Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου
Ἐνισχύεται―μᾶς φωνάζει ἡ φωνὴ τοῦ Κυρίου―ἐνισχύεται τὴν πίστιν σας εἰς τὴν Θείαν Πρόνοιαν μελετῶντες τοὺς λόγους μου καὶ ἐπ’ αὐτῶν προσευχόμενοι. Ὡς ἄριστον δὲ τονωτικὸν τῆς πίστεως συνιστῶμεν καὶ τὴν συνταγὴν ταύτην: Νὰ μὴ προσηλώνωμεν, ἀδελφοί, διαρκῶς τὸ πνεῦμά μας εἰς τὰ σκιερὰ σημεῖα ποὺ παρουσιάζει ἡ ζωή, ἀλλὰ νὰ ρίπτωμεν τὰ βλέμματά μας εἰς τὰ φωτεινά, εἰς τὰς καταφύτους καὶ πρασίνας πεδιάδας, εἰς τὰς φανερὰς δηλαδὴ ἐκείνας καὶ λαμπρὰς εὐεργεσίας, τὰς ὁποίας καθημερινῶς ἀπολαμβάνομεν ἀπὸ τὸν Κύριον.
Ἡ συχνὴ ἀνάμνησις τῶν εὐεργεσιῶν τὰς ὁποίας ἔχομεν ἀπολαύσει ἀπὸ τὸν Θεὸν ἰδοὺ τὸ φάρμακον, μὲ τὸ ὁποῖον εἰς στιγμὰς θλίψεως θὰ ἐνισχύσωμεν τὴν πίστιν μας εἰς τὴν Θειαν Πρόνοιαν καὶ θὰ λέγωμεν καὶ ἡμεῖς «Τί ἀνταποδώσωμεν τῷ Κυρίῳ περὶ πάντων ὧν ἔδωκεν ἡμῖν;»
Aὑτὸ θὰ εἴπωμεν ὠς ἄτομα ἐὰν μὲ εὐγνώμονα καρδίαν ἐρευνήσωμεν τὸν βίον μας. Αὐτὸ ὡς οἰκογένειαι, ἀλλὰ καὶ αὐτὸ καὶ ὡς ἔθνος θὰ διακηρύξωμεν. Ἐὰν ἐξετάσωμεν τὴν Ἱστορίαν τῆς τελευταίας καὶ μόνον δεκαετίας κατὰ τὴν ὁποίαν ἡ φιλτάτη ἡμῶν πατρὶς διῆλθε διὰ πυρὸς καὶ σιδήρου καὶ εἶδε τὰς πόλεις καὶ τὰ χωριὰ νὰ γίνωνται πυροτεχνήματα τῆς μανίας τοῦ Ἐωφόρου, καὶ πάλιν μέσα εἰς τὴν ζοφερὰν αὐτὴν εἰκόνα τῆς Ἐθνικῆς μας τραγῳδίας θὰ εὕρωμεν πολλοὺς λόγους διὰ νὰ εὐχαριστήσωμεν τὸν Θεόν. Οἱ ἄσπονδοι ἐχθροί μας μᾶς ἐμίσησαν καὶ μισοῦν τόσον πολύ, ὥστε ἐὰν ἐξηρτᾶτο ἀπ’ αὐτοὺς θὰ μᾶς ἀφήρουν καὶ τὸν ἀτμοσφαιρικὸν ἀκόμη ἀέρα… Ἀλλὰ ὀ Θεὸς δὲν τους ἀφίνει νὰ ἐπιτύχουν τὰ καταχθόνια σχέδιά των. Παρ’ ὅλα τὰ σφάλατά μας τὰ μικρά, τὰ μεγάλα, τὰ τεράστια ἡ Θεία Πρόνοια δὲν μᾶς ἐγκαταλείπει. Ἡ Ἑλλὰς ζῇ! Τοῦτο εἶνε θαῦμα τῆς Θείας Tου Προνοίας. Καὶ μόνον τὸ γεγονὸς ὅτι ἡ γωνία αὐτὴ ἔμεινε ἔξω τοῦ σιδηροῦ κλοιοῦ τοῦ κοκκίνου θηρίου, δὲ νομίζετε ὅτι ἀποτελεῖ ἰδιαίτερον λόγον εὐχαριστίας ἡμῶν τῶν Χριστιανῶν Ἑλληνων πρὸς τὸν Πανάγαθον Κύριον;
Χριστιανοὶ Ἔλληνες Ἀδελφοί!
Ἄς εὐχαρισῶμεν πάντοτε τὸν Θεόν. Ἄς ἐκδηλώνωμεν μὲ ἔργα χριστιανικῆς πνοῆς, καὶ ἀκαμάτου δραστηριότητος τὴν εὐγνωμοσύνην μας πρὸς τὸν Θεόν. Καὶ ἄς μὴ κλονίζεται οὔτε εἰς τὰς μεγαλυτέρας ἐθνικάς μας δοκιμασίας ἡ πίστις εις τὴν Θείαν Πρόνοιαν. Ὁ Ἰὼβ τῶν ἐθνῶν, ὅπως ἀξίζει διὰ τὰ πολυειδῆ τῆς παθήματα νὰ ὀνομάζεται ἡ Πατρίς μας, καὶ πάλιν θὰ ἴδῃ ἠμέρας καλάς. Ἔστω λοιπὸν τὸ ὄνομα τοῦ Θεοῦ ευλογημένον πάντοτε καὶ ἐν τῇ θλίψει καὶ ἐν τῇ χαρᾷ μας. Καὶ ἄς σφραγίζωμεν τὰς ἡμέρας τῆς ζωῆς μας μὲ τὸ πολυφίλητον ρητὸν τοῦ ‘Ιεροῦ Χρυσοστόμου μὲ τὸ ὁποῖον ὁ Ἅγιος αὐτὸς Πατὴρ ἐσφράγισε τὴν μαρτυρικὴν ζωήν του. «ΔΟΞΑ ΤΩ ΘΕΩ ΠΑΝΤΩΝ ΕΝΕΚΕΝ. ΑΜΗΝ».
http://www.augoustinos-kantiotis.gr/
http://orthodoxathemata.blogspot.com/