Ηλίας Λιαμής, Σύμβουλος Ενότητας Πολιτισμού
Μπροστά στο ξεκίνημα μιας νέας χρονιάς, οι σκέψεις και τα συναισθήματα ταξιδεύουν ανάμεσα στη χαρά και τη μελαγχολία. Χαρά για μια νέα, κατάλευκη σελίδα της ζωής μας, μελαγχολία για τα χρόνια που περνάνε και ίσως και για κάποιες ευκαιρίες που χάνονται. Πάνω απ΄ όλα όμως, υπάρχει μια αλήθεια, που αφήνει πίσω χαρά και μελαγχολία και μας καλεί να γεμίσουμε τις καρδιές μας με κάτι άλλο, εντελώς ξεχωριστό: Με ευγνωμοσύνη.
Ο Θεός μας ξαναφέρνει μπροστά σ΄ ένα καινούργιο σταυροδρόμι. Μας προσφέρει ξανά το δώρο του χρόνου, το πιο πολύτιμο και το πιο ατίμητο δώρο. Έστω και αν πρωτοχρονιές και επέτειοι, καλά το ξέρουμε, πως είναι κατασκευές ανθρώπινες, μας είναι χρήσιμες πολύ, γιατί όλοι διψάμε για νέα ξεκινήματα και νέες αποφάσεις. Κοιτάμε πίσω μας και βλέπουμε όλες εκείνες τις στιγμές, που φανήκαμε κοντύτεροι από τα όνειρά μας. Όλες εκείνες τις στιγμές, που θα θέλαμε να ήμασταν διαφορετικοί. Όμως μπροστά μας, σήμερα, ανοίγεται μια νέα, κατάλευκη σελίδα, που όλα μπορούν να γραφτούν καλύτερα.
Μπορεί ο χρόνος να μοιάζει παντοδύναμος. Όμως, αν το καλοσκεφτούμε, ο χρόνος περιμένει από μας να πάρει νόημα και σκοπό. Κι αν για πολλούς δεν είναι ο χρόνος τίποτε άλλο από μια διαδρομή προς ένα τέλος, για μας, που ζούμε μέσα στην Εκκλησία, ο ίδιος ο Θεός με την ενανθρώπισή Του τον μεταμόρφωσε από παγίδα θανάτου σε ευκαιρία ζωής.
Όλοι συμφωνούν πως η νέα χρονιά κρύβει δυσκολίες. Πάντα ο χρόνος κρύβει δυσκολίες. Καμιά όμως δεν είναι δυνατότερη από τη δύναμη της ζωής. Για εκείνους, που έβαλαν για κέντρο της ζωής τους τον αρχηγό της Ζωής, τον Θεάνθρωπο Χριστό, η κάθε στιγμή του χρόνου δίνει ευκαιρίες για αλλαγή τακτικής, αλλαγή προτεραιοτήτων, αλλαγή νοοτροπίας, αλλαγή του νου. Ο χρόνος είναι μια διαρκής ευκαιρία μετάνοιας. Πολλά από εκείνα τα δυσάρεστα που συμβαίνουν στον εαυτό μας, στην πατρίδα μας και στον κόσμο ολόκληρο είναι αποτελέσματα ανθρώπινων επιλογών. Πολλά, είναι συνέπειες δικών μας λαθών και δικών μας καταχρήσεων. Μέχρι τώρα χρόνος μας δόθηκε πολύς, ο περισσότερος όμως σπαταλήθηκε άσκοπα. Την ίδια ώρα που θα μπορούσαμε να προσφέρουμε, αρπάξαμε. Την ίδια ώρα που θα μπορούσαμε να επικοινωνήσουμε , αποξενωθήκαμε. Την ίδια ώρα που θα μπορούσαμε να προστατεύσουμε, καταναλώσαμε ασύστολα. Μέσα στο χρόνο που μας δόθηκε αποτύχαμε, μέσα στον χρόνο που μας δόθηκε αμαρτήσαμε, μέσα στο χρόνο, που τώρα ολοκαίνουργιος στέκεται μπροστά μας, είναι στο χέρι μας να επανορθώσουμε.
Καθώς ο χρόνος ξεκινάει, όλα γύρω μας μοιάζουν ρευστά. Αρχές και αξίες που στήριζαν την κοινωνία μας, μοιάζουν να καταρρέουν. Αυτό που έρχεται, μας φοβίζει. Γυρνάμε πίσω να κρατηθούμε, όμως ο χρόνος δεν γυρίζει πίσω. Σ΄ αυτές τις δύσκολες στιγμές, δεν θα μετρηθεί μόνον η πίστη των λόγων μας, αλλά και η πίστη των έργων μας. Μπορεί να μοιάζουν όλα εφήμερα, όμως ο Χριστός είναι ο αυτός εις τους αιώνες. Εάν ζητήσουμε κοντά Του τους οδοδείκτες μιας ασφαλούς διαδρομής, δεν θα προδοθούμε. Εάν αφήσουμε Εκείνον να δώσει το νόημα σε όλες τις ημέρες και τα στιγμές του νέου έτους, όλα, οι πράξεις μας, τα λόγια μας, οι σκέψεις μας, θα γίνουν εργαλεία ζωής. Εάν τον κάνουμε οικοδεσπότη της καρδιάς μας, θα δούμε τους εαυτούς μας και τον περίγυρό μας να μεταμορφώνονται σε μικρούς παραδείσους. Δεν είναι μόνο η αύξηση των εισοδημάτων που θα δώσει τις λύσεις. Λύσεις αποτελεσματικότερες και διαρκέστερες θα δώσει το ξαναζωντάνεμα της ευγνωμοσύνης μας για το δώρο της ζωής και η αφύπνιση της αγάπης, της ανιδιοτελούς και έμπρακτης αγάπης, όταν και όπου χρειάζεται.
Καυχόμεθα για την Ορθοδοξία μας, για την παράδοση και τους Πατέρες μας. Ο κόσμος όμως γύρω μας περιμένει εκείνους, που με τη ζωή τους θα αναδείξουν και θα αποδείξουν την αλήθεια και τη λύτρωση, που προσφέρει η πίστη μας. Δεν καλούμαστε ούτε σε επιστροφή, ούτε σε πισωγύρισμα. Αντίθετα, στρέφουμε τη ματιά σας στο μέλλον, ένα μέλλον λουσμένο από το φως Εκείνου, που νίκησε τη φθορά του χρόνου και μετάβαλε την κάθε στιγμή σε πύλη του Παραδείσου. Ο δρόμος που χάραξε, όταν φανερώθηκε σε τούτη τη γη, είναι δρόμος θυσίας, πίστης πολλής και ελπίδας ακλόνητης. Όποιος τον περπατήσει, στις μέρες που ανοίγονται μπροστά μας, θα δει τον εαυτό του να γίνεται μια ελπίδα, μια ζωντανή ελπίδα για τον πονεμένο κόσμο μας.
Με όλη την καρδιά μας ας προσευχηθούμε, ο νέος χρόνος να μας βρει αντάξιους αυτής της δωρεάς της ζωής, που ακόμη μας χτυπάει την πόρτα μας και περιμένει από μας να της ανοίξουμε νέους δρόμους.
Ο Θεός να ευλογεί όλες τις ημέρες της ζωής μας!!!
πηγή