Συνήλθε αμέσως και λέει σιγά στον Πατέρα Νικόλαο:
«Πάτερ… ένας μεγαλοπρεπής Ιερέας πίσω σας, παρακολουθεί προσεκτικά πώς ψάλλουμε την ακολουθία…»
Ο Άγιος Νικόλαος (Πλανάς) έφερε το δάχτυλο στο στόμα του και της λέει: «Σσσσσώπα!…Είναι ο Άγιος ιερομάρτυς Φωκάς!…» Και σώπαινε να μη το ακούσουν αυτό και οι άλλες. Όσο μπορούσε, τέτοια συμβάντα τα έκρυβε. Είχε μεγάλη επικοινωνία με τους Αγίους και το νόμιζε πολύ φυσικό να τους βλέπει.
***
Τη ΚΒ’ του αυτού Μηνός (Σεπτεμβρίου), Μνήμη του Αγίου Ιερομάρτυρος Φωκά του εκ Σινώπης
Φωκά, το λουτρόν σμήγματος παντός δέχου.
Λουτρόν γαρ ην αγώνος, ου καθαρσίου.
Εικάδι δευτερίη λουτρόν πέφνεν ένδοθι Φωκάν.
Ο άγιος ιερομάρτυρας Φωκάς ήταν από τη Σινώπη του Ευξείνου Πόντου. Οι γονείς του Πάμφυλος (ναυπηγός στο επάγγελμα) και Μαρία καλλιέργησαν μέσα του το φόβο του Θεού και την αγάπη προς τους ανθρώπους.Ο Φωκάς από μικρό παιδί εντρυφούσε στην ανάγνωση των Γραφών, και εκείνο που ιδιαίτερα τον διέκρινε ήταν η θερμή και ειλικρινής αγάπη που είχε προς το Θεό, αλλά και προς τους συνανθρώπους του.
Διότι οδηγό στην αγάπη του αυτή είχε πάντα τα θεόπνευστα λόγια της Αγίας Γραφής: «Ο αγαπών τον αδελφόν αυτού εν τω φωτί μένει,… ο δε μισών τον αδελφόν αυτού εν τη σκοτία εστι»(Α’ επιστολή Ιωάννου, Β’ 10-11).
Εκείνος, δηλαδή, που αγαπά τον αδελφόν του, μένει μέσα στο πνευματικό και ηθικό φως. Ενώ αντίθετα, εκείνος που μισεί τον αδελφό του, μένει μέσα στο πνευματικό και ηθικό σκοτάδι.Ο άγιος Φωκάς, και πριν ακόμα να γίνη επίσκοπος κι ύστερα, ήταν προικισμένος από το Θεό με τη χάρη των θαυμάτων.
Αναδείχθηκε Επίσκοπος Σινώπης και ευτύχησε να έχει το χάρισμα της επιτέλεσης θαυμάτων στο όνομα του Τριαδικού Θεού. Ανέπτυξε έντονη ιεραποστολική δραστηριότητα στην περιοχή της Επισκοπής του, γεγονός που δεν πέρασε απαρατήρητο σε κάποιους φανατικούς ειδωλολάτρες. Η μαρτυρική του τελείωση αποκαλύφθηκε στον άγιο Φωκά με θαυμαστό τρόπο. Ένα περιστέρι ήλθε και κάθισε επάνω στην τιμημένη κεφαλή του επισκόπου, που φόρεσε ένα στεφάνι και του μίλησε με ανθρώπινη φωνή˙ «Σου ετοιμάσθηκε ένα γεμάτο ποτήρι και πρέπει να το πιής». Ήταν το ποτήρι του μαρτυρίου, για το οποίο έλεγε ο Ιησούς Χριστός στους Αποστόλους˙ «Το ποτήριον ο εγώ πίνω, πίεσθε…», το ποτήρι που εγώ πίνω θα το πιήτε. Πραγματικά ο μαρτυρικός θάνατος είναι πικρό ποτήρι˙ το ήπιε ο Ιησούς Χριστός και το ήπιαν και το πίνουν όλοι οι μάρτυρες για το Χριστό και το Ευαγγέλιο. Πράγματι, ο Έπαρχος Αφρικανός, διέταξε την σύλληψή του και τον κρέμασαν και του ξέσκισαν το σώμα. Ύστερα τον έριξαν μέσα σε αναμμένο ασβέστη, όπου και πάλι ο άγιος ομολογούσε το Χριστό «εγηγερμένον εκ νεκρών». Τελευταία τον έβαλαν μέσα σ’ ένα πολύ δυνατά καμένο λουτρό κι εκεί ο άγιος Φωκάς παρέδωσε το πνεύμα του στα χέρια του Θεού, επί των χρόνων του αυτοκράτορος Τραϊανού (98 – 117 μ.Χ.).
Σ’ ένα λόγο στον άγιο ιερομάρτυρα Φωκά, που αποδίδεται στον άγιο Ιωάννη το Χρυσόστομο, διαβάζουμε τα εξής, Όποιος κοιτάζει τον ήλιο δεν τον κάνει πιο φωτεινό, αλλά τα μάτια του φωτίζει˙ έτσι κι όποιος τιμά τον μάρτυρα δεν τον κάνει πιο λαμπρό, αλλά τραβάει επάνω του το φως της θείας ευλογίας. Αμήν.
Από το βιβλίο: ΕΙΚΟΝΕΣ ΕΜΨΥΧΟΙ (Εξαπλά β’), Επισκόπου Διονυσίου Λ. Ψαριανού
https://iconandlight.wordpress.com/2017/09/22/18873/