς ἀπὸ αἰσιόδοξες προοπτικές.
Μοιραῖα ὁ καιρὸς τῶν ἀδιεξόδων βρίσκει σὰν διέξοδο τὸν πόλεμο ποὺ παράγει καινούρια ἀδιέξοδα. Παρὰ τὰ περὶ ἀντιθέτου λεγόμενα, μελετώντας ἐπὶ ζωῆς καταστάσεις πολέμου ἔχω παγίως πεισθεῖ ὅτι ὁ πόλεμος δὲν βρίσκεται στὴ φύση τῶν συστημάτων ἀλλὰ στὴ φύση τῶν ἀνθρώπων. Ἄλλωστε, καὶ ὁ πολύς Θουκυδίδης εἶχε ὑποστηρίξει ὅτι πόλεμοι κάθε λογῆς θὰ γίνονται πάντα, ἐφόσον παραμένει ἴδια καὶ ἡ φύση τῶν ἀνθρώπων («Ἕως ἄν ἡ αὐτὴ φύσις ἀνθρώπων ᾖ». Γ, 82.2).
*Απόσπασμα από το κείμενο Ἕνα ἀπειλητικὸ μέλλον»