Σάββατο 17 Απριλίου 2021

Νοσταλγώντας την Magna Graecia

Θα ήθελα πολύ να ανταμώσω τους πεθαμένους μοναχούς του μοναστηριού. Πως μιλούσαν τα ελληνικά; Πως έψαλλαν; Πως άντεχαν τον επερχόμενο αφανισμό του ελληνισμού και τον επελαύνοντα εκλατινισμό; Θυμάμαι τη συνάντηση του Οδυσσέα με τη μάνα του στον Άδη: τρὶς μὲν ἐφωρμήθην, ἑλέειν τέ με θυμὸς ἀνώγει, τρὶς δέ μοι ἐκ χειρῶν σκιῇ εἴκελον ἢ καὶ ὀνείρῳ
ἔπτατ' ἐμοὶ δ' ἄχος ὀξὺ γενέσκετο κηρόθι μᾶλλον,
καί μιν φωνήσας ἔπεα πτερόεντα προσηύδων·
«μῆτερ ἐμή, τί νύ μ' οὐ μίμνεις ἑλέειν μεμαῶτα.

(Τρεῖς φορὲς χύθηκα μὲ ὁρμὴ ν' ἀδράξω την ποθώντας,
καὶ τρεῖς φορὲς μὲ ξέφυγε σὰν ὄνειρο, σὰν ἴσκιος·
καὶ μὲς στὰ σπλάχνα μου ἔκανε πιὸ κοφτερὸ τὸν πόνο,
Φώναξα τότες κι εἶπα της μὲ φτερωμένα λόγια·
“Μάνα, γιατὶ δὲ στέκεσαι ποὺ θέλω νὰ σ' ἀδράξω)

Κοσμάς μοναχός

πηγή