Ὁ ἀείμνηστος Μητροπολίτης Σταυρουπόλεως Μάξιμος ἦταν οἰκογενειακός φίλος, καί μία μέρα ζήτησε ἀπό τόν πατέρα μου νά τόν πάει γιά νά γνωρίσει τόν Γέροντα Πορφύριο. Πῆγαν μαζί καί εἶπε στόν πατέρα μου ὅτι γιά «ἀστεῖο» θά ἔκρυβε τό ἐγκόλπιο, γιά νά μήν καταλάβει ὁ Γέροντας ὅτι ἦταν δεσπότης. Μπαίνοντας στό κελλάκι, λέει ὁ δεσπότης: «Τήν εὐχή σας, Γέροντα», καί ὁ Γέροντας Πορφύριος τοῦ ἀπαντάει: «Τήν δική σας, Σεβασμιώτατε…»… Ἔμειναν ἀρκετή ὥρα μέσα καί βγαίνοντας ὁ ἀείμνηστος Μητροπολίτης ἦταν συγκλονισμένος καί ἀνέφερε ὅτι ἕνα ἀπό τά θέματα πού συζήτησαν ἦταν καί γιά τήν Σχολή τῆς Χάλκης, τῆς ὁποῖος... ἦταν ὁ τελευταῖος Σχολάρχης. Τοῦ εἶπε ὁ Γέροντας ὅτι ὁ Θεός ἐπέτρεψε νά κλείσει ἡ Σχολή, διότι ἐνῶ οἱ μαθητές ἐκεῖ διδασκόντουσαν τούς Πατέρες, μετά τούς ἔστελναν στήν Δύση, στά δυτικά πανεπιστήμια, ὅπου ἐμποτίζονταν μέ τό ὀρθολογικό πνεῦμα τῆς Δύσεως καί γινόντουσαν ἄθεοι θεολόγοι. Καί γι΄ αὐτό ἐπέτρεψε ὁ Θεός νά κλείσει ἡ Χάλκη.
(Μαρτυρία κ. Βασίλη Μιχαλόπουλου).
πηγή