Ρωσική αμυντική ιστοσελίδα προέβη σε νέα αποκάλυψη για τις πραγματικές ζημιές στην τουρκική Φρεγάτα Κεμάλ Ρέις κατά τον «εμβολισμό της» από την ελληνική φρεγάτα Λήμνος.
Στη διάθεση των συντακτών του Avia.pro βρέθηκε μια φωτογραφία της κατεστραμμένης τουρκικής φρεγάτας Kemal Reis, ως αποτέλεσμα της σύγκρουσης με την πλώρη του ελληνικού πολεμικού πλοίου.
Η τουρκική φρεγάτα δέχθηκε ένα τρομερό πλήγμα στο σημείο ανοίγοντας μια τεράστια τρύπα, ενώ ταυτόχρονα, τουλάχιστον ένα αντιαεροπορικό όπλο καταστράφηκε αναφέρει σχετικά με το περιστατικό.
Η ζημιά που πραγματοποιήθηκε δεν δύναται να προσδιοριστεί επακριβώς, ωστόσο, αμέσως μετά το περιστατικό, η τουρκική φρεγάτα κατευθύνθηκε στη βάση για επείγουσες επισκευές», αναφέρουν Ρώσοι ειδικοί της ιστοσελίδας.
Στη φωτογραφία που παρουσιάζεται, φαίνεται ότι το ελληνικό πολεμικό πλοίο προκάλεσε κυριολεκτικά μια μεγάλη τρύπα στην επιφάνεια της τουρκικής φρεγάτας, ενώ αν αυτή ήταν λίγο παρακάτω, τότε η τουρκική φρεγάτα θα έπαιρνε απότομα κλίση από την μαζική εισροή υδάτων.
Σύμφωνα με ρωσικές πληροφορίες, ως αποτέλεσμα της σύγκρουσης, τραυματίστηκαν τουλάχιστον δύο μέλη του πληρώματος της τουρκικής φρεγάτας, ενώ «προφανώς, συνειδητοποιώντας τη σοβαρότητα των προθέσεων του Έλληνα κυβερνήτη να μην επιτρέψει στον Τούρκο εισβολέα να εισέλθει στην περιοχή, ο Τούρκος κυβερνήτης της φρεγάτας αποφάσισε να εγκαταλείψει αμέσως τα ελληνικά χωρικά ύδατα».
Το περιστατικό έκανε όπως φαίνεται μεγάλη εντύπωση στο ρωσικό γενικό επιτελείο του πολεμικού ναυτικού, όχι μόνο για την τρομερή στάση του Έλληνα κυβερνήτη, αλλά και για πολλούς λόγους που έχουν να κάνουν με την φύση των ναυτικών «επεισοδίων» σε Αιγαίο και Α.Μεσόγειο.
Η ελληνική αντίδραση είναι μια τρομερά δυναμική απάντηση όχι μόνο στην τουρκική φρεγάτα, αλλά σε κάθε εισβολέα ξένων χωρικών υδάτων, δίνοντας παράλληλα έναν νέο (παλαιό για το ελληνικό ΠΝ) τρόπο σχεδόν «αναίμακτης» δράσης σε ανάλογα περιστατικά.
Η Ρωσία εδραιώνεται πλέον σταθερά στη A. Μεσόγειο και επηρεάζει ήδη την πολιτική στην περιοχή, ενώ όλο και περισσότερες μονάδες επιφανείας και υποβρύχια της καταπλέουν σε αυτήν.
Η επιστροφή της Ρωσίας ως σημαντικού παράγοντα στη Μεσόγειο είναι μια από τις πιο σημαντικές τάσεις στην περιοχή το τελευταίο διάστημα.
Αυτή την άποψη έχει και ο Dario Cristiani, του οποίου το άρθρο, που δημοσιεύτηκε αρχικά στον ιστότοπο του ιταλικού think tank Istituto Affari Internazionali, και δημοσιοποιήθηκε αργότερα από την επίσημη ιστοσελίδα του Γερμανικού ινστιτούτου Marshall.
Σύμφωνα με τον ίδιο, η άμεση στρατιωτική επέμβαση της Μόσχας στον εμφύλιο πόλεμο της Συρίας άλλαξε την πορεία της σύγκρουσης, αποτρέποντας αποφασιστικά την κατάρρευση της Συριακής κυβέρνησης.
Σε μια εποχή που άλλες δυνάμεις επέτρεψαν ένα στρατηγικό κενό, η Ρωσία κατάφερε να καταλάβει μια κεντρική θέση στην Α.Μεσόγειο παρά τους περιορισμένους πόρους της.
Μετά τη Συρία, η Ρωσική Ομοσπονδία άρχισε να ενισχύει τον ρόλο της σε έναν άλλο εμφύλιο πόλεμο στις ακτές της Μεσογείου, στη Λιβύη, όπου είναι παρούσα από το 2016 στο πλευρό του στρατού του Khalifa Haftar.
Μετά την ρωσική εισβολή στην Γεωργία το 2008, έχουμε ένα σημαντικό σημείο καμπής, ακολουθούμενο από ρωσικές στρατιωτικές δράσεις στην Κριμαία, το Ντονένσκ, τη Συρία και τη Λιβύη και τώρα στην ευρύτερη περιοχή της Α. Μεσογείου.
«Η αδύναμη αντίδραση του ΝΑΤΟ και της ΕΕ ενθάρρυνε τη Ρωσία. Η Μόσχα έγινε πιο επιθετική, επιδιώκοντας να ανακτήσει το καθεστώς και την επιρροή που είχε τη δεκαετία του 1990», δήλωσε ο ειδικός.
Η πρόσβαση στις "ζεστές θάλασσες" είναι θεμελιώδους σημασίας για τη Ρωσία, καθώς και η ικανότητα να κρατά τους πιθανούς αντιπάλους της μακριά της.
Καθώς η Ρωσία γίνεται πιο ενεργή στις μεσογειακές υποθέσεις, θα μεγαλώνει και η ικανότητα της Μόσχας να επηρεάζει τις εξελίξεις στην περιοχή.
Η Ελλάδα δεν θεωρείται εχθρική χώρα από την Μόσχα, παρ' όλη την συμμετοχή της στο ΝΑΤΟ, το οποίο τείνει κατά τους Ρώσους σε συμβολική παρουσία στην Μεσόγειο, αφού οι ΗΠΑ απέχουν επιδεικτικά από την περιοχή αυτή εδώ και μερικά χρόνια.
Οι Ρώσοι αναζητούν ικανούς συμμάχους για να υλοποιήσουν τα σχέδια τους για πρόσβαση στην Μεσόγειο και το Σουέζ, ως μέρος σχεδίου διάρκειας 350 ετών τουλάχιστον, ενώ οι Τούρκοι και οι Ιρανοί ονειρεύονται αυτοκρατορίες με πρόσβαση στην Μεσόγειο. Πρόκειται για το τέλειο σκηνικό σύγκρουσης μεταξύ τους.