Παρέβει την εντολή ο Αδάμ και παρήκουσε, έγινε ο Χριστός υπήκουος μέχρι θανάτου, για να θεραπεύσει την αμαρτία. Ήταν το δέντρο (ξύλο), από όπου ο καρπός της παρακοής, επί του ξύλου κρεμάστηκε ο Χριστός!
Κήπος και παράδεισος ήταν εκεί που έπεσε ο Αδάμ και από όπου εξορίστηκε, κήπος ήταν και στην Γεσθημανή, όπου ο Χριστός προδώθηκε.
Ισοθεϊα και δόξα φαντάστηκε ο Αδάμ, ατιμία και φτυσίματα δέχθηκε ο Κύριος! Βλέπουμε λοιπόν, ότι ο Χριστός υπέστη ακριβώς τις αντίστροφες ενέργειες, που έκαναν οι Πρωτόπλαστοι στην πτώση τους, προκειμένου να θεραπεύσει την παρακοή και τα αποτελέσματα που επέφερε αυτή.
Γιατί ὁ ἐξ ἀριστερῶν ληστής δέν εἶπε καί αὐτός στόν Χριστό τό ''Μνήσθητι'', ὅπως ἔκανε ὁ ἐκ δεξιῶν ληστής;
Βρισκόταν υπό την επήρεια του διαβόλου, διότι είχε δώσει τόσα πολλά δικαιώματα στον διάβολο, που του απαγόρευε να το πει, δεν τον άφηνε δηλ. ο διάβολος να μετανοήσει.
Όταν ο άνθρωπος θεληματικά αμαρτάνει και εξακολουθεί να επιμένει στην αμαρτία πολλά χρόνια, σκληρύνεται η καρδιά του και παρόλο που βλέπει το χάος, δεν μπορεί να μετανοήσει...
Όσοι λοιπόν αναβάλλουν την μετάνοιά τους, κινδυνεύουν να πάθουν, ό,τι έπαθε ο εξ αριστερών ληστής... να σκληρυνθεί η καρδιά τους και μη μπορώντας να μετανοήσουν, να πεθάνουν αμετανόητοι...
Δημήτριος Παναγόπουλος, Ιεροκήρυκας