Γεννήθηκε στις 26 Αυγούστου 1926 στην Τυφλίδα. Ο πατέρας του ήταν
κομμουνιστής· η μητέρα του έγινε αργότερα μοναχή με το όνομα Άννα και
τάφηκε δίπλα στον γιο της.
Οι γείτονές του τον θυμούνται από μικρό παιδί να νηστεύει. Ακαι έλαβε κομμουνιστική παιδεία, ήξερε στην ηλικία των 12 ετών το Ευαγγέλιο απ' έξω. Στις 1 Μαΐου 1965, ημέρα επίσημη για το καθεστώς, στην κεντρική πλατεία της Τυφλίδας παρίσταντο οι αρχές και μεγάλο πλήθος. Πίσω από τους επισήμους ήταν ένα κτήριο, που το μεγαλύτερο μέρος της πρόσοψής του κάλυπταν δύο τεράστια πορτραίτα, του Στάλιν και του Λένιν. Ο μοναχός Γαβριήλ κατάφερε να φτάσει στον 1ο όροφο του κτηρίου και όταν οι εκδηλώσεις κορυφώθηκαν, άνοιξε το παράθυρο στο πίσω μέρος των πορτραίτων, τους έριξε βενζίνη και έβαλε φωτιά. Όση ώρα καιγόταν τα ύψους 12 μ. πορτραίτα, πρώτα του Στάλιν και μετά του Λένιν, ο μοναχός Γαβριήλ φώναζε: "Ο Κύριος είπε να μη φτιάχνουμε είδωλα. Να μην έχετε άλλους θεούς εκτός από εμένα. Όσοι έζησαν σε αυτήν εδώ τη γη, ήταν χριστιανοί, εσείς γιατί προσκυνάτε τα είδωλα; Συνέλθετε, η δόξα ανήκει μόνο στον Θεό! Ο Χριστός αναστήθηκε, τα είδωλα όμως δεν θα αναστηθούν ποτέ. Ακόμη και όταν ζούσαν αυτοί οι δύο, νεκροί ήταν!"
Αμέσως ήρθε ένα πυροσβεστικό όχημα, που ύψωσε τη σκάλα και τον κατέβασαν. Το πλήθος τον χτύπησε με κλωτσιές, με τις κάννες των όπλων τους. Πολλοί ήθελαν να πατήσουν αυτόν τον "εχθρό του λαού" για να δείξουν τον ζήλο τους, φωνάζοντας "να αποτελειώσουμε την ψείρα". Οι πυροσβέστες τον έβγαλαν με δυσκολία από το πλήθος· ο μοναχός έδειχνε ακριβώς σαν ένα πτώμα, γι'αυτό δεν τον αποτέλειωσε το πλήθος. Το κεφάλι του είχε ανοίξει και είχαν σπάσει 17 κόκαλα στο σώμα του. Ήταν ένα μήνα στο νοσοκομείο αναίσθητος. Τον συνέλαβε η КГБ και ο ανακριτής τον ρώτησε γιατί το έκανε. Απάντησε ότι δεν είναι δυνατό να λατρεύουμε έναν κοινό άνθρωπο. Κρεμάστε μία εικόνα της Σταύρωσης του Χριστού. Γιατί γράφετε "Δόξα στον Λένιν"; πρέπει να γράψετε "Δόξα στον Κύριο Ιησού Χριστό". Έπειτα τον έβαλαν φυλακή και μετά από πολλά χρόνια, σε ψυχιατρική κλινική διέγνωσαν σχιζοφρένεια και του έδωσαν ένα "πιστοποιητικό τρέλας". Ζούσε με τη μητέρα του, κανείς όμως δεν τον δεχόταν σπίτι του, ούτε για δουλειά.
Όλοι τον ήξεραν· αυτός και η μητέρα του δεν μπορούσαν να βγουν έξω την ημέρα: οι γείτονες αμολούσαν τα σκυλιά τους επάνω σε αυτούς. Για πολύ καιρό ζούσε περιφρονημένος και διωκόμενος από τους ανθρώπους. Την εποχή εκείνη οι εκκλησίες ήταν κατεστραμμένες. Εκείνος είχε σκάψει σε έναν βράχο μία σπηλιά και αποτραβιόταν μυστικά προσευχόμενος με δάκρυα. Είχε φτιάξει στην αυλή του μία μικρή εκκλησία με τέσσερις τρούλους. Την κατέστρεφαν πολλές φορές, αυτός όμως την ξαναέφτιαχνε με ζήλο.
Όταν πέρασε ο καιρός των διωγμών, πολλοί αναζήτησαν στο πρόσωπό του έναν πνευματικό καθοδηγητή. είχε προορατικό χάρισμα και υπάρχουν μαρτυρίες θαυμάτων που είχε επιτελέσει. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του αποτραβήχτηκε στη μονή Μτσκχέτα, όπου έγινε αρχιμανδρίτης. Ο Πατριάρχης Ηλίας Β΄ της Γεωργίας επισκέφθηκε τον Γέροντα, ο οποίος λόγω της υδρωπικίας του ήταν καθηλωμένος στην κλίνη. Ο Παναγιώτατος τον συνεχάρεη και του είπε "είσαι ευλογημένος"· ο Γέροντας έμοιζε με μικρό παιδί και το μοναστήρι είχε πλημμυρίσει Θεία Χάρη. Του πήραν αίμα για κάποιες αναλύσεις, όμως αυτό δεν χάλασε. Εκοιμήθη λίγους μήνες μετά το οφφίκιο του αρχιμανδρίτη στις 2 Νοεμβρίου 1995 και κηδεύτηκε εκεί. Στις 20 Δεκεμβρίου 2012 η Ορθόδοξη Εκκλησία της Γεωργίας ανακηρύχθηκε Άγιος. Στις 22 Φεβρουαρίου 2014 η εκκλησία της Γεωργίας έκανε εκταφή και ανακομιδή των λειψάνων του στον ναό Μεταμόρφωσης του Σωτήρος, στη γυναικεία μονή του Σαμτάβρο.