Αγίου Γέροντος Αμβροσίου
– Από εδώ και πέρα, δεν έχεις διανοηθεί τί θα δεις και τι θα ακούσεις. Δεν έχουν ξαναγίνει ποτέ στον κόσμο, είπε μια μέρα το καλοκαίρι του 2005.
– Στην Ελλάδα θα συμβούν;
– Σε όλο τον κόσμο και σ’ εμάς. Και γιατί; Γιατί εμείς, λέει, είμαστε ο φάρος της Ορθοδοξίας, αλλά καταντήσαμε από την αμαρτία χειρότεροι από τους άθεους. (σελ. 178)
Επειδή έρχονται πολύ δύσκολες μέρες για την ανθρωπότητα, ο Θεός πήρε ορισμένους ανθρώπους και τους έκανε αξιωματικούς!
Τα πράγματα θα εξελιχθούν πολύ γρήγορα. Ο διάβολος θα κυριαρχήσει. Όσοι τον πλησιάσουν, θα τους τσακίσει, θα τους συντρίψει. Φίλους αυτός δεν έχει. (σελ. 210)
Να προσέχετε, γιατί ο κακός στήνει παγίδες. Μη γελάτε! Είναι δίπλα μας κι εσείς δεν μπορείτε να τον δείτε. Ακουστέ τι σας λέω. Μη σταματάτε να προσεύχεσθε!
Βάζει ο διάβολος τον κόσμο να αμαρτήσει, και μετά την αμαρτία τους φοβίζει και τους κάνει να ντρέπονται να εξομολογηθούν.
Πήγα ένα τέταρτο στην κόλαση και νόμιζα ότι ήμουν τρεις ώρες. (σελ. 210)
Όσοι κάνουν το χάραγμα, δεν θα βρουν στιγμή ησυχίας. Πρέπει ν’ αποκτήσετε ισχυρή πίστη, μόνοι σας, με υπομονή, με καλοσύνη, με δικαιοσύνη. Να μη χάσουμε την πίστη! Σταθερή πίστη, και ο Θεός θα δώσει βοήθεια. Χωρίς την προσευχή, πάμε χαμένοι. Μη σκέφτεστε για το μέλλον. Είναι όλα στα χέρια του Θεού. Να διαβάζετε Πατερικά κάθε μέρα από λίγο και ο Θεός θα φωτίζει. Ύστερα θα δυναμώνει ο νους σας. (σελ. 211)
Η ευχή «Κύριε, ελέησον» είναι σαν ένα σπαθί που κόβει στα δύο τον Σατανά.
Βρεθήκαμε
στους έσχατους καιρούς εμείς οι ταλαίπωροι, και οι μοναχοί και
κοσμικοί, αλλά ο αγώνας είναι αγώνας. Δεν θα σταματήσεις τον αγώνα ούτε
δευτερόλεπτο. Αγώνας μέχρι τέλους! και τότε ο Κύριος, πού στεφανώνει
τους ανθρώπους και τους αποκαθιστά αιώνια, Εκείνος την τελευταία ώρα θα
σου χαρίσει όχι πράγματα ψεύτικα και μάταια της ζωής αυτής, αλλά θα σε
κάνει άξια να βασιλεύεις μέσα στη Βασιλεία του Θεού. Αιώνια! Όχι για
1.000 χρόνια, για 100.000 χρόνια.
Αιώνια [σημαίνει] δεν έχει τέλος. (σελ. 211)
Οι
δαίμονες κάποιες φορές του εμφανίζονταν και δεν ήταν λίγες οι
περιπτώσεις που ήρθε σε αντιπαράθεση μαζί τους, προκειμένου να
προστατέψει κάποιον άνθρωπο, μάλιστα κάποτε τον χτυπούσαν κιόλας. Αλλά
αυτό δεν το αποκάλυπτε εύκολα. Για παράδειγμα, μια φορά του εμφανίστηκε
ένας γιγαντόσωμος δαίμονας πού του έδωσε μια γροθιά στο πρόσωπο και ο
Γέροντας, ο οποίος τότε ήταν όρθιος και γερός, δεν δίστασε και του την
ανταπέδωσε. Τα σημάδια των χτυπημάτων επάνω του μερικές φορές ήταν
ορατά, σαν τότε που τον είχαν δαγκώσει στο δεξί χέρι, ανάμεσα στον
δείκτη και τον αντίχειρα, και ο μακαριστός Επίσκοπος Σισανίου και Σιατίστης Αντώνιος, ο οποίος το είδε, γύρισε και είπε σε ένα πνευματικό παιδί του που τον συνόδευε:
– Είδες τι του έχει κάνει ο σατανάς;
Πήγε
ο Γέροντας σε κάποιο Μοναστήρι μ’ ένα νέο ιερέα, πνευματικό του παιδί,
για να προσκυνήσουν. Στο αρχονταρίκι που κάθισαν, υπήρχε μία παλιά
φωτογραφία μοναχών της Μονής. Την ώρα που έπιναν τον καφέ, έπιασε τη
φωτογραφία και του είπε στο αυτί, δείχνοντας ένα μοναχό από τους 20
περίπου πού εικονίζονταν:
– Τους βλέπεις; Μόνο αυτός σώθηκε. (σελ. 107)