Ας πουμε οτι δεν γεμισε με ψαρια τα διχτυα των ψαραδων.
Ας πουμε οτι δεν εκανε το νερο κρασι.
Ας πουμε οτι δεν εδωσε φως στον τυφλο.
Ας πουμε οτι δεν ανεστησε τον Λαζαρο.
Ας πουμε οτι δεν περπατησε πανω στο νερο.
Ας πουμε οτι δεν ηταν καν ο γιος του Ανθρωπου.
Ας πουμε οτι ηταν απλα ο Ιησους, ο γιος της Μαριας και του Ιωσηφ του ξυλουργου.
Χλευαστηκε γιατι ειπε αληθειες που δεν συμφερε να ακουστουν.
Χτυπηθηκε γιατι διδαξε αγαπη σε εναν κοσμο ματαιο.
Πονεσε γιατι προδωθηκε απο τον ανθρωπο.
Ματωσε γιατι ηταν ανθρωπος.Σταυρωθηκε γιατι ηταν αληθινος.Πεθανε γιατι ηταν θνητος. Αναστηθηκε γιατι τελικα ειναι και Θεος.
Το αιμα Του χυθηκε για να ξεπλυνει τις αμαρτιες του ανθρωπου.
Μα οι αμαρτιες του ανθρωπου συνεχως γεννοβολουν αμαρτια.
Ολα τα μαρτυρια που περασε ηταν φρικιαστικα.Ηταν ασηκωτα ακομα και για εναν Θεο.Κι ομως, Εκεινος την ιδια στιγμη συγχωρουσε.
Ο Χριστος ηταν ο μεγαλυτερος επαναστατης που περπατησε πανω σ' αυτη τη γη.
Διδαξε εννοιες επαναστατικες.
Η αγαπη ειναι επανασταση.
Η αληθεια ειναι επανασταση.
Η ανιδιοτελεια ειναι επανασταση.
Δεν Τον αφησαμε να ζησει.
Δεν ημασταν αξιοι να Τον πιστεψουμε.
Γιατι ηταν ο τελειος εχθρος της πραγματικοτητας.
Εαν ξαναρχοταν θα παθαινε τα ιδια και χειροτερα.
Ισως να τον πιστευαμε μονο οσοι τον εχουμε αισθανθει να περπαταει στους διαδρομους και τους θαλαμους ογκολογικων ή αλλων κλινικων καποιο βραδυ ως προσκεκλημενος απο προσευχες μαναδων, αδερφων, φιλων.
Ο Χριστος θα αναστηθει ξανα.
Φροντιζουμε γι' αυτο, οσοι πιστευουμε σ' Αυτον.
Σήμερον κρεμᾶται ἐπί ξύλου, ὁ ἐν ὕδασι τήν γῆν κρεμάσας.
Λάμπρος Λιάπης