«Ήκουσα φωνής ερχομένης από της άρκτου ήτις έλεγεν ούτω: Ρωσία εξύπνησον ουν εκ του ύπνου. Προς σε ο λόγος του αγγέλου Κυρίου εφυλάττετο και εν τω πρωί του ηλίου εμπλησθήσεται ελείου καθαρού η λαμπάς σου, και προτού ο ήλιος εν τω ανατολικώ ζωδιακώ φανή εμφανής έση, ω φίλη ηγαπημένη. Ιδού τα αριστοπολεμικά σου όργανα γεμίζουσι τον αιθέρα μελωδίας. Οι πολεμισταί και ήρωές σου ψάλλουσι σχεδόν τα νικητήρια, προσκαλούντες σε αναμορφώσαι τον πλανήτην εξ αλφίτου αμιάντου, συ τη του Χριστού ειλικρινεστάτη σφραγήδα, όστις μία των ημερών σε ελύτρωσεν από το σκότος της διεστραμμένης ειδωλολατρείας. Δράξον τα όπλα ταχέως, ω αδελφή μου, ύπαγε συνηγόρησον την εξ αυτού αιώνιον αλήθειαν, επειδή εις σε εφυλάττετο το σημείον της τοσαύτης φωταυγούς δόξης. Αλλ’ άκουσον, αδελφή μου πεφιλημένη, γίνωσκε, ότι εκ των Αγαρηνών εις την εβδόμην εκατοντάδα έση ηνωχλημένη και απαρίθμει σχεδόν προς τον τεσσαρακοστόν αριθμόν, και όψει ότι έση τροπαιούχος και καταβαλείς αυτούς επί τε τη χερσονήσω έξεις την νίκην και περάσεις την Ελώ, και καταθραύσεις την Ταυρικήν, καταπραΰνεις τον φόβον και τρόμον, και τα Μαιωτικά μέρη των Ταρτάρων».